Του Απόστολου Κουρουπάκη
Την αμέσως επόμενη περίοδο μετά το Πάσχα τόσο στο Θέατρο Ριάλτο, όσο και στον ΘΟΚ φιλοξενούνται ενδιαφέρουσες παραστάσεις, μουσικές και θεατρικές από την Ελλάδα, οι οποίες έρχονται να συμπληρώσουν τις εγχώριες καλλιτεχνικές παραγωγές.
Πιο συγκεκριμένα το Σάββατο 7 Μαΐου στο Θέατρο Ριάλτο θα παρουσιαστεί η πολύ επιτυχημένη παράσταση «Στην οδό Φρυνίχου» του Θοδωρή Βουτσικάκη, ο οποίος έρχεται για πρώτη φορά στο θέατρο Ριάλτο για να μεταφέρει τους φίλους της μουσικής στην ιδιαίτερη ατμόσφαιρα των μπουάτ, με την καλλιτεχνική επιμέλεια να ανήκει στη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου. «Στην οδό Φρυνίχου», ο Θοδωρής Βουτσικάκης στην ερμηνεία, μαζί με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο και τον Βασίλη Ραψανιώτη στο βιολί, ξεδιπλώνουν τη μαγεία τραγουδιών και αισθημάτων που επέλεξε η Λίνα Νικολακοπούλου γι’ αυτήν την ξεχωριστή μουσική παράσταση. Μικρά κείμενα, μικρά ποιήματα, μικρές παύσεις θα διανθίζουν τη μουσική διήγηση δίνοντας πολύτιμη ανάσα στη στενεμένη μας ζωή. Η συνεργασία του Θοδωρή Βουτσικάκη με τη Λίνα Νικολακοπούλου ξεκίνησε το 2015 και μέχρι σήμερα μετρά πολλές και σημαντικές στιγμές, με κορυφαία την εμβληματική δισκογραφική σύμπραξη με τον βραβευμένο με Oscar Ιταλό συνθέτη Nicola Piovani, που έκανε όλους τους Έλληνες να τραγουδούν πως «Είναι Όμορφη η Ζωή».
Στην οδό Φρυνίχου», ο Θοδωρής Βουτσικάκης στην ερμηνεία, μαζί με τον Νεοκλή Νεοφυτίδη στο πιάνο και τον Βασίλη Ραψανιώτη στο βιολί, ξεδιπλώνουν τη μαγεία τραγουδιών και αισθημάτων που επέλεξε η Λίνα Νικολακοπούλου γι’ αυτήν την ξεχωριστή μουσική παράσταση
Επίσης, δύο εξαιρετικές παραστάσεις φιλοξενούνται τον Μάιο στην Κεντρική του Σκηνή του ΘΟΚ, καθώς και στη σκηνή του Θεάτρου Ριάλτο. Πρόκειται για τα έργα «Αρίστος» του Γιώργου Παπαγεωργίου και «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» του Τάσου Ιορδανίδη. Η παράσταση «Αρίστος» του Γιώργου Παπαγεωργίου, με τους ηθοποιούς Φιλαρέτη Κομνηνού, Γιάννη Λεάκο, Ιωάννη Αθανασόπουλο και τον μουσικό Γιώργος Δούσο επί σκηνής, είναι βασισμένη στο μυθιστόρημα του Θωμά Κοροβίνη «Ο γύρος του θανάτου», όπου εννέα χαρακτήρες που συνδέονται με τον Αριστείδη Παγκρατίδη, τον φερόμενο ως «Δράκο του Σέιχ Σου» (Σάββατο 7 Μαΐου και Κυριακή 8 Μαΐου στη Λευκωσία και Πέμπτη 5 Μαΐου και Παρασκευή 6 Μαΐου στη Λεμεσό), μέσα από τις χειμαρρώδεις, υποβλητικές εξομολογήσεις τους, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες, ανάλογα με τα βιώματα, τον χαρακτήρα και τον ρόλο τους, συνθέτουν το προφίλ του Αρίστου. Ο φίλος από την Τούμπα, η παραδουλεύτρα γειτόνισσα της μάνας του, ένας αχθοφόρος του λιμανιού, ο παρακρατικός δοσίλογος περιπτεράς, ένας χωροφύλακας δημοκρατικών φρονημάτων, ένας συντηρητικός αστός της παραλίας, το αφεντικό του σε ένα λαϊκό πανηγύρι, η τραβεστί Λολό και μία λαϊκή τραγουδίστρια – οι δύο έρωτες του, ζωντανεύουν γλαφυρά επί σκηνής από τρεις ηθοποιούς. Οι ερμηνευτές ενσαρκώνουν μια ιστορία που μεταφέρει τους θεατές στις αλάνες της Θεσσαλονίκης, στις σκοτεινές γωνιές του λιμανιού, στα υπαίθρια πανηγύρια και στα μπουζουξίδικα της παλιάς Θεσσαλονίκης, σε έναν σκηνικό χρόνο που φτάνει μέχρι το 1960, όταν γίνεται είκοσι χρονών ο βασικός ήρωας, ο Αριστείδης Παγκρατίδης, ο φερόμενος ως «Δράκος του Σέιχ σου», που ο Τύπος του 1963 (Ελληνικός Βορράς) τον αποκαλούσε «νεαρό ανώμαλο». Το 1966 καταδικάστηκε τετράκις σε θάνατο από το πενταμελές εφετείο Θεσσαλονίκης. Η εκτέλεσή του έγινε στο μέρος που ήταν συνδεδεμένο με το όνομά του, το Δάσος του Σέιχ Σου. Οι τελευταίες λέξεις που ψέλλισε ήταν «Μανούλα μου, είμαι αθώος».
Στις 17 Οκτωβρίου 1963, οι Beatles ηχογραφούσαν για πρώτη φορά σε FourTrack το τραγούδι τους I Want to Hold Your Hand (Θέλω να σου κρατάω το χέρι). Το νούμερο ένα χιτ του 1964 στη Βρετανία έδωσε το 2021 την έμπνευση στον Τάσο Ιορδανίδη για τη συγγραφή ενός σύγχρονου θεατρικού έργου που ήδη μετρά 46 συνεχή sold out στην Ελλάδα, το «Θέλω να σου κρατάω το χέρι» σε σκηνοθεσία του ίδιου, ενώ μοιράζεται το σανίδι με τη Θάλεια Ματίκα (Κεντρική Σκηνή ΘΟΚ, Τετάρτη 11 Μαΐου, 1η παράσταση: 18:00 και 2η παράσταση: 20:30). Η κούραση στον γάμο, η κρίση που βιώνουν οι άνθρωποι μετά από πολλά χρόνια συγκατοίκησης, η απιστία κι ένα ξενοδοχείο ημιδιαμονής γίνονται το σκηνικό για δύο «παράνομους» εραστές. Είναι και οι δύο γονείς. Έχουν και οι δύο τα δίκια τους. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη. Η παγκόσμια δραματουργία έχει συχνά ασχοληθεί με το ζήτημα των ανθρώπινων σχέσεων, με τις ανάγκες των δύο φύλων, με τα θέλω τους και τα πρέπει τους, ίσως επειδή ο θεατής άμεσα ή έμμεσα μπορεί να ταυτιστεί πολύ εύκολα και να κινητοποιηθεί συναισθηματικά. Οι δύο ήρωες μάς «προσκαλούν» να ισορροπήσουμε ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ και να αντιληφθούμε, μέσα από τις συναντήσεις τους, ότι αυτό που ψάχνουμε όλοι μας στο τέλος της ημέρας είναι η ουσιαστική συντροφικότητα. Κάποιον να μας κρατάει το χέρι.
