Του Απόστολου Κουρουπάκη
Με νέο δίσκο επιστρέφουν οι Arcadian Child, τον «Protopsycho», ο οποίος κυκλοφόρησε πριν από μερικές ημέρες, και όπως λέει ο frontman Παναγιώτης Ι. Γεωργίου ο δίσκος αυτός είναι αποτέλεσμα δουλειάς δύο χρόνων και σημειώνει ότι επειδή ωριμάζουν τόσο ως παίχτες όσο και ως άνθρωποι αυτό περνάει και στη μουσική τους. Πραγματικά, μετά από δύο δίσκους, τον «Afterglow» και τον «Superfonica» ο ακροατής θα καταλάβει πώς η αλλαγή που συντελείται είναι αληθινή και πηγαία. Την μπάντα αποτελούν οι μουσικοί Παναγιώτης Ι. Γεωργίου (φωνητικά, κιθάρες), Στάθης Χατζηχαραλάμπους (κιθάρες), Ανδρέας Κέρβερος (μπάσο και φωνητικά) και Κωνσταντίνο Παυλίδη (τύμπανα).
–Μόλις προχθές κυκλοφόρησε ο «Protopsycho», τι καινούργιο φέρνετε;
–Φέρνουμε βαριά ψυχεδέλεια, παράδοση και μια ειλικρινή εξωστρέφεια. Είναι ουσιαστικά κομμάτια που δουλεύαμε τα τελευταία δύο χρόνια, με ορισμένα να έχουν γραφτεί – το πρωτογενές τουλάχιστον υλικό – κατά τη διάρκεια του περσινού τουρ.
–Σχεδόν κάθε χρόνο ένας δίσκος, ο καθένας με τη δική του αύρα, αλλά στο ίδιο μήκος κύματος, από το «Afterglow» έως τον «Protopsycho» με ενδιάμεσο το «Superfonica», τι αλλάζει στους Arcadian Child;
–Αλλάζουν οι άνθρωποι στους Arcadian Child, τόσο εγκεφαλικά όσο και κυριολεκτικά! Αξίζει ν’ αναφέρουμε ότι το «Protopsycho» είναι ο πρώτος δίσκος με τον Κωνσταντίνο στα τύμπανα. Ωριμάζουμε τόσο ως παίχτες όσο και ως άνθρωποι κι αυτό περνά στη μουσική μας. Ηχητικά πατήσαμε στους δρόμους του «The March» και χτίσαμε έναν πιο οργανικό, πιο βαρύ ήχο. Επιλέξαμε συνειδητά να «αποχωριστούμε» συγκεκριμένα συστατικά που αποτελούσαν σημαντικά δομικά στοιχεία του ήχου μας για να προσδώσουμε μια πιο live αίσθηση στον «Protopsycho».
–Ποια είναι αυτά τα συστατικά που «αποχωριστήκατε; Όπως λες ήταν δομικά στοιχεία, άρα κτίζετε κάτι άλλο;
–Τεχνικά τα κομμάτια πλέον τα προσεγγίζουμε διαφορετικά, με λιγότερα «στρώματα» από εφέ, ενώ και αισθητικά τα προσεγγίζουμε πλέον με μια 70ς αισθητική. Επίσης από το «Afterglow» στο «Protopsycho» είναι εμφανές πως «αποχωριστήκαμε» τα ρεφραινάτα τραγούδια, ενώ ταυτόχρονα κλείνουμε το μάτι σε πιο prog φόρμες.
–Τι σημαίνει στη μουσική σας ότι κάνετε στροφή στη σκοτεινή σας πλευρά;
–Όπως ανέφερα και πιο πάνω οι Arcadian Child αλλάζουν πρώτα ως άνθρωποι και αυτό περνά στη μουσική μας. Υπάρχει πάντα ένα υπόβαθρο πίσω απ’ ό,τι κάνουμε αλλά αυτό προφανώς ξεκινάει από κάπου. Εν προκειμένω, εικάζω πως οι συνθήκες του περιβάλλοντος της μπάντας μας έσπρωξαν προς την κατεύθυνση που ακούτε στον δίσκο. Πάντως, αυτό που πέρασε στον δίσκο εκφράζει την μπάντα απόλυτα, είναι προϊόν πολλής δουλειάς τόσο από εμάς όσο και απ’ τον παραγωγό μας Αντρέα Τραχωνίτη και νιώθουμε πως το τελικό αποτέλεσμα μας δικαιώνει.
Εστιάζουμε στις ευκαιρίες
–Τελικά επιμένετε να κάνετε μουσική που γουστάρετε, πόσο εύκολο είναι αυτό στην Κύπρο;
–Για να είμαι ειλικρινής σταματήσαμε να το σκεφτόμαστε. Δεν υπάρχει λόγος, γιατί απλώς εστιάζεις στα εμπόδια παρά στις –όποιες– ευκαιρίες. Γράφουμε μουσική για να μπορέσουμε να ταξιδέψουμε με αυτή όσο πιο μακριά μπορούμε. Στην Κύπρο έχουμε περιοριστεί –ακόμα και πριν από τον κορωνοϊό– σε πολύ συγκεκριμένο αριθμό εμφανίσεων και για να είμαι ειλικρινής έχουμε πάψει να έχουμε ιδιαίτερες προσδοκίες σε επίπεδο υποστήριξης τόσο από φορείς όσο και απ’ το –περιορισμένο η αλήθεια– κοινό.
–Νομίζω το έχουμε ξανασυζητήσει, υπάρχει το κοινό που σας κρατάει ζωντανούς; Αυτό πάντως που προσλαμβάνω εγώ είναι ότι έχετε αρχίσει να το πολλαπλασιάζετε;
–Η αλήθεια και εμείς αυτό εισπράττουμε. Νιώθουμε ότι πλέον η μουσική μας αφορά παραπάνω κόσμο και αυτό μας δίνει μεγάλη χαρά. Τώρα όσο αφορά το κοινό που μας κρατάει ζωντανούς στην Κύπρο οφείλω να πω ότι ναι υπάρχει ένας μικρός, αλλά ζεστός πυρήνας που ακολουθεί την μπάντα και μας γεμίζει όρεξη για να συνεχίσουμε.
–Η εκτός Κύπρου πορεία πόσο σας ενδιαφέρει, την κυνηγάτε;
–Ουσιαστικά γι’ αυτό ζούμε πλέον ως μπάντα. Γι’ αυτό βγήκε και το «Protopsycho». Γιατί εκεί βλέπουμε ότι υπάρχει απήχηση η μουσική μας. Υπάρχουν –ή τουλάχιστον υπήρχαν πριν από την πανδημία– πολλά φεστιβάλ, πολλοί χώροι που μπορούμε να παίξουμε μα κυρίως υπάρχει κοινό. Κοινό που ακούει μουσική, που αγοράζει δίσκους, που έρχεται στα lives για να ιδρώσει και να περάσει καλά. Οπότε για να απαντήσω ευθέως, ναι, την κυνηγάμε με πλάνο και αφοσίωση. Τώρα είμαστε στη διαδικασία να ετοιμάσουμε περιοδεία το φθινόπωρο του 2021 που ελπίζουμε να καταφέρουμε να την κάνουμε. Δυστυχώς, ακυρώσαμε ήδη δύο περιοδείες και ελπίζουμε να μην τριτώσει το κακό.
–Θέλω δυο λόγια για το artwork στους δίσκους σας… είναι κάτι που προσέχετε ιδιαίτερα νομίζω…
–Τα artworks κάθε δίσκου, ή τουλάχιστον η διαδικασία δημιουργίας του artwork, αποτελεί το προσωπικό μου mantra. Το εικαστικό του «Protopsycho» είναι δουλειά του Nun Other, ο οποίος είναι φίλος και συνεργάτης μας χρόνια τώρα. Το εξώφυλλο του δίσκου είναι ουσιαστικά ένα βαριά επεξεργασμένο στιγμιότυπο της Kitty Shayne απ’ την πορνογραφική ταινία «American Gigolo» με αισθητική ’70s. Ουσιαστικά στο ένα καρέ η πρωταγωνίστρια είναι σε έκσταση και στο άλλο σε τρόμο, αποδίδοντας έτσι τον τίτλο του δίσκου «Protopsycho». Αξίζει ν’ αναφέρω πως ο Nun Other –ως IamNothe τότε– ήταν υπεύθυνος για τη δημιουργία και του εικαστικού του «Superfonica».
–Συμμετείχατε με το κομμάτι «The March», του «Superfonica», στη σειρά του Netflix, «Love 101», πώς προέκυψε;
–Ένας γνωστός μας ήταν ο επιμελητής μουσικής της σειράς και πίστεψε πως το κομμάτι θα ήταν ιδανικό για μια σκηνή στη σειρά. Οπότε το πρότεινε στην παραγωγή και τον σκηνοθέτη και με σύμφωνη γνώμη τους το κομμάτι μπήκε στη σειρά. Θα ήθελα να τον ευχαριστήσω ακόμα μία φορά, δημόσια αυτή τη φορά. Αδιαμφισβήτητα αυτό εκτόξευσε τα νούμερά μας διαδικτυακά και μας δίνει τεράστια ώθηση για τον τρίτο δίσκο.
–Ραδιοφωνικά στην Κύπρο είστε παρόντες; Πιστεύετε ότι τα ραδιόφωνά μας προβάλλουν όσο πρέπει τις δουλειές των Κύπριων μουσικών;
–Απ’ ό,τι βλέπω είμαστε παρόντες σε διάφορες – διαδικτυακές κυρίως – εκπομπές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Στην Κύπρο μας έχω πετύχει σε ορισμένες εκπομπές, κυρίων φίλων της μπάντας. Προσωπικά πιστεύω πως δεν υπάρχει η ανάλογη στήριξη από τα ραδιόφωνα τουλάχιστον σε ευρεία κλίμακα. Εννοείται πως μερικές εκπομπές κρατάνε ψηλά τη σημαία και στηρίζουν κυπριακές κυκλοφορίες, αλλά θα έλεγα πως αποτελούν τις εξαιρέσεις παρά τον κανόνα.
