24sports.com.cy
O Βλάνταν Μιλόγιεβιτς αποχώρησε από την Ομόνοια γιατί ήθελε να έχει πιο ουσιαστικό ρόλο στο σχεδιασμό της ομάδας. Ένοιωσε με άλλα λόγια, (κατά τη δική του κρίση), παραγνωρισμένος.
Είχε από την αρχή ενημερωθεί για τη μορφή της συνεργασίας, την αποδέχτηκε, (τουλάχιστον αυτό συμπεραίνεται εκ των ενδείξεων), αλλά στην πορεία διαπίστωσε, (ανθρώπινο είναι να αλλάζει κανείς άποψη), ότι δεν άντεχε αυτήν τη μορφή συνεργασίας. Έτσι πήρε το καπέλο του και έφυγε, με ομολογουμένως άγαρμπο τρόπο. Δεν γίνεται να ανακοινώνεις την αποχώρηση σου στους ποδοσφαιριστές και η διοίκηση να μην έχει γνώση. Αυτό όμως δεν είναι ουσιώδες.
Το ουσιώδες είναι ότι εμφανίστηκαν στο νέο (για την Ομόνοια) καθεστώς, τα προβλήματα από την πρώτη στιγμή. Προβλήματα που δεν αποτελούν πρωτοτυπία. Απεναντίας, είναι πολύ φυσιολογικά στο δύσκολο αυτό χώρο. Εκατοντάδες είναι οι περιπτώσεις στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, (περιλαμβανομένων και εν Κύπρω περιπτώσεων), που έχουμε δει συγκρούσεις μεταξύ προπονητή και τεχνικού διευθυντή.
Υπάρχει η μορφή συνεργασίας, όπου ο τεχνικός διευθυντής έχει τον τελευταίο λόγο στις μεταγραφές (αυτό συμβαίνει στην Ομόνοια). Υπάρχει όμως και περίπτωση, όπου τον τελευταίο λόγο έχει ο προπονητής. Πάντως την ευθύνη για τα εντός γηπέδου πεπραγμένα της ομάδας, λογικά και παραδοσιακά, τη φέρει ο προπονητής.
Το ποιο είναι το σωστό και ποιο είναι το λάθος (καθεστώς) είναι δυσδιάκριτο. Υπάρχει η άποψη που λέει ότι δεν είναι δίκαιο για τον προπονητή να φορτώνεται ευθύνες για ποδοσφαιριστή που δεν ήθελε ο ίδιος στην ομάδα και τον επέβαλε ο τεχνικός διευθυντής.
Όμως δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Ένας τεχνικός διευθυντής, σαφώς και δεν προτείνει στον προπονητή ένα και μόνο ποδοσφαιριστή για μια θέση. Προτείνει τρεις και τέσσερεις, ή ακόμη και πέντε, ανάλογα με τα λεφτά που έχει στη διάθεση του για τον ποδοσφαιριστή στη συγκεκριμένη θέση. Αν διαφωνούν και στους…πέντε, για παράδειγμα, τότε το πρόβλημα είναι μεταξύ τους. Να λοιπόν και το …ζουμί.
Αν το καθεστώς που διάλεξε η Ομόνοια (ή η κάθε ομάδα) αποτύχει, δεν σημαίνει ότι είναι λανθασμένο. Μεγαλύτερη σημασία έχουν, όπως σε όλα τα πράγματα που εφαρμόζονται στη ζωή, οι άνθρωποι. Αυτοί δηλαδή που καλούνται να τα εφαρμόσουν.
Αν δηλαδή μπορούν να εργαστούν και κυρίως να συνεργαστούν αποδοτικά, (για την ομάδα που τους πληρώνει), φτιάχνοντας ένα δίαυλο επικοινωνίας που εδράζεται σε μια αμφοτεροβαρή σχέση. Αυτή είναι, σε αδρές γραμμές, (γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις είναι πολύπλοκες), η προϋπόθεση της επιτυχίας. Βοηθητικό, αλλά όχι εχέγγυο επιτυχίας, σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι το να υπάρχει πρότερη φιλική, ή επαγγελματική σχέση μεταξύ των δυο εμπλεκομένων.
Απούσης αυτής της προϋπόθεσης, (της ύπαρξης σωστής επικοινωνίας), η αποτυχία είναι εξασφαλισμένη, έστω και αν το δίδυμο αποτελούν ο number one προπονητής ανά το παγκόσμιο και ο αντίστοιχος του τεχνικός διευθυντής.
