ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Θκυο μπακίρες, θκυο ριάλες, Παναγιά ήντα μιάλες

Ετρύπησεν η πούγγα μου και χάνω τα ριάλια, και τα σκαλούθκια σου μετρούν...

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Ο Μιχάλης Βιολάρης τραγουδάει από τη δεκαετία του ’70 το par excellence κυπριακό τραγούδι «Τα ριάλια». Τρέφω απέραντο σεβασμό στον καλλιτέχνη αυτό, και με το «Αν βουληθώ να σ’ αρνηθώ» σε μουσική Μίμη Πλέσσα, τον αγαπώ περισσότερο. Έδειξε, στην κοντινή πολιτιστικά Ελλάδα έναν μουσικό δρόμο, έβγαλε το κυπριακό ιδίωμα στις πίστες, στα ραδιόφωνα, και όλοι έτρεχαν να μάθουν τον πεζεβέγκη, (κυρίως οι νοτιοελλαδίτες), έδειξε κατά κάποιον τρόπο ότι και η Κύπρος μπορεί να φέγγει και στη Δύση και στην Ανατολή. Μουσικά, πολιτιστικά. Μπορεί, ναι, και αν συμπράξει με την Ελλάδα και μαζί καθίσουνε να πλέξουνε πολιτισμό με τους Πομάκους, τους Τουρκοκύπριους, τους Σλάβους, τους Μαρωνίτες και όποιον θέλει να μπει στο πολιτιστικό ψηφιδωτό, μπορεί να δώσουν καλό ξημέρωμα στην έρμη τη γειτονιά που ο Θεός ή τα μόρια του σύμπαντος μας έταξαν, ίσως να καταφέρουμε κάτι ωραίο.

Αλλά, ας αφήσουμε τις θεωρίες και τους ευαγγελικούς λόγους, γιατί δεν περνάνε αυτά εδώ. Δεν πίστευα στα αφτιά μου στην τηλεοπτική αναφορά του ΥΠΟΙΚ Χάρη Γεωργιάδη, ότι αν κερδίσουμε τη Eurovision θα ανοίξουμε τα ταμεία, να σσιονώσουμε λίρα και να τα κάψουμε όλα, fuego λαλώ σου και θα τα βρούμε τα ριάλια,  μα το Θεό, ούλλα χαλάλι της, που τραγούδησε επίσης ο Βιολάρης.

Διότι τα ταμεία ανοίγουν μόνο με κάτι τέτοια, δεν άνοιξαν για το Πάφος 2017, όχι, πελλάρες, ποιος θωρεί θέατρο και κάτι κουλτουριάρηδες να τραγουδάνε επιταφίους. Δεν ανοίγουμε τα ταμεία για να διοργανώσουμε βαρβάτα Κύπρια, πελλάρες ολάν, εννά χαλούμε ριάλια για δέκα κουρούπεττους. Δεν ανοίγουμε τα ταμεία για να κάνουμε μουσεία του χαϊρκού, δεν φέρνουν ριάλια αυτοί οι τουρίστες.

Αντε και το δέχομαι, κουλτούρα και πολιτισμός είναι πολυτέλεια, δεν φέρνει κέρδη, δεν είναι ανάπτυξη πολυώροφη ο πολιτισμός, δεν είναι real estate της προκοπής, δεν γεμίζουν τα ταμεία με τον πολιτισμό, ώστε μετά να τα ανοίξουμε και να τρέξει βίρα το ευρώ.

Να τα ανοίγαμε για την παιδεία; Τι λέτε, κύριε υπουργέ; Να τα ανοίξουμε για νέες και καινοτόμες σχολικές αίθουσες, για σύγχρονα κτήρια, για επιμόρφωση δασκάλων και καθηγητών; Λέω τώρα εγώ.

Άντε και το δέχομαι, η παιδεία δεν τα χρειάζεται. Μήπως να τα ανοίγαμε για το κοινωνικό κράτος; Για τους εμπερίστατους, γι’ αυτούς που ταλαιπωρούνται στις ουρές νοσοκομείων, για αυτούς που παλεύουν με τα ναρκωτικά, για όσους περιμένουν από την πορεία Χριστοδούλας και τους τηλεμαραθωνίους;

Αν πάλι η δήλωση έγινε χάριν δηλώσεως σε μία ελαφρά εκπομπή, και εν είδει αστεϊσμού, συγγνώμη κ. Γεωργιάδη, αλλά το να προκαλείται, με ΑΙ, το κοινό αίσθημα δεν είναι σοφό, δεν ταιριάζει σε έναν υπουργό που διαχειρίζεται τον Συνεργατισμό, τα κόκκινα δάνεια, τα τσέκια του κόσμου, μια τέτοια αναφορά. Συγγνώμη, κύριε υπουργέ, αλλά έξυπνος άνθρωπος είστε, θα μπορούσατε να είχατε αποφύγει τη μεσημεριανή σας παρουσία. Δεν την είχατε ανάγκη.

Υπάρχει και μια παροιμία, που δυστυχώς δεν μπορώ να τη γράψω… οπότε θα περιοριστώ στο είμαστε για τα παναϋρκα, και θα επικαλεστώ τον ποιητή, «εμείς τζιαμέ, ελιές τζιαι τερατσιές πάνω στον ρότσο τους», γιατί αυτό είναι το πανηγύρι, τα άλλα όλα είναι παναϋρκα!

Λαϊκίζω, θα πει κάποιος, μπορεί, αλλά όχι να μας παίρνουν και στο μαϊττάππι. 

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Μουσική: Τελευταία Ενημέρωση

X