ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Φτάνει μόνο να τον αισθανθείς ή και να τον ζήσεις τον έρωτα;

Η Βασιλική Κυπραίου μιλάει στην «Κ» για την παράσταση της ΕΘΑΛ «Αβελάρδος και Ελοΐζα» σε σκηνοθεσία Κ. Σιλβέστρου

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Η Βασιλική Κυπραίου μιλάει στην «Κ» για την παράσταση «Αβελάρδος και Ελοΐζα» του Γιάννη Καλαβριανού, σε σκηνοθεσία Κώστα Σίλβέστρου, που ανεβαίνει από την Κεντρική Σκηνή της ΕΘΑΛ. «Σε λίγο θα μοιραστούμε αυτόν τον έρωτα με σας. Αλίμονο αν δεν πίστευα πως είναι ο υπέρτατος έρωτας», μου τονίζει η Βασιλική και συμπληρώνει ότι επί σκηνής είναι όλα όσα απαιτούνται για να μας πει την ιστορία δύο ανθρώπων που ερωτεύτηκαν. «Πρόκειται για ένα παιχνίδι μαγικό δύσκολο όμορφο. Για εμένα αποτελεί υποκριτική πρόκληση η εγρήγορση που απαιτεί η συγκεκριμένη παράσταση».

–Πλήρωσαν ένα τίμημα που δεν χώρεσε στον καιρό τους λόγω κοινωνικών συμβάσεων, σήμερα δεν θα χωρούσε λόγω ηλικίας… μήπως είναι ένας αιώνια καταδικασμένος έρωτας;

–Είναι. Είναι όλοι αυτοί οι καταδικασμένοι έρωτες που δεν χωρούν σε κοινωνικές συμβάσεις ,δεν ταξινομούνται, δεν είναι «κανονικοί», αναγνωρίσιμοι, οικείοι. Κάποτε μεγεθύνονται, γίνονται μυθιστορήματα, κινηματογραφικές ταινίες. Άλλοτε πρώτο θέμα συζήτησης στη γειτονιά. Ή και τα δύο. Ταυτόχρονα.

–Ποιος άραγε μπορεί να κρίνει έναν έρωτα;

– Πώς μπορεί κάποιος να κρίνει το πώς νιώθει ένας άλλος άνθρωπος; Γιατί ερωτεύτηκε αυτόν και όχι τον άλλον; Αν μπορούσαμε να εξηγήσουμε τα του έρωτα θα μιλάγαμε για κάτι άλλο. Δεν επιδέχεται εξηγήσεις ο έρωτας. Δεν αναλύεται. Και σίγουρα δεν θα έπρεπε να κρίνεται. Από κανέναν μας. Υπάρχει η εξής φράση στο έργο: Οι άνθρωποι γίνονται ζώα, όταν ερωτεύονται και θηρία όταν ερωτεύονται οι άλλοι. Αυτό το «θηρία» απαντάει στην ερώτηση νομίζω.

–Επί σκηνής είσαι η Ελοΐζα ή έννοιες όπως η αγάπη, η αφοσίωση κτλ.;

–Επί σκηνής είμαι όλα όσα απαιτούνται για να σου πω την ιστορία δύο ανθρώπων που ερωτεύτηκαν. Πρόκειται για ένα παιχνίδι μαγικό δύσκολο όμορφο. Για εμένα αποτελεί υποκριτική πρόκληση η εγρήγορση που απαιτεί η συγκεκριμένη παράσταση. Και η μόνη απάντηση που έχω στην πρόκληση αυτή είναι η αλήθεια μου και τα μάτια του Θανάση και της Αντωνίας. Είμαστε τρεις άνθρωποι στη σκηνή. Υπάρχουν στιγμές που νιώθω πως γινόμαστε ένας άνθρωπος. Δώρο ανεκτίμητο. Και για να μη σε αφήσω παραπονεμένο είμαι και Ελοΐζα.

–Είναι ο έρωτας των Αβελάρδου και Ελοΐζας ο υπέρτατος έρωτας;

–Είναι. Ζω με τον έρωτα αυτόν από τη στιγμή που με πήρε τηλέφωνο ο Κώστας και μου πρότεινε να είμαι στην παράσταση και τον ευχαριστώ όσο δεν φαντάζεσαι για αυτήν την συνάντηση. Σε λίγο θα μοιραστούμε αυτόν τον έρωτα με σας. Αλίμονο αν δεν πίστευα πως είναι ο υπέρτατος έρωτας...

–Θυσιάστηκε η Ελοΐζα για τον έρωτά της; Σήμερα θα τη θεωρούσαμε ίσως θύμα…

–Σήμερα θεωρούμε θύματα αυτούς που ερωτεύονται. Σκέτο. Και χωρίς τη θυσία. Να το κοιτάξουμε αυτό. Κάτι δεν πάει καλά.

–Τι κρατάς από την Ελοΐζα και τον Αβελάρδο;

–Την αφοσίωση. Την πίστη που είχαν στον έρωτα. Πέρα από κάθε λογική.

–Κραταιά ως θάνατος η αγάπη, λοιπόν; Έχετε ορισμό;

–Δεν τα πάω καλά με τους ορισμούς. Ακόμα κι αν προσπαθούσα να ορίσω την αγάπη θα έφτανε μια στιγμή, ένα βλέμμα, μια λέξη για να τα ανατρέψει όλα. Κι επιστρέφω στις κουβέντες με την πεντάχρονη κόρη μου που τον τελευταίο καιρό όταν της λέω «Χαρά, σε αγαπάω» εκείνη μου απαντάει «Μαμά, εγώ δεν ξέρω». «Γιατί δεν ξέρεις; Τι έκανα;» τη ρωτάω λίγο έντρομη. «Τίποτα μαμά. Αλλά ποιος ξέρει τι σημαίνει σε αγαπάω...».

–Έχεις καταλάβει τον Αβελάρδο;

–Τον έχω συγχωρέσει.

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση