ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
 

Μια άσκηση μνήμης

Του Σταύρου Χριστοδούλου Ήταν αλλόκοτη η σιωπή των παιδιών. Ούτε αδιαφορία, ούτε θυμός, ούτε άρνηση. Απλώς αλλόκοτη. Σαν σφουγγάρι που απορροφά τις λέξεις κι έπειτα τις στραγγίζει, στάλα-στάλα, σαν να μη θέλει να επιστρέψει τίποτε.

Οι ορδές των απελπισμένων

Ποιοι μένουν πίσω από αυτές τις κλειστές πόρτες; Και να θες να μάθεις, δύσκολα θα βρεις άκρη. Πέντε βγαίνουν, δέκα μπαίνουν. Ξένοι κατά κανόνα. Σε παλιές μονοκατοικίες που πέθαναν οι αρχικοί ένοικοι και οι κληρονόμοι τους δεν έχουν καμιά διάθεση να τις ανακαινίσουν. Και σε πολυκατοικίες που έφαγαν τα ψωμιά τους, βρώμικες και θλιβερές. Ποιοι μένουν αλήθεια σε αυτά τα σπίτια; Έχουν σημασία τα ονόματα; Άνθρωποι είναι. Που τους έφερε στον τόπο μας η ανάγκη. Και που πληρώνουν 100 έως 200 ευρώ το κεφάλι για να διαμένουν με άλλους σε αχούρια.

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ