Του Ονασαγόρα
Η διακαναλική συνέντευξη του Μουσταφά Ακιντζί για τη συνάντηση του Βερολίνου έβγαλε τελικά ειδήσεις. Όπως ανέφερε, θεωρεί δεδομένη πια και συμφωνημένη την πολιτική ισότητα στο πλαίσιο ομόσπονδης λύσης, όπως καταγράφεται στη δήλωση Γκουτέρες.
Αναφέρθηκε και στον παλιόφιλό του Νίκαρο, λέγοντας πως «οι παλινωδίες που εκπήγαζαν από τον Αναστασιάδη έχουν αρθεί με την επιβεβαίωση ότι στόχος της λύσης είναι η διζωνική, δικοινοτική ομοσπονδία που θα βασίζεται στην πολιτική ισότητα. Αυτή τη σύγχυση δεν την δημιουργήσαμε εμείς, ως τ/κ πλευρά ήμασταν πολύ σταθερή». Και επεσήμανε πως «η απόφαση 716 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για αποτελεσματική συμμετοχή των δύο κοινοτήτων στις αποφάσεις και σε όλα τα όργανα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης» επικυρώθηκε από τον ίδιο και τον Αναστασιάδη ενώπιον του Γκουτέρες. Όπως επικυρωμένη θεωρεί και την εκ περιτροπής προεδρία 2:1 αλλά και τον οριστικό ενταφιασμό της αμφισβήτησης ποιο είναι τελικά το πλαίσιο Γκουτέρες, αφού οριστικά και αμετάβλητα πια η συζήτηση γίνεται για το πλαίσιο της 30 Ιουνίου 2017.
Μπορεί τα όσα ανέφερε ο Ακιντζί να εντάσσονται στην προεκλογική του εκστρατεία και να απευθύνονται στο ακροατήριο των Τουρκοκυπρίων. Ωστόσο μια γρήγορη ανάλυση φανερώνει πως όλα τα θέματα που αφορούν την τουρκική πλευρά παραμένουν «δημιουργικά» γι' αυτήν ανοικτά. Κάτι που θα τα βρει μπροστά του ο Αναστασιάδης και η ελληνική πλευρά στον επόμενο γύρο διαπραγματεύσεων εάν και όταν αυτός προκύψει, μάλλον την άνοιξη.
Άλλα δύο σημαντικά στοιχεία από τις αναφορές του Ακιντζί είναι η φύση του «επείγοντος» που αναμένεται να δοθεί στη διαδικασία, η οποία όπως και από τον ΟΗΕ αναφέρθηκε, «αυτή τη φορά θα είναι διαφορετική», αλλά και στο θέμα των εγγυήσεων. Για το θέμα του «επείγοντος» η εκτίμηση είναι πως η πλευρά μας θα το βρει μπροστά της τους επόμενους μήνες και η νέα πενταμερής, εάν γίνει, δεν πρόκειται να είναι για το θεαθήναι αλλά θα πρέπει να προετοιμαστεί σωστά και «να έχει κάποιο αποτέλεσμα». Διαφορετικά θα υπάρχει ο κίνδυνος ανατροπής όλης της διαδικασίας και ίσως επίρριψης ευθυνών.
Για το θέμα των εγγυήσεων, το θέμα που «καίει» την πλευρά μας, ο Ακιντζί έκανε μια αναφορά που για κάποιους προοιωνίζει την πορεία που θα ακολουθήσει η τουρκική πλευρά. Με την αναφορά του ότι το σύστημα εγγυήσεων του 1960 ήταν για το καθεστώς του 1960, «το οποίο πια δεν υπάρχει», όπως είπε, σημειώνοντας: «Μπαίνουμε στο 2020, δεν ζούμε στο 1960», ανοίγοντας ένα μικρό παράθυρο για συζήτηση του θέματος με νέες προτάσεις.
Διπλωμάτης που ασχολήθηκε πολλά χρόνια με το Κυπριακό μου έλεγε πρόσφατα πως «νέες προτάσεις» για τις εγγυήσεις και τον τουρκικό στρατό είναι ενδεχόμενο να υποβληθούν από την τουρκική πλευρά με στόχο να προβάλει διαλλακτική θέση. «Δεν αποκλείεται μάλιστα η θέση αυτή να προβληθεί με τρόπο που να δείχνει την Τουρκία ότι κάνει παραχωρήσεις ενώ στην ουσία θα επαναδιατυπώνει τις ίδιες θέσεις με άλλο λεκτικό και με ελάχιστες διαφοροποιήσεις, χωρίς ουσία», μου ανέφερε σημειώνοντας: «Στον υβριδικό πόλεμο που διεξάγει εντατικά η Τουρκία όλα έχουν τη σημασία τους και εμείς θα πρέπει να είμαστε διπλά και τριπλά προσεκτικοί γιατί φαίνεται να πλησιάζει και η ώρα της επίρριψης ευθυνών εάν το Κυπριακό δεν προχωρήσει εντός του πρώτου εξαμήνου του 2020».
Σήμερα αναμένεται να γίνει γνωστό το τι θα αποφασίσουν οι αρχηγοί κρατών της ΕΕ για το μνημόνιο μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης. Αν δηλαδή θα παραμείνει τελικά η διατύπωση όπως διέρρευσε, ότι το μνημόνιο είναι άκυρο και θα καταδικαστεί από το σύνολο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Πολιτικός από την Αθήνα έλεγε χθες ότι το πιο πιθανό είναι να επαληθευτούν όσα διέρρευσαν και να αποτελούν «μια πρώτη νίκη του Μητσοτάκη στην ΕΕ». Διερωτήθηκε ωστόσο: Ποια πρακτική αξία μπορεί να έχει αυτή η νίκη;
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
