ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
ΚΛΕΙΣΙΜΟ
 

Καμπανάκι Τσιούτη για long covid - Από κατάθλιψη μέχρι βλάβη οργάνων

Τι αναφέρει σε ανάρτηση του ο επικεφαλής της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Επιτροπής

Την πολυδιάστατη πτυχή των προβλημάτων που δημιουργεί ο long covid με βάση κλινικές μελέτες επιχειρεί να σκιαγραφήσει ο επικεφαλής της Συμβουλευτικής Επιστημονικής Επιτροπής Δρ Κωνσταντίνος Τσιούτης.

Μέσω μίας μακροσκελούς ανάρτησης του στον λογαριασμό που διατηρεί στο τουίτερ, ο Επίκουρος καθηγητής παθολογίας και πρόληψης & ελέγχου λοιμώξεων αναφέρει πως ο αυξημένος πλέον αριθμός μελετών που έχει η επιστημονική κοινότητα στη διάθεση της δείχνει ότι τα μακροχρόνια συμπτώματα που μπορεί ο ασθενής που έχει νοσήσει παραμένουν ενώ σε πολλές περιπτώσεις εντοπίζονται και βλάβες σε όργανα. Πέραν της σωματικής διάστασης, ο κύριος Τσιούτης παραθέτει πως αυξάνονται και οι μελέτες που καταδεικνύουν τη συσχέτιση άγχους και κατάθλιψης με την μακροχρόνια συμπτωματολογία.

Παράλληλα τονίζεται πως η αξιολόγηση και η μετάφραση αυτών των μελετών πρέπει να πραγματοποιείται με ιδιαίτερη προσοχή αφού συχνά παρερμηνεύονται τα ευρήματα παραθέτοντας ως παράδειγμα πως ασχέτως του Covid-19 είναι κοινή γνώση το γεγονός πως άτομα με ιστορικό αγχώδους διαταραχής έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να επιδεινωθούν με την παρουσίαση κάποιου χρόνιου συμπτώματος, όμως την ίδια στιγμή είναι «τολμηρό» να ερμηνεύσουμε πως η ίδια η αγχώδης διαταραχή είναι παράγοντας κινδύνου για χρόνια συμπτώματα ή βλάβες.

Η αύξηση των κρουσμάτων οδηγούν γεωμετρικά και σε μεγαλύτερο αριθμό ασθενών με long covid υπογραμμίζοντας πως ο καλύτερος τρόπος πρόληψης του long covid είναι η πρόληψη της λοίμωξης με Covid-19. Αυτό βασίζεται στο γεγονός ότι οι επανειλημμένες λοιμώξεις αυξάνουν τον κίνδυνο για long covid ενώ την ίδια ώρα δεν υπάρχει τρόπος να προβλεφθεί ποιοι από όσους κόλλησαν θα έχουν χρόνια συμπτωματολογία. Εν συνεχεία ο Δρ Τσιούτης παραδέχεται ότι υπάρχουν ακόμη αρκετά κενά και ερωτήματα όπως π.χ ποιες εκδηλώσεις είναι παθογνωμικές της κατάστασης, αν θα βρεθούν τεστ για έγκαιρο εντοπισμό, ποια είναι η μακροχρόνια πρόγνωση ή ποιοι βρίσκονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο.

Η αντιμετώπιση μετά τη διάγνωση είναι πολύ πιο σύνθετη αφού δεν υπάρχει ακόμη στη διάθεση της επιστημονικής κοινότητας τυχαιοποιημένη μελέτη, η συμπτωματολογία είναι ιδιαίτερα ευρεία, η αιτιοπαθογένεια της κατάστασης είναι σύνθετη ενώ χρειάζεται παράλληλα μακροχρόνια δέσμευση και χρηματοδότηση. Ο ίδιος καταλήγει πως η απλή κλινική εξέταση δεν είναι αρκετή εντοπίζοντας σαν πυλώνες στη διαχείριση και την αντιμετώπιση τα ακόλουθα δύο: α) η κατάσταση να είναι υπαρκτή και τα συμπτώματα πραγματικά και β) ο εντοπισμός όλων των συμπτωμάτων και η εξατομικευμένη διαχείριση.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Υγεία: Τελευταία Ενημέρωση