Ο Γιανίβ και η Γιασμίν Ζόχαρ γνωρίστηκαν στο κιμπούτς Ναχάλ Οζ, όπου ο Γιανίβ μετακόμισε ως φοιτητής. Μετά τον γάμο τους, εφτιαξαν ένα ζεστό σπιτικό και μεγάλωσαν τρία υπέροχα παιδιά: την Κέσσετ (20), παιδί με αναπηρία, που όμως ξεπέρασε κάθε εμπόδιο αποφοιτώντας από το λύκειο και συνεχίζοντας στην ανώτερη εκπαίδευση· την Τχέλετ (18), που αφιερώθηκε στον εθελοντισμό σε ένα οικοτροφείο νέων· και τον Αριέλ (13), ακόμη μαθητή.
Για την οικογένεια Ζοχάρ, όπως και για πολλές άλλες οικογένειες στο Ισραήλ, η 7η Οκτωβρίου 2023 αναμενόταν να είναι μια μέρα θρησκευτικής γιορτής, γεμάτη μουσική, γέλιο και χαρά. Όμως, καθώς ξημέρωσε εκείνο το Σάββατο, τρομοκράτες της Χαμάς εισέβαλαν στο Ναχάλ Οζ και σύντομα έφτασαν στο σπίτι της οικογένειας. Εκεί δολοφόνησαν άγρια τον Γιανίβ, τη Γιασμίν, την Κέσετ και την Τχέλετ, μαζί με τον πατέρα της Γιασμίν, τον Χαΐμ, έναν 85χρονο αγρονόμο – και ακόμη και τον σκύλο της οικογένειας. Ο μικρός Αριέλ ήταν ο μόνος που επέζησε. Μέσα σε λίγες στιγμές, τρεις γενιές μιας οικογένειας εξαλείφθηκαν από αδίστακτους τρομοκράτες. Ως το τέλος της ημέρας, η πραγματική διάσταση της τραγωδίας είχε φανερωθεί, καθώς το Ισραήλ βίωνε μία από τις πιο αιματηρές σφαγές στην ιστορία του.
Η 7η Οκτωβρίου δεν είναι απλώς μια ημερομηνία στο ημερολόγιο – είναι μια πληγή που σημάδεψε τις ζωές μας. Καθώς πλησιάζει αυτή η δεύτερη επέτειος αυτής της σκοτεινής μέρας, πρέπει να θυμόμαστε ότι η 7η Οκτωβρίου πρέπει να ιδωθεί πρωτίστως ως μια τραγωδία που ξεκίνησε με την απώλεια ανθρώπινων ζωών, και όχι μέσα από πολιτικές ερμηνείες ή αφηγήσεις. Εκείνη η ημέρα, ήρθε με ένα φρικτό ξύπνημα, καθώς οι τρομοκράτες της Χαμάς σκότωναν κάθε άνθρωπο που βρισκόταν στον δρόμο τους – γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένους, ανεξαρτήτως εθνικότητας ή θρησκείας. Πλήθος αθώων ανθρώπων υπέστησαν φρικτά βασανιστήρια, σφαγιάστηκαν και παραδόθηκαν στη φωτιά με ασύλληπτη σκληρότητα. Οι γυναίκες, ειδικά, στοχοποιήθηκαν με συστηματική βία, με τον βιασμό τους και την κακοποίησή τους να χρησιμοποιούνται ως όπλα τρόμου. Η βία ήταν προσχεδιασμένη, μεταδόθηκε φρικιαστικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και είχε σκοπό να καταρρακώσει τον ίδιο τον ιστό της ανθρώπινης ύπαρξης των θυμάτων.
Αυτή η σύγκρουση αγγίζει τη ζωή μου και τη ζωή όλων στο Ισραήλ – δεν είναι καθόλου αφηρημένη. Στις 7 Οκτωβρίου έχασα τη ζωή που είχα πριν. Κανείς από εμάς, τους Ισραηλινούς, δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Όλοι στην ισραηλινή κοινωνία γνωρίζουν κάποιον που σκοτώθηκε, τραυματίστηκε ή απήχθη εκείνη την ημέρα. Το τραύμα δεν είναι συλλογικό μόνο στη θεωρία – είναι προσωπικό σε κάθε σπίτι. Οι οικογένειες συνεχίζουν να θρηνούν τους αγαπημένους τους, πολλοί τραυματίες εξακολουθούν να αναρρώνουν και πάνω από όλα, 48 όμηροι εξακολουθούν να κρατούνται στη Γάζα. Απήχθησαν από τα σπίτια τους, αποσπάστηκαν από τις οικογένειές τους και βασανίζονται, λιμοκτονούν και κρατούνται σε απάνθρωπες συνθήκες σε υπόγειες σήραγγες.
Παρά τον πόνο και την οδύνη των Ισραηλινών μετά την άγρια επίθεση της Χαμάς – το γεγονός που πυροδότησε αυτόν τον πόλεμο – ορισμένα άρθρα στα ΜΜΕ παρουσιάζουν μια βαθιά διαστρεβλωμένη εικόνα του Ισραήλ και του αγώνα του για επιβίωση. Επικαλούνται το διεθνές δίκαιο και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά το κάνουν επιλεκτικά, παραλείποντας το πλαίσιο και αρνούμενοι τα γεγονότα. Αξιοσημείωτο είναι ότι πολλά από αυτά τα κείμενα δεν αναφέρουν καν τη Χαμάς, αφήνοντας έξω τους τρομοκράτες που διέπραξαν ανείπωτες θηριωδίες. Με τη διαγραφή της Χαμάς από την ιστορία, τα άρθρα αυτά όχι μόνο παραποιούν την αλήθεια, αλλά και αποκρύπτουν ποιος φέρει πραγματικά την ευθύνη για την τρέχουσα κατάσταση.
Το Ισραήλ δεν επιδιώκει τον πόλεμο· επιδιώκει την ασφάλεια, τη συνύπαρξη και τη διαρκή ειρήνη. Η Χαμάς, ωστόσο, έχει ξεκαθαρίσει ότι πρόθεσή της είναι να επαναλάβει την 7η Οκτωβρίου αν της δοθεί η ευκαιρία, ενώ διαπαιδαγωγεί την επόμενη γενιά στο μίσος και τη βία. Το Ισραήλ παραμένει αποφασισμένο να αποτρέψει περαιτέρω οδύνη στον λαό του. Το πραγματικό εμπόδιο για την ειρήνη δεν είναι οι αβάσιμες κατηγορίες εναντίον του Ισραήλ, αλλά η άρνηση της Χαμάς να αναγνωρίσει το δικαίωμα ύπαρξης του Ισραήλ, να απελευθερώσει τους ομήρους και να καταθέσει τα όπλα.
Η 7η Οκτωβρίου άφησε τραύματα στην ισραηλινή κοινωνία που δεν θα επουλωθούν ποτέ. Το να αγνοεί κανείς αυτή την πραγματικότητα και να παρουσιάζει το Ισραήλ μόνο ως «δράστη» δεν είναι απλώς ψευδές – είναι άδικο για τα θύματα της τρομοκρατίας. Η απλή αλήθεια είναι ότι ο πόλεμος θα μπορούσε να τελειώσει αύριο, αν η Χαμάς αφοπλιζόταν, απελευθέρωνε όλους τους ομήρους και σταματούσε να καταπιέζει τον λαό της Γάζας.
Η κυρία Ρότεμ Σέγκεβ είναι Αναπληρώτρια Πρέσβειρα του Ισραήλ στην Κύπρο*
