Του Χρίστου Ζαβού
Είναι κάτι χρόνια τώρα που ισχύει το μέτρο και πραγματικά το σκηνικό μοιάζει οργουελικό. Δεν υπάρχει άνθρωπος που υπόκειται στην ΚΟΠ και να μη ζει τον φασισμό που επιβάλει η Ομοσπονδία χωρίς να μπορεί να εκφράσει τις σκέψεις του μήπως και τύχει των συνεπειών που προνοούν οι κανόνες της ΚΟΠ.
Δεν αναφέρομαι στην περίπτωση του Ζοάο Πέδρο, η οποία ομολογουμένως ήταν παρατραβηγμένη με βάση το περιεχόμενο που δημοσίευσε η πορτογαλική ιστοσελίδα. Δεν μπορεί όμως οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές να μην έχουν λόγο σ’ όλα αυτά που συμβαίνουν στο επάγγελμά τους. Αναφέρομαι στο περιβόητο πια μέτρο «φίμωσης» το οποίο λίγο πολύ δεν επιτρέπει στους ανθρώπους του ποδοσφαίρου να μιλήσουν και να πάρουν θέση σε θέματα που αφορούν το άθλημα.
Ούτε για τη διαιτησία, ούτε για τον αντίπαλο, ούτε καν την όποια αρνητική εμπειρία ενδεχομένως να αποκόμισαν μέσα από το επάγγελμά τους. Μπορούν να τοποθετηθούν δημόσια μόνο για τυπικά θέματα ή αν θες να ωραιοποιήσουν την κατάσταση, όπως συνηθίζουν άλλωστε και οι ίδιοι οι ιθύνοντες της Ομοσπονδίας.
Καθεστωτικές αντιλήψεις που θα ζήλευε και ο πλέον τύραννος στον πλανήτη. Αν δηλαδή ο παίκτης αναφέρει ότι «είναι πολύ όμορφα στην Κύπρο με υψηλό επίπεδο», όλα καλά και άγια. Άμα όμως μιλήσει για τα περίεργα που αφορούν το ποδόσφαιρό μας, τότε θα τιμωρηθεί.
Έχει και την πλάκα της η κατάσταση αφού μετά το τέλος των ματς, προπονητές, παίκτες, παράγοντες προσπαθούν να επινοήσουν διάφορους τρόπους, σφίγγονται κυρίως, προκειμένου να μην πουν το παραμικρό. Τσιμουδιά.
Και φτάσαμε πλέον στο σημείο να εκφράζουμε όλοι απόψεις για το άθλημα και όχι οι καθ’ ύλην αρμόδιοι. Να κάνει ο Κωστής, ο Γιαννής τον μέντορα αλλά να μην ακούμε τον Λέβι, τον Δώνη ή τον Σωφρόνη.
Και το χειρότερο είναι ότι δεν ξέρει κανείς πότε μπορεί να παρέμβει η Ομοσπονδία και πότε όχι. Ανάλογα με τα γούστα τους ή την προσοχή που θα δώσουν στις δηλώσεις του καθενός. Αστεία πράγματα, που συνιστούν όμως την πραγματικότητα σε ένα χώρο που δεν τον λες και πολιτισμένο.
