Η ατζέντα των θεατρόφιλων παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία εγχώριων παραγωγών τα τελευταία χρόνια στην Κύπρο, ιδιαίτερα τη φετινή θεατρική σεζόν. Αν, λοιπόν, θα έπρεπε να τοποθετήσω στην κορυφή της δικής μου λίστας την παράσταση που ξεχώρισα, αυτή δεν θα μπορούσε να είναι άλλη από το γεμάτο φρεσκάδα, αυτοσχεδιασμό, σπιρτάδα και ταλέντο «The 39 Steps» που ανέβασε το θέατρο Διόνυσος σε σκηνοθεσία του εξαιρετικού Μάριου Μεττή.
Ένα έργο, το οποίο θα μπορούσε μάλιστα να χαρακτηριστεί και ως η παράσταση της χρονιάς, με τέσσερεις νέους ηθοποιούς να ερμηνεύουν με μαεστρία πάνω από 130 ρόλους. Ένα ξέφρενο κυνηγητό κατασκοπίας και δράσης να ξετυλίγεται καρτουνίστικα μπροστά στο εκστασιασμένο και δύσκολα αυθόρμητο κυπριακό κοινό, το οποίο είδα για πρώτη φορά να λύνεται και να αφήνεται στον ρυθμό της παράστασης, να χειροκροτεί και να γελάει με την καρδιά του σαν παιδάκι.
Δεύτερο στη λίστα μου σημειώνεται το εμβληματικό «Τρίτο Στεφάνι» του Κώστα Ταχτσή –που εντυπωσιάζει αυτές τις μέρες στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά– με το οποίο ο ΘΟΚ μας καλόμαθε, ανεβάζοντας επιτέλους τον πήχη με μια τέτοιου επιπέδου παραγωγή στην Κύπρο. Στις επόμενες θέσεις τοποθετώ το αμερικανικό δράμα «True West» του Σαμ Σιέπαρτ, ανεβασμένο από την ομάδα της Open Arts σε σκηνοθεσία της Αθηνάς Κάσιου και το αντισυμβατικό «Μεσοπάτωμα» της Κύπριας συγγραφέως Μελίνας Παπαγεωργίου, από το Φανταστικό Θέατρο, σε σκηνοθεσία της Μαγδαλένας Ζήρα.
Το τελευταίο, μάλιστα, έργο διακρίθηκε στο πρόγραμμα «Play» του ΘΟΚ και του Κυπριακού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, για τη σύγχρονη γραφή του και το καίριο κοινωνικό του σχόλιο. Τέσσερα θεατρικά έργα, με κοινό παρονομαστή τους το νέο αίμα στα θεατρικά δρώμενα του νησιού, μία άλλη ματιά στις εγχώριες θεατρικές παραγωγές και το περίσσιο ταλέντο της καινούργιας γενιάς στο κυπριακό θέατρο, τόσο από πλευράς υποκριτικής και σκηνοθεσίας όσο σκηνογραφίας και συγγραφής.
Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στη σπουδαία πρωτοβουλία του ΘΟΚ που μέσω του προγράμματος «Play» έδωσε βήμα αλλά και κίνητρο στους Κύπριους θεατρικούς συγγραφείς να δραστηριοποιηθούν, να πειραματιστούν και να δοκιμαστούν στην επίπονη δουλειά της θεατρικής γραφής για να μπορέσουμε να τους γνωρίσουμε. Ανάμεσα στην πλειάδα των νέων και πολλά υποσχόμενων ανθρώπων του κυπριακού θεάτρου οι δύο βραβευθέντες στα πρόσφατα Βραβεία Θεάτρου Κύπρου Μαρίνα Αργυρίδου και όπως αποδεικνύεται ο πολύ σημαντικός Μάριος Μεττής.
Μαζί τους οι Αντρέας Τσέλεπος, Βαλεντίνος Κόκκινος, Χριστόδουλος Μαρτάς, Νεκτάριος Θεόδωρου, Δημήτρης Αντωνίου, Γιώργος Αναγιωτός, Αντρέας Κούτσουμπας, Πολυξένη Σάββα, Αντρέας Μακρής και άλλοι, οι οποίοι, είτε προστατεύθηκαν από τον εθισμό της πρόσκαιρης τηλεοπτικής επιτυχίας είτε αφοσιώθηκαν στην τέχνη του θεάτρου με όλα όσα αυτό συνεπάγεται.
Σήμερα, αυτές είναι οι λίστες που με κάνουν να αισιοδοξώ. Σε μία χώρα σε παρακμή, τέτοιες εκφάνσεις πολιτισμού και άνθρωποι με μεράκι και αγάπη για την τέχνη θα μπορέσουν να κρατήσουν εκείνο το κομμάτι της ψυχής μας όπου φυλάσσεται η ελπίδα του καθενός μας φωτεινό. Και βέβαια, δεν είναι μόνο το θέατρο, ευτυχώς.
