Του Κώστα Ιορδανίδη
«Το δις εξαμαρτείν τ’ αυτόν ουκ ανδρός σοφού» είναι ένα γνωμικό που αποδίδεται στον Μένανδρο. Με τον «τρις εξαμαρτάνοντα άνδρα» δεν ασχολήθηκε ο εμβληματικός εκείνος κωμωδιογράφος της Αθήνας του 4ου π.Χ. αιώνα. Προφανώς πίστευε ότι δεν ήταν δυνατόν να υπάρξει πολίτης Αθηναίος που θα έκανε το ίδιο σφάλμα τρεις φορές. Ή, εάν υπήρχε, ήταν ανάξιος μνείας.
Έκπληκτη η ανθρωπότητα πληροφορήθηκε την περασμένη Τρίτη από την εκπρόσωπο του Λευκού Οίκου Αν Κέλι ότι «ο πρόεδρος Τραμπ αποφάσισε να αποσύρει τις ΗΠΑ από την UNESCO, η οποία στηρίζει διχαστικές αντισημιτικές και αφυπνισμένες [woke] ιδεολογίες διαμετρικά αντίθετες με την πολιτική λογική που ψήφισαν τον Νοέμβριο οι Αμερικανοί». Η πληρωμένη απάντηση ήρθε από το Πεκίνο και τον εκπρόσωπο του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας Γκούο Τζιακούν, ο οποίος υπενθύμισε αρχικώς πως είναι «η τρίτη φορά που οι ΗΠΑ αποχωρούν από την UNESCO» και πρόσθεσε σαρκαστικά ότι «δεν έχουν καταβάλει τις εισφορές τους στον οργανισμό αυτόν εδώ και πολλά χρόνια». Δεν δίστασε, μάλιστα, να υπογραμμίσει πως η απόφαση του Αμερικανού προέδρου «δεν συνάδει με τη συμπεριφορά μιας μεγάλης χώρας».
«Οποίος απουσιάζει έχει πάντα άδικο», λέει μία γαλλική παροιμία του 17ου αι. Και το κυριότερο, από άποψη πολιτική η απόφαση του προέδρου Τραμπ αφήνει πλέον ανοικτό το πεδίο δράσεως της UNESCO στην Κίνα και στον παγκόσμιο Νότο, όπου ανήκουν και οι Αραβες, με ισχυρότατο το πολιτιστικό τους αποτύπωμα στην περιοχή της Μεσογείου.
Αυτά λένε διάφοροι ενδιατρίβοντες στα πολιτιστικά, υπογραμμίζοντας πως ένας από τους λόγους για τον οποίο ο πρόεδρος Μπάιντεν επανένταξε τις ΗΠΑ στην UNESCO, από την οποία είχαν αποχωρήσει με απόφαση του κ. Τραμπ κατά τη διάρκεια της πρώτης προεδρίας του, ήταν για να αποτραπεί η επικράτηση της Κίνας σε αυτόν τον πολιτιστικό Οργανισμό του ΟΗΕ. Υπάρχουν και οι άλλοι, ευάριθμοι είναι αλήθεια πλέον, που ανακαλούν στη μνήμη πως όταν ο ιρλανδικής καταγωγής Βρετανός δραματουργός Οσκαρ Ουάιλντ περιόδευσε στις ΗΠΑ και στον Καναδά το 1882 δίνοντας διαλέξεις με θέμα «Η Αγγλική Αναγέννηση στην Τέχνη», διαπίστωσε και εν τέλει απεφάνθη πως «η Αμερική είναι η μόνη χώρα που πέρασε από τη βαρβαρότητα στην παρακμή δίχως, στο μεταξύ, να έρθει σε επαφή με τον πολιτισμό».
«Εξεστι τω Ουάιλντ παραδοξολογείν» θα πουν κάποιοι αρχαιομαθείς και θα έχουν βεβαίως δίκαιο. Διότι η συμβολή της Αμερικής στη λογοτεχνία, στη μουσική, στο θέατρο, στον κινηματογράφο συχνά υπήρξε πολύ σημαντική. Η απόφαση του κ. Τραμπ μπορεί να σηματοδοτεί ρήξη με τον πολιτισμό. Δεν είναι διανοούμενος ο σημερινός πρόεδρος των ΗΠΑ. Είναι ένας ιδιοσυγκρασιακός πολιτικός. Σιγά σιγά θα τον συνηθίσουν και οι ξένοι ηγέτες. Στο κάτω κάτω, δεν πρόκειται να μείνει εις τον αιώνα.
