Το ζήτημα θέσαμε ενώπιον του ιδίου του γ.γ. του ΑΚΕΛ, ο οποίος τηρώντας τη διαδικασία, εξήγησε πρώτα ότι η συζήτηση για το αποτέλεσμα τις ευρωεκλογές άρχισε ήδη στις τοπικές και στις επαρχιακές επιτροπές , στις 17 Ιουνίου θα εξετασθεί στο Πολιτικό Γραφείο (Π.Γ.) και τελικά στις 13 Ιουλίου στην Κεντρική Επιτροπή (Κ.Ε.), όπου θα γίνει εκτίμηση των αποτελεσμάτων από πολιτικής, επικοινωνιακής και οργανωτικής σκοπιάς. Στο ερώτημά μας αν τίθεται θέμα έκτακτου Συνεδρίου, ο κ. Κυπριανού είπε ότι το Συνέδριο έχει ήδη καθοριστεί για τον Ιούνιο του 2020. Ρωτήσαμε ευθέως: Μπαίνει θέμα ηγεσίας, θέμα διαδοχής σας; «Θα το συζητήσουμε και θα πάρουμε αποφάσεις. Θέλω, όμως, να είμαι σαφής. Στο Καταστατικό προνοείται ότι φεύγουμε στο 65ο έτος της ηλικίας μας. Δηλαδή θα είστε στο όριο τον Ιούνιο του 2020, παρατηρήσαμε. Θα είμαι 64 και κάτι απάντησε ο γ.γ. του ΑΚΕΛ, ενώ στο ερώτημα τι σκέφτεται, περί διαδοχής, απάντησε: «Είχα πει την απόφασή μου προ πολλού, ότι δηλαδή ήταν η τελευταία φορά που διεκδίκησα και πως δεν θα διεκδικούσα ξανά. Πρέπει, όμως, να τη συζητήσω και με τους υπόλοιπους στο κόμμα. Πρέπει, επίσης, να ξεκαθαρίσω ότι δεν υπάρχει καμιά απόφαση ακόμα».
«Αστοχήσαμε να βγάλουμε νοκ-άουτ το ΔΗΣΥ»
Διατυπώνοντας την εκτίμησή του για τις εκλογές πρώην βουλευτής του ΑΚΕΛ μας είπε, «η εκλογική αναμέτρηση της 26ης Μαΐου κατέδειξε ότι υπάρχουν αδυναμίες σε επιτελικό επίπεδο. Το κόμμα δεν κατάφερε να επανακάμψει και να κερδίσει την πρωτιά σε μια συγκυρία που ο ΔΗΣΥ ήταν κυριολεκτικά στο καναβάτσο εξαιτίας φθοράς, από το κυβερνητικό έργο και τις κατά συρροή προεκλογικές γκάφες, με τις πιο βαρύγδουπες να προέρχονται από τον Νίκο Αναστασιάδη». Θέσαμε το ζήτημα ενώπιον του γ.γ. του ΑΚΕΛ, ο οποίος μας είπε τα εξής: Θεωρώ ότι είναι άστοχες εκτιμήσεις αυτές, διότι όσο και να είναι στη χειρότερή του κατάσταση ο ΔΗΣΥ δεν υπάρχει περίπτωση ένας Συναγερμικός να ψηφίσει ΑΚΕΛ. Το πολύ να πάει στην αποχή. Το ΑΚΕΛ στις τελευταίες βουλευτικές είχε πάρει 25,67. Οι ευρωεκλογές δεν είναι εκλογές που το ΑΚΕΛ είναι ισχυρό, διότι ο κόσμος ο δικός μας θεωρεί ότι αυτές δεν είναι εκλογές που μας ενδιαφέρουν. Η καταρχήν εκτίμησή μας είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό ψηφοφόρων, που δυνητικά ψήφιζαν ΑΚΕΛ, ψήφισαν ΕΔΕΚ, γιατί έκριναν ότι έπρεπε να εμποδίσουν το ΕΛΑΜ να κερδίσει την έδρα. Το άλλο ήταν ότι η υποψηφιότητα Κιζίλγιουρεκ έφερε ψήφους στο κόμμα, αλλά έδιωξε και ψήφους, διότι δεν είναι όλοι οι ΑΚΕΛικοί υπέρ της επιλογής αυτής. Ακόμη και στην Κ.Ε. είχαμε μέλη που διά της ψήφου τους διαφώνησαν. Οπότε εκείνο που εγώ έλεγα ότι περίμενα, δηλαδή ένα ποσοστό γύρω στο 27%, εκείνο ήταν συν κάτι παραπάνω (27,44%). Τα αριθμητικά αποτελέσματα σίγουρα μπορούσαν να ήταν καλύτερα, αλλά εκείνο που για μας έχει σημασία είναι ότι πετύχαμε τους πολιτικούς στόχους που θέσαμε.
Και αιρετικός λόγος…
Στο ερώτημα, τι γίνεται τώρα; Κι αν το ΑΚΕΛ έχει οριστικά βρει τα πραγματικά ποσοστά του γύρω στο 25% plus, ζητήσαμε να μας απαντήσει ένα στέλεχος που δεν συγκαταλέγεται στα επαγγελματικά στελέχη και δηλώνει μάλιστα και σχετικά απογοητευμένο για την «ξεροκεφαλιά κάποιων εμμίσθων» όπως χαρακτηριστικά λέει, ενώ αρχίζει την τοποθέτησή του με μια ατάκα του Άλμπερτ Αϊνστάιν: «Ο ορισμός της παράνοιας είναι να κάνεις το ίδιο πράγμα ξανά και ξανά περιμένοντας διαφορετικά αποτελέσματα». Είναι φανερό, συνεχίζει, ότι «το κόμμα θα πρέπει να κάνει μια ουσιαστική επανεκκίνηση, αφού πρώτα αναλύσουμε στη βάση πραγματικοτήτων τις εκλογικές μας επιδόσεις της τελευταίας δεκαετίας. Από τα αποτελέσματα της 26ης Μαΐου 2019 προκύπτει ότι αυτό που υποτίθεται μας ταρακούνησε μετά τις βουλευτικές του 2016, λόγω της απώλειας 40.000 ψήφων (25,67% με 90.206 ψήφους, σε σύγκριση με το 32,67% και 132.171 ψήφους στις βουλευτικές του 2011) και καλέσαμε κόσμο σε συνάξεις και ακούσαμε και καταγράψαμε απόψεις και προτάσεις, όλα αυτά έμειναν, όπως αποδεικνύεται, στα χαρτιά». Τρίτο πρόσωπο –που ήταν στη συζήτηση– ακαδημαϊκής κατεύθυνσης προσκείμενο στο ΑΚΕΛ, αλλά με έντονα κριτική τοποθέτηση είπε: «Η μόνη εξήγηση που μπορώ να δώσω είναι ότι ο έμμισθος μηχανισμός λειτουργεί το κόμμα κατά το δοκούν. Σαν να είναι τζουκ μποξ που σου παίζει όποια τραγούδια θέλεις να ακούς»…
Ζητήσαμε ένα παράδειγμα εισηγήσεων που θα άλλαζαν το ΑΚΕΛ προς το καλύτερο και μας έδωσε ως παράδειγμα τη σύνθεση της Κεντρικής Επιτροπής του Κόμματος, η συντριπτική πλειοψηφία της οποίας (80 από τα 105 μέλη) είναι έμμισθα στελέχη. Η εξήγηση του «αιρετικού Ακελικού» είναι ότι, «ο λόγος του γενικού γραμματέα δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανένα των υπαλλήλων του, ό,τι και να λένε στην Εζεκία Παπαϊωάννου. Όταν το είπα η απάντησή τους ήταν ότι «δεν θα αφήσουμε το ΑΚΕΛ εκτεθειμένο στον κίνδυνο να το ελέγξουν ακόμα και μη κομματικοί… Είναι σαν να δώσουμε σε κάποιους τη δυνατότητα να απάγουν το κόμμα». Υπάρχει και το ζήτημα του ανοίγματος του κόμματος στο ευρύτερο αριστερό ακροατήριο. Γι’ αυτό όπως μας εξήγησε «ίσως χρειάζεται το ΑΚΕΛ από κομμουνιστικό που δηλώνει ότι είναι, να γίνει σοσιαλδημοκρατικό. Ωστόσο, η ηγεσία το απορρίπτει λόγω κινδύνου, οι πιο σκληροπυρηνικοί να αποσχιστούν, φτιάχνοντας ένα μικρό ΚΚΕ και έτσι το κόμμα να διασπαστεί. Εγώ, πάντως, εκτιμώ ότι με τη λογική των εμμίσθων το κόμμα όχι μόνο δεν θα ξεκολλήσει από το 25%, αλλά θα καταλήξει όπως οι δύο Ομόνοιες!».
Έντυπη
