Kathimerini.gr
Το βρετανικό κοινοβούλιο ψήφισε χθες υπέρ της νομιμοποίησης της ευθανασίας για ανθρώπους που βρίσκονται σε τελικό στάδιο σοβαρών ασθενειών. Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε με 330 ψήφους υπέρ και 275 κατά και τα μέσα ενημέρωσης της χώρας κάνουν λόγο για μία από τις σπουδαιότερες στιγμές στην κοινωνική πολιτική της Βρετανίας.
Η έγκριση αυτή εκκινεί μήνες περαιτέρω συζητήσεων και το νομοσχέδιο ενδέχεται να αλλάξει ως προς το περιεχόμενό του, καθώς περνάει τόσο από τη Βουλή των Κοινοτήτων όσο και από τη Βουλή των Λόρδων («Ανω Βουλή»).
Φυσικά οι περιπτώσεις εφαρμογής της «υποβοηθούμενης αυτοκτονίας» είναι εξαιρετικά περιορισμένες και αφορούν ενηλίκους που αποδεδειγμένα βρίσκονται σε φυσιολογική διανοητική κατάσταση και που έχουν διαγνωστεί με ασθένεια που τους δίνει λιγότερο από έξι μήνες ζωής.
Προσωπικά βιώματα
Οι συζητήσεις στο κοινοβούλιο διήρκεσαν σχεδόν πέντε ώρες, με πολλούς βουλευτές να εκφωνούν έντονα συναισθηματικούς λόγους, ενίοτε με αναφορές σε προσωπικά βιώματα. Ο υπουργός Εξωτερικών Ντέιβιντ Λάμι ανέφερε πως αν επιτρεπόταν η υποβοηθούμενη αυτοκτονία τον καιρό που η μητέρα του ζούσε τους τελευταίους της μήνες, θα το εκλάμβανε σαν να ήταν οικονομικό βάρος για την οικογένειά της και ο ίδιος δεν θα συγχωρούσε ποτέ τον εαυτό του για αυτή την επιλογή.
Το κοινοβούλιο υπερψήφισε το σχέδιο νόμου για υποβοηθούμενη αυτοκτονία ανθρώπων που βρίσκονται σε τελικό στάδιο σοβαρών ασθενειών.
Αλλοι συνάδελφοί του δήλωσαν πως άλλαξαν γνώμη για την αξία της ευθανασίας όταν είδαν αγαπημένους τους ανθρώπους να πεθαίνουν με φρικτούς τρόπους σε αναξιοπρεπείς συνθήκες. Το δικαίωμα ψήφου ήταν «ελεύθερο», που σημαίνει πως οι βουλευτές μπορούσαν να ψηφίσουν ανεξάρτητα από τη θέση του κόμματός τους. Ενδεικτικά, 147 βουλευτές του κυβερνώντος Εργατικού Κόμματος ψήφισαν κατά.
Διχασμένη η κοινωνία
Το νομοσχέδιο, που συζητιέται εδώ και χρόνια, έχει διχάσει τη βρετανική κοινωνία και έχει πυροδοτήσει θυελλώδη δημόσιο διάλογο. Οι υποστηρικτές του, ορισμένοι εκ των οποίων συγκεντρώθηκαν έξω από τη βουλή κατά τη διάρκεια της ψηφοφορίας, υποστηρίζουν πως η κοινωνία πρέπει να σταματήσει να φοβάται τον θάνατο και να αντιμετωπίσει με μεγαλύτερη ωριμότητα το γεγονός πως μερικές φορές η υποβοηθούμενη αυτοκτονία μπορεί να είναι η μοναδική ανακούφιση για έναν άνθρωπο.
Οι επικριτές, όμως, θεωρούν ότι μια «θεσμοθέτηση του θανάτου» στρώνει τον δρόμο για μια κοινωνία κυνική, η οποία βλέπει τους ασθενείς και τους ηλικιωμένους σαν ανθρώπους χωρίς αξία και ζητάει την άδειά τους για να τους απομακρύνει από το κοινωνικό σώμα.
Σε κάθε περίπτωση το νομοσχέδιο έχει ακόμη πολύ δρόμο μέχρι να γίνει νόμος του κράτους. Η Κιμ Λεντμπίτερ, η βουλευτής των Εργατικών που το εισήγαγε, δήλωσε πως μπορεί να χρειαστούν ακόμη και έξι μήνες στους οποίους αναμένεται να συζητηθεί πολλές φορές στο κοινοβούλιο.
Αυτή τη στιγμή στην Αγγλία και την Ουαλλία η ευθανασία αποτελεί ποινικό αδίκημα και τιμωρείται με έως και 14 χρόνια φυλάκιση.
