Του Πάρη Δημητριάδη
Αν όταν το 2022 που ξεκινούσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, «αριστερές» και αντιδυτικές αγκυλώσεις έμελλε να φανερώσουν ότι πολλοί, προοδευτικοί υποτίθεται άνθρωποι ανάμεσά μας, δυσκολεύονται στο να διαβάσουν τα μεγάλα γεγονότα της σημερινής εποχής μακριά από τα μονοδιάστατα αφηγήματα του προηγούμενου αιώνα με τα οποία γαλουχήθηκαν, τώρα, με τις απερίγραπτες κτηνωδίες που διαπράττει για δύο χρόνια η σχιζοφρενική κυβέρνηση Νετανιάχου στη Γάζα, οι «δεξιές» και δυτικολάγνες αγκυλώσεις αποδεικνύονται πολλαπλάσιες και τρισχειρότερες.
Κι αυτό, αφού σύμφωνα με κάθε σοβαρό διεθνή ανθρωπιστικό οργανισμό που υπάρχει εκεί έξω, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Action Aid και η λίστα συνεχίζεται και είναι τεράστια, το μέγεθος της κρίσης στη Λωρίδα της Γάζας είναι επίσης πολλαπλάσιο και τρισχειρότερο. Είναι τόσο εξωφρενικά και αδιανότητα τα όσα συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας, που καθίσταται σχεδόν αδύνατο να ταξινομηθεί με μια ψύχραιμη και λογική σειρά τι πρέπει να πρωτοσχολιάσει κανείς και τι να αφήσει πίσω.
Σύμφωνα, για παράδειγμα, με απόρρητα έγγραφα του ίδιου του ισραηλινού στρατού που διέρρευσαν μέσα από κοινή έρευνα του Guardian, του ισραηλινο-παλαιστινιακού περιοδικού +972 και του εβραϊκού Local Call, πέντε στους έξι Παλαιστινίους που από τις 8 Οκτωβρίου του 2023 μέχρι τον Μάιο του 2025 δολοφονήθηκαν από τις ισραηλινές δυνάμεις στη Γάζα ήταν άμαχοι, ένα ποσοστό σφαγής που σπάνια έχει σημειωθεί σε συγκρούσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Συγκεκριμένα, το 83% των νεκρών ήταν άμαχοι με μόλις το 17% να πιστοποιείται από τον IDF ως μέλη της Χαμάς και της Ισλαμικής Τζιχάντ. Το ποσοστό των νεκρών αμάχων ήταν υψηλότερο -κατ' αναλογία και όχι σε πραγματικούς αριθμούς- σε μόλις τρεις περιπτώσεις, στη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994, στην πολιορκία της Μαριούπολης το 2022 και στη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα το 1995.
Το γεγονός βέβαια ότι καταντήσαμε ως πολιτισμένη Δύση να μετράμε τόσο σχολαστικά τα θύματα για να πειστούμε αν είναι ή δεν είναι γενοκτονία είναι ενδεικτικό της παρακμιακής σήψης στην οποία έχουμε υποπέσει και της ανατριχιαστικά πετυχημένης, βεβαίως βεβαίως, προπαγανδιστικής μηχανής της κυβέρνησης του Ισραήλ, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Ένας ανηλεής πόλεμος εναντίον αμάχων είναι αυτό που συμβαίνει στη Γάζα και όχι πόλεμος εναντίον της τρομοκρατίας, όπως πολλοί εξακολουθούν να υποστηρίζουν, διαπράττοντας ύβρη απέναντι στα χιλιάδες νεκρά παιδιά.
Μια απάντηση πρέπει επιπλέον να δοθεί κάποια στιγμή και σε όσους λογικοφανείς, κατά τα άλλα, ισχυρισμούς κάνουν λόγο για επιλεκτική ευαισθησία εκ μέρους όλων όσοι διαμαρτύρονται για το δράμα των Παλαιστινίων από τη στιγμή που οι νεκροί άμαχοι σε άλλα μέτωπα όπως το Σουδάν, η Συρία, το Κονγκό κλπ είναι επίσης πολλοί. Σαφώς και θα ήταν ωφέλιμο να μας ενδιαφέρουν ως παγκόσμια κοινότητα όλες οι πολεμικές κρίσεις ανά την υφήλιο και εννοείται πως, σύμφωνα και με τις σχετικές διακηρύξεις του ΟΗΕ, ουδεμία ανθρώπινη ζωή δεν πρέπει να αξίζει περισσότερο από άλλη.
Εκείνο όμως που θα ήταν επίσης ωφέλιμο να προσμετράται στην περίπτωση της Γάζας είναι ότι γίνεται λόγος για το Ισραήλ ως την υποτίθεται μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής και για τον IDF ως τάχατες τον πιο... ανθρώπινο στρατό στον κόσμο. Η κυβέρνηση του Ισραήλ, υποστηρίζουν μέχρι και σήμερα με σοκαριστική ιδεοληψία οι αμετανόητοι θιασώτες της, μάχεται για αυτοάμυνα και για το δικαίωμα να υπάρχει το Ισραήλ ως χώρα. Αλήθεια, τι άλλο πρέπει να πάθουν οι Παλαιστίνιοι για να αποδειχθεί ότι περί ωμής και αδίστακτης εθνοκάθαρσης και εξαφάνισης τους από τον χάρτη πρόκειται και οτι τα επιχείρηματα περί αυτοάμυνας έχουν θαφτεί και έχουν γίνει εκατομμύρια θρύψαλα κάτω από τα συντρίμμια με τους χιλιάδες νεκρου΄ς; Η εκκωφαντική σιωπή και τα μισόλογα των δυτικών δημοκρατιών, της Κύπρου και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένων, οι οποίες ορθώς επέβαλαν κυρώσεις εναντίον της Ρωσίας αλλά για το Ισραήλ επί της ουσίας σφυρίζουν αδιάφορα είναι ένας πρόσθετος λόγος για τον οποίο η αντίδραση για τα δεινά του παλαιστινιακού λαού πρέπει να είναι εντονότερη και μεγαλύτερη.
Καθόλου ευκαταφρόνητο και το γεγονός ότι μιλάμε για τον εβραικό λαό, που βίωσε Ολοκαύτωμα λιγότερο από εκατό χρόνια πριν και που τώρα από το μεγαλύτερο θύμα του προηγούμενου αιώνα μετατρέπεται σταδιακά μέσω της αιμοσταγούς ηγεσίας του στον μεγαλύτερο θύτη. Η τραγική ειρωνεία αυτής και μόνο της διάστασης καθώς και η εργαλειοποίηση του αντισημιτισμού για ξέπλυμα της βαρβαρότητας του Νετανιάχου είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος που η Γάζα σήμερα οφείλει να μας απασχολεί περισσότερο.
Και κάτι τελευταίο, με αφορμή κάτι που σχολιάστηκε επανειλημμένα στον ελληνόφωνο χώρο προσφάτως: Όσο καταδικαστέα, αμήχανα και παλαβά κι αν είναι τα γιουχαΐσματα που δέχθηκαν οι Ισραηλινοί τουρίστες σε κρουαζιερόπλοιο στην Ελλάδα, που είναι και κακώς έγιναν, δεν είναι πογκρόμ, όπως -αν είναι δυνατόν- ειπώθηκε. Πογκρόμ είναι οι οι χιλιάδες δολοφονίες του άμαχου παλαιστινιακού πληθυσμού και η βιβλική καταστροφή των υποδομών του. Άλλο δολοφονώ μαζικά και οδηγώ στην απόλυτη ταπείνωση έναν εξαθλιωμένο λαό που δεν έχει στον ήλιο μοίρα κι άλλο γιουχάρω τουρίστες που έχουν τη δυνατότητα και την πολυτέλεια να σουλατσάρουν στο Αιγαίο για διακοπές. Έλεος που ορισμένοι βλέπουν πογκρόμ εναντίον των Ισραηλινών τουριστών και για τους Παλαιστίνιους που δεν σταματούν να πεθαίνουν καθημερινά είτε από βομβαρδισμούς είτε από πείνα δεν έχουν να πουν τίποτα.
