ΠΗΓΗ: Ανακοινώσεις
«Οι άδικες κατηγορίες που είχαν εκφραστεί εναντίων του Γλαύκου Κληρίδη και όλα όσα του φορτωθήκαν στη μακρά πολιτική του διαδρομή πιθανώς να τον στεναχωρούσαν ως άνθρωπο. Αποτελούν όμως τους τίτλους της πολιτικής του τιμής και αξιοπρέπειας», ανέφερε μεταξύ άλλων κατά την ομιλία του ο Χάρης Γεωργιάδης, τονίζοντας παράλληλα «οι βασικές πολιτικές επιλογές του Γλαύκου Κληρίδη έχουν δικαιωθεί».
Αυτούσια η ομιλία του
Εκ μέρους του Ινστιτούτου «Γλαύκος Κληρίδης», σας καλωσορίζω στην αποψινή μας εκδήλωση.
Η απόδοση τιμής προς τον Γλαύκο Κληρίδη είναι χωρίς αμφιβολία επιβεβλημένη. Ο Δημοκρατικός Συναγερμός εκφράζει την ευγνωμοσύνη του προς τον ιδρυτή και τον άνθρωπο που τον μετέτρεψε σε μια μεγάλη παράταξη.
Η μεγαλύτερη όμως ευγνωμοσύνη οφείλεται στον Γλαύκο Κληρίδη για την ικανότητα του να πραγματοποιεί ρεαλιστικές εκτιμήσεις, για την ορθή στάθμιση του καλού της πατρίδας και για το πολιτικό θάρρος με το οποίο μιλούσε ενοποιών του λαού. Για την συνειδητή επιλογή του υπέρ της αλήθειας αντί των εύηχων και ανέξοδων συνθημάτων.
Είναι για αυτούς ακριβώς τους λόγους που ο Κληρίδης υπήρξε ανέκαθεν φάρος ελπίδας μέσα στην καταχνιά της κυπριακής πολιτικής.
Οι άδικες κατηγορίες που είχαν εκφραστεί εναντίων του Γλαύκου Κληρίδη και όλα όσα του φορτωθήκαν στη μακρά πολιτική του διαδρομή πιθανώς να τον στεναχωρούσαν ως άνθρωπο. Αποτελούν όμως τους τίτλους της πολιτικής του τιμής και αξιοπρέπειας.
Οι βασικές πολιτικές επιλογές του Γλαύκου Κληρίδη έχουν δικαιωθεί.
Στο τέλος του αγώνα της ΕΟΚΑ και ενώ αναγνώριζε ότι η ανεξαρτησία δεν ήταν ο αρχικός στόχος των Ελλήνων Κυπρίων, διαπίστωσε - κάνοντας σωστή διάγνωση των πολιτικών δεδομένων - ότι η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελούσε την καλύτερη δυνατή επιλογή η οποία θα μπορούσε να διασφαλίσει το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού. Ήταν τότε που άλλοι δυναμίτιζαν με κάθε ευκαιρία την λεπτή ισορροπία πάνω στην οποία εδραζόταν η νεαρή δημοκρατία.
Προσπάθησε στη συνέχεια ως διαπραγματευτής και έφερε τα πράγματα πολύ κοντά σε συμφωνία που βελτίωνε τις Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου, η οποία όμως ποτέ δεν έγινε αποδεκτή από τον Μακάριο.
Το 1974, ανέλαβε ως προεδρεύων της Δημοκρατίας το πιο βαρύ φορτίο που μπορούσε να αναλάβει πολιτικός. Όσοι από εμάς νομίζουμε ότι αντιμετωπίσαμε ή αντιμετωπίζουμε δύσκολες καταστάσεις, ας προσπαθήσουμε να αναλογιστούμε τι αντιμετώπισε ο Γλαύκος Κληρίδης εκείνη την περίοδο.
Ο τουρκικός στρατός προέλαυνε χωρίς καμία αντίσταση, ο κίνδυνος κατάληψης ολόκληρης της Κύπρου δεν μπορούσε να αποκλειστεί, το κράτος είχε καταρρεύσει και επικρατούσε χάος, με χιλιάδες να εκδιώκονται από τις εστίες τους δημιουργώντας συνθήκες ανθρωπιστικής κρίσης.
«Σπάνια πολιτικός ηγέτης αντιμετώπισε τόσο κρίσιμες συνθήκες και καταστάσεις» γράφει ο Πόλυς Πολυβίου. «Ο Κληρίδης ανέλαβε σθεναρά τα ηνία της διακυβέρνησης και επέβαλε με τεράστιο κόπο αλλά αποφασιστικά την τάξη [….] Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι χειρίστηκε τις τεράστιες δυσκολίες με ψυχραιμία, σύνεση, υψηλό αίσθημα ευθύνης και αυταπάρνηση».
«Μπορεί πραγματικά να θεωρηθεί» – συνεχίζει ο Πολυβίου – «ότι χωρίς τον Κληρίδη και την αποφασιστική και μοναδική συνεισφορά του τις τραγικές εκείνες μέρες, η τύχη της Κύπρου θα ήταν πολύ χειρότερη».
Ο Γλαύκος Κληρίδης, μένοντας μακριά από κούφια συνθήματα για «ανένδοτους και μακροχρόνιους αγώνες», έγκαιρα διαπίστωσε και εξήγησε προς τον λαό ότι μια λύση Ομοσπονδίας ήταν πλέον η μόνη εναλλακτική επιλογή έναντι της οριστικής διχοτόμησης. Και προειδοποίησε ταυτόχρονα ότι αυτή η λύση θα έπρεπε να επιδιωχθεί σύντομα, γιατί η πάροδος του χρόνου θα παγίωνε τα κατοχικά τετελεσμένα στην πιο σκληρή τους μορφή. Ήταν τότε που χαρακτηρίστηκε ως «ενδοτικός».
Ο Γλαύκος Κληρίδης και ο Δημοκρατικός Συναγερμός από το 1976 πρώτοι μίλησαν για την ανάγκη να ακολουθήσει η Κύπρος τον δρόμο της Ευρώπης και της Δύσης. Ήταν τότε που άλλοι απαντούσαν με τα γνωστά συνθήματα περί «ΕΟΚ και ΝΑΤΟ». Αργότερα, ως Πρόεδρος της Δημοκρατίας πλέον, χάραξε κοινή στρατηγική με την Ελλάδα και πέτυχε την ένταξη της Κύπρου στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Ήταν το μεγαλύτερο επίτευγμα και η πράξη που θωράκισε τον κυπριακό ελληνισμό όσο καμιά άλλη.
Επεδίωξε με σθένος την επίλυση του κυπριακού, αλλά την ίδια ώρα, μπροστά στην τουρκική άρνηση, ενίσχυσε αποφασιστικά τις ένοπλες δυνάμεις και την άμυνα μας.
Κυρίες και κύριοι,
Οι άδικες κατηγορίες που είχαν εκφραστεί εναντίων του Γλαύκου Κληρίδη και όλα όσα του φορτωθήκαν στη μακρά πολιτική του διαδρομή πιθανώς να τον στεναχωρούσαν ως άνθρωπο. Αποτελούν όμως τους τίτλους της πολιτικής του τιμής και αξιοπρέπειας.
Σήμερα οι πολίτες αυτού του τόπου και ειδικότερα οι νεότερες γενιές εξακολουθούν να έχουν ανάγκη από σοβαρές και μετριοπαθείς φωνές. Το καθήκον μας προς αυτή την κατεύθυνση καλούμαστε να πράξουμε όλοι όσοι έχουμε ακολουθήσει τον Γλαύκο Κληρίδη στο κόμμα που ίδρυσε.
Στην ιδρυτική διακήρυξη αρχών της παράταξη μας, ο Γλαύκος Κληρίδης φρόντισε να περιλάβει την ακόλουθη Βενιζελική ρήση:
«Ο πολιτικός, οφείλει να ακολουθεί στις σχέσεις του με το λαό, την πολιτική της αλήθειας. Πρέπει να έχει το θάρρος να λέει την αλήθεια και να ακούει τις ύβρεις. Έργο των πολιτικών πρέπει να είναι η αλήθεια έστω και πικρή. Έχει καθήκον ο πολιτικός να αντιμετωπίζει τις πλάνες του πλήθους και να το διαπαιδαγωγεί. Δεν έχει δικαίωμα να επηρεάζεται ούτε από τα συναισθήματα του ούτε από την κοινή γνώμη.
Τίποτα δεν υπάρχει ωραιότερο από το να αντιμετωπίζει κανείς την κοινή γνώμη, όταν πρόκειται ακριβώς να πατάξει τη δημαγωγία για να συμβουλεύσει τα όρια και όταν ακόμα πρόκειται να διακινδυνεύσει τη δημοτικότητα του, για να υποστηρίξει το συμφέρον της πατρίδας».
Κυρίες και κύριοι, αυτός ήταν ο Γλαύκος Κληρίδης, προσωπικά γι΄αυτό εντάχθηκα στην παράταξη του Δημοκρατικού Συναγερμού, αυτή είναι η πολιτική παρακαταθήκη του μεγάλου αυτού ηγέτη. Στο χέρι μας είναι να την ακολουθήσουμε.
