Τα Ιουλιανά
«Όπου γάμος και χαρά η Βασίλω πρώτη» ψιθύρισε η χήρα Ουίλσον, καθώς έμπαινε στην οικία της Ρενέ Κυπαρίσσι. Η είσοδός της, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε αίσθηση. Φορούσε μια δημιουργία των Dolce&Gabbana, από την εμβληματική συλλογή του 2013 με τα βυζαντινά μοτίβα, την οποία συνδύασε με ένα χρυσό διάδημα από την οικογενειακή συλλογή κειμηλίων των Παλαιολόγων. «Για τη Βασίλω, που όλο ακούμε αλλά ποτέ δεν βλέπουμε, δεν γνωρίζω τίποτα» είπε η Ευγενία η Καλαμαρού. «Αλλά για τη Ρενέ γνωρίζω μετά βεβαιότητας ότι όπου πάρτι και χαρά είναι πρώτη», συμπλήρωσε και μαζί με την Ιουλία κατευθύνθηκαν προς τον κήπο.
Κάποτε, στη μικρή μας πόλη, τα βερνισάζ αποτελούσαν αποκλειστικό προνόμιο του προστάτη των τεχνών Δημήτρη Πιερίδη. «Από τότε όμως που ο αγαπητός μας Δημητράκης επέλεξε να κρατήσει αποστάσεις από την πολλή συνάφεια του κόσμου, καταλήξαμε στις γκροτέσκ διοργανώσεις της Ρενέ Κυπαρίσσι» σχολίασε η Ιουλία. «Μεταμοντέρνα έκθεση αγιογραφίας! Θα ρίξει φωτιά ο Θεός να μας κάψει».
Αν όχι ο Θεός, κάποιος φιλότεχνος πάντως έπρεπε να ρίξει στην πυρά τα έργα του εικαστικού Γκόραν, που με ενθουσιασμό φιλοξένησε στον κήπο της η Ρενέ Κυπαρίσσι. Πίνακες ζωγραφικής κυρίως, όπου απεικονίζονταν επιφανείς κυρίες, υπό τον τίτλο «Girl Power». Η αστική Λευκωσία είχε την ευκαιρία να θαυμάσει την Ειρήνη Χαραλαμπίδου καβάλα σ’ ένα άσπρο άλογο να καρφώνει έναν κόκκινο δράκο («No mercy»), την Έμιλυ Γιολίτη με Balmain σακάκι που έσταζε αίμα («Χτύπα κι άλλο, θα τ’ αντέξω»), τη Χριστιάνα Ερωτοκρίτου με φόντο το πριγκιπάτο της Στράκκας («Αγία Υπομονή») και τη Ροντίκα Καρογιάν να ποζάρει υπέρλαμπρη στα μαρμαρένια αλώνια του παλαιού ΔΗΚΟ («Αγία Επιμονή»). Τίποτε, όμως, δεν μπορούσε να συγκριθεί με την «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά».
«Ξέρει η Ρενέ να διοργανώνει πάρτι» παραδέχτηκε η Ιουλία, καθώς η οικοδέσποινα έκανε τα αποκαλυπτήρια του έργου και η Χορωδία Οικιακών Βοηθών Αγίου Ανδρέα ερμήνευε υποδειγματικά το σουξέ του υπέρτατου Τόλη. Έλαμψε η «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά» με τη μορφή της νέας προέδρου της Βουλής, ενώ το φιλότεχνο πλήθος χειροκροτούσε ξέφρενα τον καλλιτέχνη. Οι εικαστικές συζητήσεις άναψαν στον κήπο της Ρενέ, με κυρίαρχο ερώτημα εάν το ξανθό του πίνακα είναι το γνωστό ΑΝΤενί, που ανάστησε δεκάδες τηλεπερσόνες, ή το διαχρονικό χρώμα της Αλίκης που ανάστησε γενιές και γενιές. «Λύστε μας την απορία μετρ, μη μας κρατάτε άλλο σε αγωνία» είπε η Ιουλία. «Δεν έχει ανάγκη από δάνεια η Αννίτα. Το έργο, άλλωστε, υμνεί τον θρίαμβο του μεταφεμινισμού» απάντησε εκείνος. «Προσέξτε μόνο να μη φύγει κάνας πόντος από το καλσόν μετρ» είπε η Ιουλία και έστρεψε την πλάτη της επιδεικτικά.
Μέρες τώρα ήταν στην τσίτα η χήρα και όχι μόνο λόγω του φεμινιστικού παραληρήματος μετά τους τακτικισμούς του Φούλη. «Ποια γυναικεία ισότητα, μάνα μου; Εδώ το Υπουργείο Παιδείας ήταν έτοιμο να παρευρεθεί στο διαβόητο Συνέδριο Γονιμότητας και λόγω αναβολής μόλις που το προλάβαμε το ρεζιλίκι». Όσοι ενδεχομένως δεν πήραν χαμπάρι τον κακό χαμό που έγινε στην Αθήνα, αξίζει τον κόπο να αναζητήσουν το επίμαχο βίντεο του Συνεδρίου. Με πρωταγωνίστρια μια καημένη άνω των 40, η οποία διαφήμιζε τη δυστυχία της, γιατί δεν πρόλαβε να γίνει μάνα. «Εσείς, αλήθεια, δεν μετανιώσατε που στερηθήκατε τη μητρότητα;» ρώτησε την Ιουλία μια χήρα δικαστού. «Εγώ, αγαπητή μου, δεν στερήθηκα τίποτα. Απλώς δεν έκανα παιδιά από επιλογή. Θα συνιστούσα, λοιπόν, αντί οι γυναίκες να ολοφυρόμαστε για τις ξανθές αγαπημένες Παναγιές να υπερασπιστούμε το αυτονόητο».
Ενώ στον κήπο της Ρενέ Κυπαρίσσι φούντωναν όλες αυτές οι μεταφεμινιστικές συζητήσεις, η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού παρέμενε πεισματικά σιωπηλή. «Γιατί μουγκάθηκε η κόκκινη χήρα;» την προκάλεσε η Ευγενία η Καλαμαρού. «Η Κουλλίτσα κάνει αφωνία για να έχει στεντόρεια φωνή στο συνέδριο του ΑΚΕΛ» απάντησε αντ’ αυτής η Ιουλία. «Συγγνώμη, σε κάλεσαν εσένα στο συνέδριο;». «Γιατί εν είμαι γεναίκα εγώ να έχω άποψη;». «Εδώ ο άλλος είναι έτοιμος να ξεκινήσει την επανάσταση των μπολσεβίκων από τα έδρανα της Βουλής και δεν θα έχει η Κουλλίτσα λόγο για το μέλλον της Αριστεράς;» παρενέβη η Ιουλία. «Με όσα ζούμε, όλα λογικά μου φαίνονται πια» συμπλήρωσε, αλλά προτού προλάβει να τελειώσει τη φράση της ένα σούσουρο στην άκρη του κήπου τράβηξε την προσοχή των κυριών.
Οι κοπέλες της Χορωδίας Οικιακών Βοηθών είχαν παραταχθεί μπροστά από τον φράκτη. Το αρχικό σούσουρο διαδέχτηκε μια ανήσυχη σιωπή… «Τι αηδίες είναι αυτές;» φώναξε η Ρενέ Κυπαρίσσι, όμως καμιά τους δεν απάντησε. Ώσπου η Σβετλάνα Αλεξάντροβα έκανε ένα βήμα μπροστά και είπε: «Εμείς έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχουμε». «Εμείς έτσι κι αλλιώς είμαστε αόρατες» συμπλήρωσε μια Γκαλίνα από τη Βουλγαρία και τα υπόλοιπα κορίτσια έκαναν ένα βήμα μπροστά.
Κάποιοι είπαν ότι η σιωπηλή διαμαρτυρία διήρκεσε μόλις ένα λεπτό. Άλλοι πως έμοιαζε με αιωνιότητα. Η διάθεση πάντως είχε χαλάσει ανεπιστρεπτί, αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Καμιά από τις κυρίες δεν ήθελε πια να στέκεται ανάμεσα σε κείνα τα πορτραίτα με το ξεθυμασμένο Girl Power. Οι σκιές της Μαίρη Ρόουζ, της Αριάν Παλάνας, της Μαρικάρ Βαλτέζ και των άλλων δολοφονημένων κοριτσιών πλανιόνταν στην ατμόσφαιρα. «Χάλασε το πάρτι» ψέλλισε απελπισμένη η Ρενέ Κυπαρίσσι, όμως πλέον ήταν αργά. Το καρέ βάδιζε βιαστικά προς την έξοδο.
