Αν θα ήθελε κανείς να καταγράψει τα προβλήματα που ταλανίζουν σήμερα την παγκόσμια κοινότητα, δύσκολα θα αρνιόταν μία απο τις πρώτες θέσεις και στο οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας, καθώς συνδέεται άμεσα με την επιβίωση και τη συνέχιση της ζωής πάνω στον πλανήτη Γη.
Η προστασία, εξάλλου, της φύσης είναι συνάρτηση της ενημέρωσης και του προβληματισμού των πολιτών, της δράσης των ανθρώπων της Τέχνης και της Επιστήμης, των διαφόρων οικολογικών οργανώσεων και ιδρυμάτων, κυρίως δε της πολιτικής βούλησης κάθε εθνικής και διεθνούς ηγεσίας.
Είναι γενικά αποδεκτό πως την κύρια ευθύνη για το οικολογικό πρόβλημα την έχουν οι πολιτικές ηγεσίες του κόσμου• πραγματικά το οικολογικό πρόβλημα είναι κατά βάση πολιτικό. Εντούτοις, κανείς δεν ζητεί από τους πολιτικούς όλου του κόσμου να αποποιηθούν την τεχνολογία και την επιστήμη της χημείας και της πυρηνικής ενέργειας.
Άλλωστε, οι ελπίδες για τη διάσωση της φύσης βασίζονται και πάλι στην τεχνολογία, στις εναλλακτικές μορφές ενέργειας. Στόχος της κοινωνίας θα πρέπει να είναι ένας τεχνολογικός ανθρωπισμός, που τα αγαθά της τεχνολογίας θα υπηρετούν τον άνθρωπο και το περιβάλλον του. Είναι, λοιπόν, καθήκον των πολιτών και τεχνοκρατών να διαμορφώσουν ένα νέο ανθρωποκεντρικό προσανατολισμό στη βιομηχανία.
Η φύση έχει αρχίσει να εκδικείται τον άνθρωπο για τις αλόγιστες καταστροφές που προκαλεί σ’ αυτήν. Φοβάμαι ότι η ίδια θα δώσει το «σχοινί της αυτοκτονίας» στον άνθρωπο, αν συνεχίσει να φέρεται παράλογα. Η περιβαλλοντική εκπαίδευση θα βοηθήσει πιστεύω στη διαμόρφωση πολιτών με ευαισθησία, ευθύνη και συνείδηση, ώστε αύριο να είναι ώριμοι να «επιστρέψουν» με περισσότερη αγάπη στη μάνα τους φύση.
* Ο κ. Χριστοδούλου είναι Υποψήφιος Διδάκτωρ Αρχαίας Ιστορίας, Μέλος του Κινήματος Οικολογία, Μπροστά.
