Τα Ιουλιανά
«Ίσε απογοίτεφσι». Η Ευγενία η Καλαμαρού τσαλάκωσε το χειρόγραφο στην παλάμη της ώσπου έγινε μια μικρή μάζα χαρτιού. Αν και δεν θα το παραδεχόταν ποτέ, βαθιά μέσα της νοσταλγούσε τα greeklish σημειώματα του εγγονού της («ise apogoitefsi») καθώς ήταν λιγότερο βλαβερά για την ελληνική γλώσσα. «Μα εσύ είσαι κάτωχρη…» ανησύχησε η Ιουλία. «Είναι που ο Άλεξ αποφάσισε να γράψει ελληνικά» είπε η συνταξιούχος φιλόλογος μ’ έναν αναστεναγμό. «Μη σκοτίζεσαι, Ευγενία μου. Τα τσουρούτικα ελληνικά δεν στάθηκαν ποτέ εμπόδιο για φωτογενείς καριέρες…».
Οι κυρίες κατανεύσαν σιωπηλά αφού όλες είχαν ενημερωθεί για τα ορθογραφικά λάθη του Έλληνα πρωθυπουργού στο βιβλίο επισκεπτών στο Άγιο Όρος. «Εδώ ο Μητσοτάκης άλλαξε τα φώτα σε απλές λέξεις όπως προσκυνητής και οφείλω» επέμενε η Ιουλία. «Η απορία μου είναι άλλη: γιατί είσαι απογοήτευση, Ευγενία;». «Αυτός είναι ο επόμενος λόγος για τον οποίο ως γυναίκα, ως φιλόλογος, ως γιαγιά και ως άνθρωπος σηκώνω τα χέρια ψηλά. Ο Άλεξ ανησυχεί τι θ’ απογίνει η κυρά Ευθύνη, μάνα μου!».
Αναγκαία παρένθεση: ο Άλεξ Βουκεφάλας είναι ο μοναχογιός της κόρης της Καλαμαρούς Αριάδνης και του εξ Ελλάδος εισοδηματία Τίτου Βουκεφάλα. Η Ευγενία δεν κατάλαβε ποτέ ποιο διεστραμμένο μυαλό γέννησε την ιδέα το βρέφος να βαπτισθεί με αυτό το όνομα και να περιφέρεται στην κοινωνία ως Αλέξανδρος Βουκεφάλας. Ευτυχώς κατέληξαν στο Άλεξ κι έτσι το βλαστάρι τους έκανε το θεαματικό ντεμπούτο του στη ζωή.
Ο Άλεξ δεν υπήρξε ποτέ αυτό που θα λέγαμε «κοφτερό μυαλό». Ανέκαθεν ανήκε στην κατηγορία «καθόλου μυαλό», με ανώριμες συμπεριφορές μιας παρατεταμένης εφηβείας που έγινε (αισίως) 30. Είναι γι’ αυτό μάλλον που η οικογένεια Βουκεφάλα υποδέχτηκε με ανακούφιση την πολύ πρόσφατη διάγνωση της επιστήμης: «Ο Άλεξ πάσχει από το Σύνδρομο Simon!». «Τουτέστιν;». «Τουτέστιν, αποφεύγει τη δέσμευση και εστιάζει στην ατομικότητα για την επίτευξη υλικών στόχων». «Δηλαδή εν γάδαρος» αποφάνθηκε η αριστερή (με την καλή έννοια) Κουλλίτσα Κυριακού. «Έχει Simon: Single, Anormal, Materialist, Successful και Narcissistic. Πρόκειται για επινόηση του διάσημου Ισπανού ψυχιάτρου Enrique Rojas, μάνα μου». «Αν ο εν λόγω Ενρίκε γνώριζε τον Άλεξ θα κατέληγε απλώς στο ότι εν λλίος ο νους του» μουλάρωσε η Κουλλίτσα.
Εντάξει, ο Άλεξ δεν είναι και τέρας ευφυίας. Από τότε που ήταν παιδί, ο Τίτος και η Αριάδνη Βουκεφάλα κατάλαβαν ότι δεν έπιανε πουλιά στον αέρα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η περίπτωση της «ευθύνης». Άκουγε ο Άλεξ συνεχώς «κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη» και συγκλονίστηκε. «Και τι θα απογίνει η Ευθύνη πατέρα;». «Στα αζήτητα θα μείνει, όπως πάντα, η ευθύνη, καλό μου παιδί». «Μα γιατί δεν αναλαμβάνει κανείς την καημενούλα την Ευθύνη;». «Γιατί η ευθύνη είναι ορφανή Άλεξ, παιδί μου, να το θυμάσαι αυτό», κατέληξε με στόμφο ο Τίτος Βουκεφάλας.
Με αυτή την πεποίθηση μεγάλωσε ο Άλεξ. Τα χρόνια περνούσαν, η ορφανή ανέβαινε τον δικό της Γολγοθά κι εκείνος ήταν πεπεισμένος πως δεν θα αποδοθεί ποτέ δικαιοσύνη. Ώσπου άκουσε με τα ίδια του τα αφτιά τον βοηθό γενικό εισαγγελέα να λέει «αναλαμβάνω την ευθύνη» και αναθάρρησε. «Αχ, να που αποκαταστάθηκε επιτέλους η κυρά Ευθύνη», ανακοίνωσε περιχαρής στη γιαγιά του. «Είσαι τελείως ζαβό, παιδί μου;». «Αφού θα την αναλάβει ο κύριος Σάββας. Να ανασάνει η ορφανή…». «Πρώτον ο κύριος Σάββας μάς κοροϊδεύει και δεύτερον η ευθύνη δεν είναι γυναίκα. Είναι έννοια, βρε βλαμμένο». «Είτε έτσι είτε αλλιώς, ορφανή είναι πάλι, γιαγιά», απάντησε ο Άλεξ. Κι έπειτα έγραψε σε μια κόλλα χαρτί «Ίσε απογοίτεφσι» και βρόντηξε την πόρτα πίσω του.
Με τούτα και με κείνα ο διασυρμός της δικαιοσύνης μετά την απόφαση του ΕΔΑΔ μονοπώλησε τις συζητήσεις στο καρέ. Η διάσκεψη Τύπου της Εισαγγελίας έδωσε τροφή για σχόλα και προβληματισμό. «Προτού τοποθετηθώ επί της ουσίας, δεν μπορώ να μην σχολιάσω τον ελέφαντα στο δωμάτιο: την άβολη, για να το θέσω κομψά, εικόνα του Σάββα Αγγελίδη. Τι δυσκοίλια ελληνικά ήταν αυτά; Και τι ειρμός ήταν αυτός που θύμιζε παραζάλη; Για να μη συζητήσω τον Σαββίδη Της Σιωπής που καθόταν δίπλα του, ο οποίος όταν διασκέδαζε στα μπουζούκια με τον Αναστασιάδη μια χαρά εξωστρεφής ήταν. Αυτό το θλιβερό δίδυμο δηλαδή είναι Ο θεσμός;» απελπίστηκε η Ιουλία.
Παραμένοντας στα της εικόνας, το καρέ δεν άφησε ασχολίαστη την περιβόητη συνέντευξη του Ερσίν Τατάρ. Η ηγερία της αγγλόφωνης Δεξιάς Ιουλία Παλαιολόγου Ουίλσον είχε κάτι να πει και γι’ αυτό: «Συγγνώμη, αλλά αυτός ο άνθρωπος τελείωσε το Λύκειο στην Αγγλία και μετά σπούδασε στο πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ; Καλά, τότε τα αγγλικά του γιατί ακούγονται σαν ρόλος από κυπριώτικο σκετς δεύτερης διαλογής;». «Αυτό σε πείραξε ή ότι ο Φειδίας δήλωσε πως έκανε ό,τι οι δημοσιογράφοι απέτυχαν να κάνουν τα τελευταία 20 χρόνια;» ξίνισε τα μούτρα της η Ευγενία η Καλαμαρού.
Δύσθυμη ήταν η διάθεση της Καλαμαρούς και τίποτε δεν φαινόταν ότι μπορούσε να την αλλάξει. Ούτε καν η είδηση της νέας διαρροής από τον ΔΗΣΥ στο ΕΛΑΜ με το ευφυολόγημα: «Όπου γάμος και (γ)ΕΛΑΜ η Ζαφείρω πρώτη». Ώσπου θυμήθηκε η Ιουλία την Παγκόσμια Ημέρα Μπικίνι και το χαμόγελο έλαμψε στο πρόσωπο της Ευγενίας. Η ανάμνηση από τα χρόνια της νιότης της, όταν αναδείχθηκε «Μις Πέρδικα 1965» στα τοπικά καλλιστεία στην Πέρδικα της Αίγινας, της έφτιαξαν επιτέλους το κέφι.
