Του Αλέξη Παπαχελά
Η εθνική μας μνήμη βρίσκεται παντού, πολλές φορές ακόμη και στα σπίτια μας. Σκονισμένα ημερολόγια, φωτογραφίες καταχωνιασμένες, προφορικές μαρτυρίες είναι η κληρονομιά που μας αφήνουν οι προηγούμενες γενιές. Η μνήμη χάνεται καθώς περνούν τα χρόνια και φεύγουν οι άνθρωποι που έζησαν μοναδικά ιστορικά επεισόδια. Δεν είναι ανάγκη να έπαιξαν κάποιον πρωταγωνιστικό ρόλο. Πολλές φορές, η Ιστορία καταγράφεται πιo αντικειμενικά από «μικρούς» πρωταγωνιστές ή ήρωες.
Φέτος γιορτάζουμε τα 80 χρόνια από το «Οχι» του 1940. Είναι μια σημαντική επέτειος, η οποία, μοιάζει, να περνάει απαρατήρητη. Δεν θα έπρεπε. Το έπος του ’40 είναι βασικός πυλώνας δικαιολογημένης υπερηφάνειας και εθνικής αυτοπεποίθησης. Την οποία θα έπρεπε να τιμήσουμε αναλόγως.
Εμείς εδώ στην «Κ» έχουμε ένα πάθος με την Ιστορία και γι’ αυτό σκεφθήκαμε ότι θα ήταν καλό να ενεργοποιήσουμε τους αναγνώστες μας. Η ιδέα είναι απλή: Εσείς να βρείτε ό,τι διασώζετε από εκείνη την εποχή και μια ομάδα υπό τον έμπειρο Βασίλη Μηνακάκη –ο οποίος φροντίζει πάντοτε τις ιστορικές εκδόσεις μας– θα συλλέξει, ταξινομήσει και παρουσιάσει το υλικό. Μπορείτε να σκανάρετε σελίδες ημερολογίων ή φωτογραφίες με κάποια επεξήγηση. Ή να μας στείλετε ηχογραφημένες διηγήσεις ή αναμνήσεις που γράφτηκαν μετά. Θα ήταν ακόμη καλύτερο να βάλετε τα παιδιά ή τα εγγόνια σας στη δια-δικασία αυτή, να γίνει κάτι σαν «παιχνίδι» που θα ζωντανέψει την Ιστορία μας πέρα από τον ξύλινο λόγο των σχολικών βιβλίων. Βάλτε τα να σκανάρουν το υλικό ή να διαλέξουν τα καλύτερα κομμάτια από ένα ημερολόγιο. Ή, ακόμη, ενθαρρύνετέ τα να γράψουν στο κινητό τους τις διηγήσεις των παππούδων τους, που ήταν τότε παιδιά, όμως θυμούνται πολλά και έντονα.
Η Ιστορία μας είναι πολύτιμη για να την πετάξουμε στα σκουπίδια, κυριολεκτικά και μεταφορικά!
