Του Γιώργου Κακούρη
Η εκλογή Χριστοδουλίδη δεν ήταν μια ευχάριστη εξέλιξη για όποιους από εμάς δεν ενθουσιαζόμαστε από την επιστροφή στην εξέδρα των νικητών των 50 αποχρώσεων του ΔΗΚΟ, των εναπομεινάντων θραυσμάτων της ΕΔΕΚ, του συντηρητικού ειδικού βάρους της Ελένης Θεοχάρους και προσωπικοτήτων όπως ο Ανδρέας Θεμιστοκλέους.
Πολλοί επενδύουν στο σχετικά ήρεμο προφίλ του εκλεγμένου Πρόεδρου, τη δυνατότητα και την εκπεφρασμένη βούληση για διάλογο και συλλογικές λύσεις. Ελπίζω να έχουν δίκαιο.
Παράλληλα όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως η εθναρχική πορεία που έδειχναν οι δημοσκοπήσεις στην πράξη έγινε εκλογή με 52% έναντι 48% του ανεξάρτητου υποψήφιου που στήριζε το ΑΚΕΛ.
Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να εξηγηθεί από διάφορους παράγοντες, από την προσωπικότητα του κ. Μαυρογιάννη που έπεισε κεντρώους, δεξιούς και προοδευτικούς να κάνουν μια κάποια υπέρβαση, μέχρι και το κυνικό σενάριο της κινητοποίησης του πυρήνα του ΔΗΣΥ γύρω από τον κ. Νεοφύτου κατά της εκλογής του κ. Χριστοδουλίδη.
Η καλή πορεία του κ. Μαυρογιάννη μπορεί να εξηγηθεί εν μέρει και από το φαινόμενο που έδωσε εξ αρχής το προβάδισμα στον κ. Χριστοδουλίδη (άλλωστε ΔΗΚΟ, ΕΔΕΚ και άλλοι έσπευσαν για λόγους πολιτικής επιβίωσης να δεθούν στο άρμα του τέως ΥΠΕΞ αφού είδαν πως ήταν το φαβορί, όχι πριν).
Οι ψηφοφόροι αναζήτησαν, συμμετέχοντας αυτή τη φορά στις εκλογές, έναν Πρόεδρο διαφορετικό από το μοντέλο του βασιλέα - αρχιερέα διαδόχου του Θρόνου του Μακαρίου, που καλείται αντί να διαχειριστεί ένα κράτος - μαφία, να το αναμορφώσει. Ο κ. Χριστοδουλίδης τράβηξε κόσμο, γιατί δεν ήταν ο διαπλεκόμενος για πολλούς Αβέρωφ, και δεν ήταν το επικίνδυνο για άλλους τόσους ΑΚΕΛ.
Από εκεί και πέρα ο καθένας είδε στον κ. Χριστοδουλίδη αυτά που ενδεχομένως ήθελε να δει, κάτι το οποίο και ο ίδιος ενθαρρύνει διατηρώντας το προφίλ του διαλλακτικού και ανοιχτόμυαλου, προφίλ το οποίο τώρα καλείται να δικαιώσει στην πράξη.
Αυτό είναι και το επόμενο στοίχημα για τον κ. Χριστοδουλίδη. Αν και η εξασφάλιση των μηχανισμών του ΔΗΚΟ και της ΔΗΠΑ έδωσε στον υποψήφιο την ώθηση που χρειαζόταν, και αν και η εκλογή του χαροποίησε τα πιο συντηρητικά κομμάτια της κοινωνίας, η μελλοντική δυναμική του προσωπικού του προφίλ βασίζεται στην προώθηση του νέου, του άφθαρτου και του αποτελεσματικού.
Η δυναμική έρχεται από το μέλλον και όχι από το παρελθόν. Το αν ο κ. Χριστοδουλίδης το αντιλαμβάνεται αυτό αν όχι στην ηθική, τουλάχιστον στη στρατηγική του διάσταση, μπορούμε να το δούμε βλέποντας τι θα κάνει σε τρεις τομείς: τη στελέχωση, το Κυπριακό και τη διαφθορά.
Στον πρώτο τομέα, οι επίμονες διαρροές των κομμάτων για διαμοιρασμό υπουργείων θα πρέπει να διαψευστούν, με τους νέους υπουργούς ιδανικά να μην έχουν κομματική ταυτότητα, ή να ξεχωρίζουν στον τομέα τους (που να έχει συνάφεια με τη θέση που θα αναλάβουν) ανεξάρτητα από το ποιο κόμμα στηρίζουν. Επίσης, τυχόν συντηρητικές ή «ευλογημένες» επιλογές στο υπουργείο Παιδείας και υφυπουργείο Πολιτισμού θα δείξουν το αν ο νέος ΠτΔ είναι νέος πολιτικός, ή παλιός με επίφαση νέου. Με άλλα λόγια, όχι άλλο business as usual.
Στο Κυπριακό είναι προφανές ότι δεν αρκεί ο μακροχρόνιος, το δόγμα του βαθέος ΥΠΕΞ κατά του όποιου ανοίγματος ένεκα του φόβου της αναγνώρισης, και η μονοδιάστατη καταγγελία στην Ε.Ε. Χρειάζεται προετοιμασία εν όψει πιθανών πολιτικών αλλαγών στην Τουρκία, και πρακτικά ανοίγματα στους Τουρκοκύπριους πολίτες, που να υπερβαίνουν την καθ’ υποχρέωση εφαρμογή του Κανονισμού της Πράσινης Γραμμής. Με άλλα λόγια, όχι άλλο business as usual.
Στη διαφθορά, η σχετική αρχή θα πρέπει να αποκτήσει αρμοδιότητες και «δόντια», και ο θεσμός του Γενικού Εισαγγελέα να διαχωριστεί από αυτόν του νομικού συμβούλου της Δημοκρατίας. Και να δοθεί η ώθηση για να γίνουν επιτέλους δίκες για το σκάνδαλο των χρυσών διαβατηρίων, ακόμα και, αν χρειαστεί, ο κ. Χριστοδουλίδης να αποκαθηλώσει τον κ. Αναστασιάδη παρά τη στήριξή που έλαβε από αυτόν για να εκλεγεί. Με άλλα λόγια, όχι άλλο business as usual.
Δεν θα ήταν καλό ο νέος ΠτΔ να ξεκινήσει τη θητεία του σχεδιάζοντας την επανεκλογή του (όπως σχεδίασε και για την εκλογή του). Αν το κάνει όμως, καλό θα είναι θυμάται πως ακόμα και σε αυτή την περίπτωση, η Κύπρος αλλάζει, και δεν αρκεί το business as usual.
