Του Πάρη Δημητριάδη
Αν όταν το 2022 που ξεκινούσε η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι «αριστερές» και αντιδυτικές αγκυλώσεις φανέρωσαν ότι πολλοί, προοδευτικοί υποτίθεται άνθρωποι ανάμεσά μας, δυσκολεύονται να διαβάσουν τα γεγονότα που συμβαίνουν γύρω τους μακριά από τα μονοδιάστατα αφηγήματα με τα οποία γαλουχήθηκαν, τώρα, με τις απερίγραπτες κτηνωδίες που διαπράττει για δύο χρόνια η σχιζοφρενική κυβέρνηση Νετανιάχου στη Γάζα, οι «δεξιές» και δυτικολάγνες αγκυλώσεις αποδεικνύονται δυστυχώς τρισχειρότερες.
Κι αυτό, αφού σύμφωνα με κάθε σοβαρό διεθνή ανθρωπιστικό οργανισμό που υπάρχει εκεί έξω, όπως τα Ηνωμένα Έθνη, η Διεθνής Αμνηστία, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα και η λίστα συνεχίζεται και είναι τεράστια, το μέγεθος της κρίσης στη Λωρίδα της Γάζας είναι επίσης τρισχειρότερο. Είναι τόσο εξωφρενικά και αδιανότητα τα όσα συμβαίνουν σε πραγματικό χρόνο μπροστά στα μάτια μας, που σχεδόν είναι αδύνατο να ταξινομηθεί με μια ψύχραιμη και λογική σειρά τι πρέπει να πρωτοσχολιάσει κανείς και τι να αφήσει πίσω.
Σύμφωνα, για παράδειγμα, με απόρρητα έγγραφα του ισραηλινού στρατού που διέρρευσαν μέσα από κοινή έρευνα του Guardian, του ισραηλινο-παλαιστινιακού περιοδικού +972 και του εβραϊκού Local Call, πέντε στους έξι Παλαιστινίους που από τις 8 Οκτωβρίου του 2023 έχουν δολοφονηθεί από τις ισραηλινές δυνάμεις στη Γάζα είναι άμαχοι, ένα ποσοστό σφαγής που σπάνια έχει σημειωθεί σε συγκρούσεις τις τελευταίες δεκαετίες. Ενδεικτικά, το ποσοστό των νεκρών αμάχων ήταν υψηλότερο σε μόλις τρεις περιπτώσεις, στη γενοκτονία της Ρουάντα το 1994, στη πολιορκία της Μαριούπολης το 2022 και στη γενοκτονία της Σρεμπρένιτσα το 1995.
Το γεγονός βέβαια ότι καταντήσαμε ως ανθρωπότητα να μετράμε τόσο σχολαστικά τα θύματα και τα νεκρούς για να σχολιάσουμε αν είναι ή δεν είναι γενοκτονία είναι ενδεικτικό της παρακμιακής σήψης στην οποία έχουμε υποπέσει και της φοβερά πετυχημένης, βεβαίως βεβαίως, προπαγανδιστικής μηχανής της κυβέρνησης του Ισραήλ, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Μια απάντηση πρέπει επιπλέον να δοθεί κάποια στιγμή και σε όσους λογικοφανείς, κατά τα άλλα, ισχυρισμούς κάνουν λόγο για επιλεκτική ευαισθησία εκ μέρους όλων όσοι διαμαρτύρονται για το δράμα των Παλαιστινίων από τη στιγμή που οι νεκροί άμαχοι σε άλλα μέτωπα όπως το Σουδάν, η Συρία, το Κονγκό κλπ είναι επίσης πολλοί. Σαφώς και θα ήταν ωφέλιμο να μας ενδιαφέρουν ως παγκόσμια κοινότητα όλες οι πολεμικές κρίσεις ανά την υφήλιο και εννοείται πως, σύμφωνα και με τις σχετικές διακηρύξεις του ΟΗΕ, ουδεμία ανθρώπινη ζωή δεν πρέπει να αξίζει περισσότερο από άλλη.
Εκείνο όμως που θα ήταν επίσης ωφέλιμο να προσμετράται στην περίπτωση του Ισραήλ και της Γάζας είναι ότι γίνεται λόγος για την τάχατες μοναδική δημοκρατία της Μέσης Ανατολής και για τον τάχατες πιο ανθρώπινο στρατό στον κόσμο. Η κυβέρνηση του Ισραήλ, υποστηρίζουν μέχρι και σήμερα με σοκαριστική ιδεοληψία ορκισμένοι θιασώτες της, μάχεται για αυτοάμυνα και για το δικαίωμα να υπάρχει το Ισραήλ ως χώρα. Αλήθεια, τι άλλο πρέπει να πάθουν οι Παλαιστίνιοι για να αποδειχθεί ότι περί ωμής και αδίστακτης εθνοκάθαρσης και εξαφάνισης τους από τον χάρτη πρόκειται και οτι τα επιχείρηματα περί αυτοάμυνας έχουν θαφτεί κάτω από τα συντρίμμια με τους χιλιάδες νεκρου΄ς εδώ και χρόνια; Η εκκωφαντική σιωπή των δυτικών δημοκρατιών, της Κύπρου και της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένων, είναι πρόσθετος λόγος για τον οποίο η αντίδραση για τα δεινά του παλαιστινιακού λαού πρέπει να είναι εντονότερη και μεγαλύτερη.
Καθόλου ευκαταφρόνητο και το γεγονός ότι μιλάμε για τον εβραικό λαό, που βίωσε Ολοκαύτωμα λιγότερο από εκατό χρόνια πριν και που τώρα από το μεγαλύτερο θύμα του προηγούμενου αιώνα μετατρέπεται σταδιακά στον μεγαλύτερο θύτη. Η τραγική ειρωνεία αυτής και μόνο της διάστασης είναι ένας πολύ σημαντικός λόγος που η συγκεκριμένη σύρραξη οφείλει να μας απασχολεί ενδεχομένως περισσότερο.
Και κάτι τελευταίο, με αφορμή κάτι που σχολιάστηκε επανειλημμένα στον ελληνόφωνο χώρο προσφάτως: Όσο καταδικαστέα, αμήχανα και παλαβά κι αν είναι τα γιουχαΐσματα που δέχθηκαν οι Ισραηλινοί τουρίστες σε κρουαζιερόπλοιο στην Ελλάδα, που είναι, δεν είναι πογκρόμ, όπως -αν είναι δυνατόν- ειπώθηκε. Πογκρόμ είναι οι οι χιλιάδες δολοφονίες του άμαχου πληθυσμού. Άλλο δολοφονώ μαζικά και οδηγώ στην εξαθλίωση έναν ολόκληρο λαό κι άλλο γιουχάρω ορισμένους τουρίστες. Έλεος.
