ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

«Ίσως να έχει κόστος στο ΑΚΕΛ η στάση του στο Kυπριακό»

Στο 25% οι εκτιμήσεις για αποχή τον Μάιο και οι λόγοι επικράτησης του ΔΗΣΥ

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Ο Πάμπος Παπαγεωργίου αποσύρεται από την προεκλογική κούρσα, όμως δεν εγκαταλείπει το εκλογικό παιχνίδι. Οι καλά γνωρίζοντες των κομματικών, σημειώνουν πως αν σε κάποιον οφείλεται το γεγονός ότι το ΑΚΕΛ γνωρίζει τα ακριβή ποσοστά του με το κλείσιμο της κάλπης, αυτό οφείλεται στον βουλευτή της Κερύνειας. Με την ιδιότητα του πολιτικού επικοινωνιολόγου και γνώστη των δημοσκοπήσεων, μιλά στην «Κ» για τους εκλογικούς στόχους του ΑΚΕΛ, τους λόγους που ο ΔΗΣΥ θα είναι πρώτο κόμμα, το κόστος του ΑΚΕΛ για τη στάση του στο Κυπριακό και την αποχή που λαμβάνει πλέον ανησυχητικές διαστάσεις στην Κύπρο.
Η προεκλογική εκστρατεία του ΑΚΕΛ διαφέρει από αυτήν άλλων κομμάτων, απαγορεύοντας στην ουσία την προσωπική προεκλογική διαφήμιση υποψηφίων.
–Πράγματι, η καμπάνια των υποψηφίων του ΑΚΕΛ παρουσιάζει ουσιώδεις διαφορές από αυτές υποψηφίων άλλων κομμάτων, καθώς δεν περιστρέφεται γύρω από το άτομο. Η πολιτική για την Αριστερά, δεν είναι ένας στίβος που κάποιος θα ανταγωνιστεί με βασικό γνώμονα τη δική του ανέλιξη, αλλά η ανάδειξη στο πολιτικό επίπεδο μιας πολύ συγκεκριμένης αντίληψης απέναντι στο κυρίαρχο σύστημα, τον καπιταλισμό, και επίσης μιας συλλογικής δράσης, η οποία, αν δεν μπορεί να φέρει ριζοσπαστική αλλαγή, αποβλέπει στη διαφύλαξη των συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων.
Ποιος είναι ο εκλογικός στόχος του κόμματος στις εκλογές του Μαΐου;
–Νομίζω ότι θα ήταν επιτυχία ένα αποτέλεσμα σημαντικά καλύτερο από τις ευρωεκλογές. Στις ευρωεκλογές είχε πάρει 27%.
–Ένα πολύ χαμηλό ποσοστό για το ΑΚΕΛ…
–Ναι, ήταν ένα ποσοστό χαμηλό, καθώς το ΑΚΕΛ επλήγη από πολύ υψηλή αποχή. Στον βαθμό που η αποχή δεν συνδέεται με το γεγονός ότι ο κόσμος του ΑΚΕΛ θεωρεί τις ευρωεκλογές εκλογές δεύτερης τάξης, είχε να κάνει και με μία φθορά του κόμματος που προήλθε από τη διακυβέρνηση και ειδικά από τον τρόπο που πολεμήθηκε για γεγονότα όπως ήταν η έκρηξη στο Μαρί και η κατάρρευση του τραπεζικού τομέα. Βέβαια, το ΑΚΕΛ δεν είχε να κάνει ούτε με το ένα ούτε το με άλλο.
Δημοσκοπήσεις θέλουν το ΑΚΕΛ δεύτερο κόμμα. Δεν προβληματίζει η ήττα σε μία κρίσιμη οικονομική περίοδο, με πρώτο ένα κυβερνών κόμμα που έχει επιβάλει πολιτικές «λιτότητας»;
–Η περίοδος των τελευταίων τριών χρόνων ήταν μία περίοδος οπισθοδρόμησης για τους εργαζομένους στην Κύπρο. Με πρόσχημα το μνημόνιο, έχει επιβληθεί μία ατζέντα που ευνοεί το 10% εις βάρος του 90% του πληθυσμού. Αυτή η ατζέντα έχει πλήξει το κοινωνικό κράτος, έχει απορρυθμίσει την αγορά εργασίας και όσοι δεν έχασαν τη δουλειά τους, έχασαν τα δικαιώματά τους. Βρισκόμαστε μπροστά σε μία άγρια ταξική επίθεση, στην οποία χρησιμοποιήθηκαν και τα ΜΜΕ. Θα έλεγα ότι το σύστημα εν γένει, που η πολιτική του έκφραση είναι ο ΔΗΣΥ και όχι μόνο, έχει δώσει τα ρέστα του. Έχουν αυξήσει πάρα πολύ την κοινωνική ανισότητα, έχουν δημιουργήσει μία αφήγηση στην οποία η Αριστερά παρουσιάζεται ως αναποτελεσματική, καταστροφική για την οικονομία, ως υπεύθυνη για όλα τα κακά. Δεν είναι μία κακή περίοδος για τον ΔΗΣΥ. Είναι μία περίοδος που ο ΔΗΣΥ και οι κοινωνικές δυνάμεις που αντιπροσωπεύει είναι σε φουλ επίθεση.
–Μετά από μία τρίτη εκλογική ήττα, πώς προχωρά το ΑΚΕΛ;
–Είναι σημαντικό για την Αριστερά και τον κόσμο της, το ΑΚΕΛ να είναι ένα δυνατό κόμμα. Αν είναι κοντά στον ΔΗΣΥ ή δύο τρεις μονάδες κάτω δεν είναι τόσο σημαντικό, αλλά να είναι ένα δυνατό κόμμα που θα αντιπαλεύει την οικονομική ανισότητα, που παίρνει δραματικές διαστάσεις στην Κύπρο. Με αυτή την έννοια, είναι πολύ σημαντικό να ενισχυθεί η Αριστερά, έστω κι αν κάποιος πιστεύει ότι δεν έχει προσφέρει αυτά τα χρόνια της κρίσης εκείνη την προστασία που θα περίμενε ο μέσος εργαζόμενος.
–Παίζει ρόλο και το όλο κεφάλαιο της διακυβέρνησης Χριστόφια;
–Είχαμε τρία χρόνια κυβέρνηση αυτών που έλεγαν ότι η κυβέρνηση Χριστόφια τα έχει κάνει χάλια, αλλά βλέπουμε ότι τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Συνεπώς, αυτό το επιχείρημα έχει εξασθενήσει λόγω χρόνου.
–Το Κυπριακό;
–Πιστεύω ότι το Κυπριακό θα παίξει ρόλο ειδικά αν υπάρξουν εξελίξεις. Το ΑΚΕΛ κρατά μία στάση που δεν έχει να κάνει με τα εκλογικά ποσοστά. Ίσως έχει τώρα κάποιο κόστος η στάση αυτή. Υπάρχει κόσμος που ενοχλείται όταν ακούει ότι το ΑΚΕΛ έχει ταυτόσημες απόψεις με τον ΔΗΣΥ. Βεβαίως, δεν θα έλεγα ότι υπάρχει πλήρης εμπιστοσύνη, επειδή δεν μπορεί να ξέρει κάποιος πώς θα κινηθεί ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ως το τέλος.
–Το ζήτημα της αποχής είναι ένα καινούριο φαινόμενο στην Κύπρο και μπαίνει δυναμικά.
–Η αποχή δεν γίνεται για ένα μόνο συγκεκριμένο λόγο. Γίνεται από κάποιους συνειδητά, διότι θεωρούν ότι δεν τους εκφράζει το σύστημα, υπάρχουν κάποιοι που απέχουν επειδή δεν ενδιαφέρονται καθόλου και άτομα τα οποία απέχουν σε κάποιες εκλογές και σε κάποιες όχι. Είχαμε παρά πολύ μικρή αποχή στις προεδρικές εκλογές, είχαμε όμως τεράστια στις ευρωεκλογές. Προσωπικά, υπολογίζω ότι σε αυτές τις εκλογές η αποχή θα φτάσει το 25%. Είναι σημαντικό ποσοστό, καθώς υπολογίζεται στο 5% πάνω από τις προηγούμενες εκλογές αλλά, λάβετε υπόψη ότι ένας σημαντικός αριθμός συμπολιτών μας έχει μεταναστεύσει. Επίσης, κάποιοι που έχουν χάσει τη δουλειά τους θεωρώ ότι, κακώς βέβαια, έχουν χάσει την ελπίδα τους ότι η πολιτική μπορεί να προσφέρει κάτι στη ζωή τους. Η αποχή, επειδή δεν είναι ομοιόμορφη ανάμεσα στους ψηφοφόρους των κομμάτων, σε κάποιο βαθμό κρίνει το αποτέλεσμα.
–Το ΑΚΕΛ που παραδοσιακά συσπείρωνε τον κόσμο του ανησυχεί κι αυτό για την αποχή.
–Σε αυτές τις εκλογές είναι γεγονός ότι η καμπάνια του ΑΚΕΛ έχει έστω και έμμεσα το στοιχείο της υπόμνησης στον ψηφοφόρο ότι η απόφασή του αν θα πάει να ψηφίσει ή όχι είναι σημαντική, γιατί ο κόσμος της Αριστεράς δεν έχει πολλά όπλα στα χέρια του. Δεν είναι όπως το κεφάλαιο που έχει τα χρήματα, έχει τα ΜΜΕ, έχει τη γραφειοκρατία του Κράτους μαζί του. Η Αριστερά έχει την ψήφο της και κάποιες συλλογικότητες όπως τις συντεχνίες και τη δυνατότητα των ανθρώπων να αγωνίζονται από κοινού. Ίσως να είναι αυταπάτη ότι μπορεί να γίνει μία ριζοσπαστική αλλαγή της κοινωνίας μέσω των εκλογών, αλλά από την άλλη ο κόσμος ο οποίος υποφέρει από τις αντικοινωνικές πολιτικές της δεξιάς κυβέρνησης πρέπει να πάει στις κάλπες, διότι αυτή τη στιγμή στην Κύπρο από μία κοινωνία της μεσαίας τάξης πάμε να γίνουμε τριτοκοσμική κοινωνία.

 

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

Πώς ο αρχιεπίσκοπος Μακάριος μπορούσε να «ευλογήσει» εθνικά τον βασιλιά Παύλο και τη βασίλισσα Φρειδερίκη μετά τον Β΄ Παγκόσμιο ...
Του Ανδρέα Χατζηκυριάκου
 |  ΠΟΛΙΤΙΚΗ
X