Ο δημόσιος λόγος στην Κύπρο στερείται νηφαλιότητας και ως επί το πλείστον στερείται και αξιοπιστίας. Μερικές φορές αυτό ισχύει και για τους πολιτειακούς θεσμούς.
Το κείμενο του πολυαναμενόμενου πορίσματος για τα γεγονότα που οδήγησαν στην κατάρρευση της Κυπριακής Συνεργατικής Τράπεζας δημοσιεύθηκε σήμερα και σύμφωνα με την εξεταστική επιτροπή, η οποία απαρτίζεται από πρώην δικαστές, ο υπουργός Οικονομικών είναι υπεύθυνος για την κατάρρευση της τράπεζας.
Τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έσπευσαν να μεταβιβάσουν τον τίτλο που αποδίδει ευθύνη στον Χάρη Γεωργιάδη.
Ωστόσο, μια ενδελεχής ανάγνωση του συμπεράσματος του πορίσματος αποκαλύπτει ότι η επιτροπή θεωρεί ότι το κλείσιμο ή την πώληση της Τράπεζας ως αρνητική εξέλιξη, όταν στην πραγματικότητα ήταν η λύση του προβλήματος, καθώς η Συνεργατική Τράπεζα δεν ήταν σε θέση να λειτουργήσει κερδοφόρα λόγω των μη εξυπηρετούμενων δανείων και της κακοδιοίκησης που τη χαρακτήριζε.
Οι δικαστές αποδομούν την πορεία και τις αποφάσεις που έλαβε ο υπουργός έως ότου η Τράπεζα απορροφηθεί από την Ελληνική Τράπεζα «με θλίψη, ότι υπογράφουμε τη ληξιαρχική πράξη εξαφάνισης ενός επιτεύγματος του κυπριακού λαού».
Στην πραγματικότητα, οικονομικά και πολιτικά, αυτή ήταν μια σωστή πολιτική απόφαση προς το συμφέρον του κράτους και του κυπριακού λαού.
Το πόρισμα, πράγματι, μιλάει από μόνο του και παραθέτουμε κάποια σημεία ενδεικτικά:
• ‘’Οι ευθύνες του Υπουργού Οικονομικών υπήρξαν βαρύτατες για την κατάρρευση του ΣΠΤ. Μπορούμε να πούμε ότι είναι κατ’ αναλογία παρόμοιες με τις ευθύνες του όποιου μεγαλομετόχου ιδιωτικής εταιρείας, η οποία καταλήγει σε διάλυση λόγω κακοδιαχείρισης του ιδίου’’.
• ‘’Είναι μεγάλη η ευθύνη του Υπουργού Οικονομικών για την λανθασμένη πορεία την οποία έλαβε η διαδικασία αποκρατικοποίησης.’’.
• ‘’Η εμμονή του στην πρόταση για παραχώρηση δωρεάν μετοχών προκάλεσε την εντονότατη αντίδραση των ευρωπαίων ιδιαίτερα εποπτών.’’
• ‘’Είναι δε ενδεικτικό του τρόπου που τους αντιμετώπιζε αυτό που δήλωσε στην ενώπιον μας κατάθεση του, ότι οι επόπτες δεν έχουν δικαίωμα να πουν στον μέτοχο τι θα κάμει τις μετοχές του. ‘’
• ‘’Πρόσθεσαν στις κακές επιδόσεις στην εταιρική διακυβέρνηση και στην αδυναμία μείωσης των ΜΕΧ και την κακή προοπτική αποκρατικοποίησης. Αποφάσισαν την διεξαγωγή επιτόπιου ελέγχου, ο οποίος διέκοψε την ομαλή πορεία αποκρατικοποίησης.’’.
• ‘’Τους οδήγησε στο τέλος στην επιβολή ακραίων λύσεων. Ή την διάλυση ή την πώληση. Τελικά μεθοδεύτηκε η πώληση προς αποφυγήν της χειρότερης λύσης της άτακτης διάλυσης.’’
• ‘’Πρέπει δε εδώ να θυμίσουμε κάτι το οποίο ο Υπουργός Οικονομικών ανάφερε ενώπιον της Ερευνητικής Επιτροπής, ότι η πώληση ήταν ένας πολύ καλός τρόπος αποκρατικοποίησης. Μήπως αυτό τον ενδιέφερε από την αρχή…’’
Στην ουσία, η επιτροπή λέει ότι ο υπουργός σκόπιμα αποδυνάμωσε την τράπεζα προκειμένου να την πωλήσει.
Πρέπει να ειπωθεί με σαφήνεια ότι η Συνεργατική Τράπεζα, η οποία ήταν στον αναπνευστήρα από το 2013, και με έξοδα των φορολογουμένων, κατέρρευσε εξαιτίας της κακοδιαχείρισης που οδήγησε στη συσσώρευση μη εξυπηρετούμενων δανείων που έθεσαν εκτός λειτουργίας την τράπεζα - όχι επειδή ο υπουργός Οικονομικών ήθελε να την πουλήσει.
Η απόφαση να πωληθεί μια κρατική τράπεζα φορτωμένη με τοξικά δάνεια δεν αποτελεί πολιτικό λάθος, αλλά είναι στην πραγματικότητα η λύση. Ίσως τα θεσμικά όργανα πρέπει να βελτιώσουν την τεχνογνωσία τους όσον αφορά την οικονομική πολιτική προκειμένου να αποφευχθούν παρόμοιες καταστάσεις στο μέλλον. Όπως συμβαίνει συχνά, βλέπουμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος.
