Του Θανάση Φωτίου
Η δήλωση του Νικόλα Παπαδόπουλου την προηγούμενη Κυριακή στην «Κ», στο πλαίσιο της συνέντευξής του στον Αντρέα Κημήτρη πως, «αν θα γίνει ανασχηματισμός, πρέπει να γίνει το συντομότερο, γιατί σε λιγότερο από 80 μέρες η Κύπρος αναλαμβάνει την Προεδρία της Ε.Ε. και οι υπουργοί πρέπει να είναι έτοιμοι», είναι σαφέστατη ως προς το χρονικό πλαίσιο στο οποίο ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έχει περιθώριο να κινηθεί στο θέμα του φημολογούμενου ανασχηματισμού. Και σίγουρα το περιθώριο αυτό δεν επεκτείνεται πέραν της πρώτης εβδομάδας του Νοεμβρίου. Το γεγονός, επίσης, ότι το ΔΗΚΟ δεν έχει ακόμα ανακοινώσει τα ψηφοδέλτιά του για τις βουλευτικές εκλογές, «γίνονται επαφές με διάφορες προσωπικότητες που προέρχονται από τον χώρο μας αλλά και από την ευρύτερη κοινωνία. Λίγη υπομονή και σύντομα τα ψηφοδέλτια θα είναι έτοιμα», είχε πει στη συνέντευξη, δεν είναι άσχετο με το θέμα του ανασχηματισμού. Καθότι οι αποφάσεις του Προέδρου μπορεί να επηρεάζουν, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τον καταρτισμό τους. Και είναι λογικό.
Μια ενδεχόμενη υπουργοποίηση στελέχους πρώτης γραμμής του κόμματος ή ακόμα και «συγγενικού» κόμματος –για παράδειγμα του Μαρίνου Μουσιούττα, της ΔΗΠΑ – και με ανοικτό το ενδεχόμενο αλλαγής στο καθεστώς ΔΗΚΟϊκών στο υφιστάμενο κυβερνητικό σχήμα, δημιουργεί αναμφίβολα άλλα δεδομένα για το μεγαλύτερο «συγκυβερνών» κόμμα.
Ήγγικεν η ώρα
Ο Νικόλας Παπαδόπουλος μπορεί να φρόντισε να υπογραμμίσει –ορθώς– στην απάντησή του τη φράση «αν είναι να γίνει κάτι…», καθότι ο ανασχηματισμός είναι καθαρά θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ωστόσο όλοι γνωρίζουν –και πρωτίστως ο ίδιος ο Νίκος Χριστοδουλίδης, στο πρόσωπο του οποίου αντανακλάται η όποια εικόνα του Υπουργικού Συμβουλίου– ότι τη δεδομένη στιγμή ο ανασχηματισμός είναι κάτι πέρα από αναγκαίος.
Ώθηση, η βασική επιδίωξη
Άλλωστε, η παρατεταμένη φημολογία –ξεκίνησε πριν από την άνοιξη– ότι ο Πρόεδρος ψάχνει πρόσωπα και τρόπους ούτως ώστε να φρεσκάρει την εικόνα της κυβέρνησής του, αρχίζει πλέον να γίνεται από μόνη της επιζήμια. Γι’ αυτό και οι πληροφορίες της «Κ» φέρουν τον Νίκο Χριστοδουλίδη να βρίσκεται στο τελικό στάδιο των διεργασιών και να προβαίνει σε ανακοινώσεις τις επόμενες λίγες ημέρες. Το ζητούμενο από αυτό τον ανασχηματισμό είναι σαφέστατο. Το κύρος, η στιβαρότητα, η παραγωγή έργου και η αποτελεσματικότητα είναι τα κύρια βασικά χαρακτηριστικά, ο γνώμονας με βάση τον οποίο θα γίνουν οι τελικές επιλογές του Νίκου Χριστοδουλίδη. Θέλοντας έτσι, όχι απλώς να φρεσκάρει αλλά, εάν είναι δυνατόν, να ανανεώσει πλήρως την εικόνα της κυβέρνησης στα μάτια των πολιτών. Διότι γνωρίζει ότι μόνο έτσι μπορεί να αντιστραφεί η όποια αρνητική εικόνα, να εκλείψει η δυσαρέσκεια, να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη, να δώσει ώθηση στον ίδιο. Αυτό βεβαίως σε καμιά περίπτωση δεν σημαίνει ολική αλλαγή στο κυβερνητικό σχήμα. Ο Πρόεδρος θα κρατήσει τα καλά χαρτιά της τράπουλας, ενδεχομένως και να τα ανακατέψει, και θα προχωρήσει σε αντικατάσταση των φθαρμένων. Για να είναι σε θέση να κάνει και πάλι παιχνίδι. Γι’ αυτό άλλωστε και επέλεξε, όπως μαθαίνουμε, να κινηθεί στο πλαίσιο των διεργασιών και των βολιδοσκοπήσεων, να κινηθεί εκτός «καθορισμένου πλαισίου», με ανοικτούς ορίζοντες και προοπτικές. Μάλιστα, από καλά ενημερωμένη πηγή πληροφορούμαστε ότι δεν ήταν αρνητικός σε αναγνωριστικές συζητήσεις μετά από παρότρυνση τρίτων, ακόμα και με πρόσωπα από τον ευρύτερο κύκλο του Αβέρωφ Νεοφύτου.
Καλοί οι τεχνοκράτες, αλλά…
Σ’ αυτό, καθοριστικό ρόλο αναμένεται να διαδραματίσει η αλλαγή ρότας και η νέα προσέγγιση που, σύμφωνα πάντα με τις πληροφορίες της «Κ», προσανατολίζεται να υιοθετήσει ο Πρόεδρος στον σχηματισμό του νέου υπουργικού του συμβουλίου. Ο Νίκος Χριστοδουλίδης φέρεται απόλυτα συνειδητοποιημένος ότι η αρχική επιμονή του για καταρτισμό κυβέρνησης τεχνοκρατών, ακουγόταν μεν εύηχη, δεν απέδωσε ωστόσο. Δεν αφορά όλες τις περιπτώσεις. Οι προβληματικές ωστόσο αποτελούν βαρίδια για όλη την κυβέρνηση. Γι’ αυτό και η προσέγγιση που θα ακολουθήσει τώρα, θα έχει μάλλον περισσότερη πολιτική απόχρωση παρά τεχνοκρατική. Ο απώτερος στόχος άλλωστε είναι η δυναμική του νέου σχήματος να είναι τέτοια που να «πάει» τον Νίκο Χριστοδουλίδη με προοπτική μέχρι το 2028. Κι αυτό, όπως είναι κατανοητό, απαιτεί όχι μόνο αλλαγή φιλοσοφίας αλλά και ισορροπίες που ενδέχεται να ξαφνιάσουν.
