Του Γιώργου Κακούρη
Ένα από τα πρώτα στοιχεία που θυμηθήκαμε αμέσως μετά το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των εκλογών στα κατεχόμενα ήταν το παρελθόν του Ερσίν Τατάρ. Ένα παρελθόν που ορθά περιγράφουμε ως αμαρτωλό, παραγνωρίζοντας όμως τους παραλληλισμούς.
Ο κ. Τατάρ δεν ξεκίνησε από την Polly Peck του Ασίλ Ναδίρ και η ανέλιξη του στην τ/κ πολιτική δεν είναι παράδοξη, ούτε παράγωγο ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της τ/κ κοινότητας. Η ιστορία του κ. Τατάρ είναι πέρα για πέρα Κυπριακή.
Ο νέος Τ/Κ ηγέτης είναι γιος του πρώτου Γενικού Ελεγκτή της Κυπριακής Δημοκρατίας, Ρουστέμ Τατάρ. Ο Ρουστέμ Τατάρ σπούδασε οικονομικά στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν επιστρέψει, μερικά χρόνια πριν την ανεξαρτησία, για να καταλήξει πρώτος Γενικός Ελεγκτής.
Μετά τις δικοινοτικές ταραχές πήρε τον δρόμο της άρχουσας τάξης της κοινότητάς του, ανάλογο με αυτόν της δικής μας άρχουσα τάξη. Υπήρξε υπουργός, εντός εισαγωγικών, στην τότε «Τουρκική Ομόσπονδη Πολιτεία της Κύπρου», μέχρι και λίγο μετά την τουρκική εισβολή.
Έκτοτε ενδεχομένως θεώρησε και αυτός πως πρόσφερε στην πατρίδα περισσότερα από όσα η πατρίδα πρόσφερε σε αυτόν. To 1981 συνελήφθη στο αεροδρόμιο της Τύμπου με μια βαλίτσα ξένου συναλλάγματος.
Τελικά αθωώθηκε, και μάλιστα ήταν για 21 ολόκληρα χρόνια ο εκπρόσωπος της Τ/Κ κοινότητας στη Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους.
Ο Ερσίν Τατάρ γεννήθηκε τον Σεπτέμβριο του 1960, μαζί με την ανεξαρτησία, και ακολούθησε πιστά την πορεία ενός γόνου της κυπριακής άρχουσας τάξης: αρχικά στην Αγγλική Σχολή, μετά την εισβολή σε οικοτροφείο ιδιωτικής σχολής στο Λονδίνο, σπουδές στο Κέιμπριτζ, λογιστής στον μεγάλο ελεγκτικό οίκο PWC στο Ηνωμένο Βασίλειο.
Στην Polly Peck ταυτίστηκε με το σκάνδαλο που έστειλε στην φυλακή τον Ασίλ Ναδίρ και είχε αποτέλεσμα να εκκρεμεί ένταλμα σύλληψης εναντίον του. Αργότερα προχώρησε στην ίδρυση της πρώτης τ/κ ιδιωτικής τηλεόρασης
Είναι αστείο βέβαια να μιλάμε για άρχουσα ή πολιτική τάξη στην Κύπρο, μια χώρα με μερικές μόνο δεκαετίες ανεξάρτητης ιστορίας και μόλις ένα αιώνα μοντέρνων ταυτοτήτων. Υπάρχει όμως μια πολιτική τάξη, η οποία όπως και ο υπόλοιπος πληθυσμός διαχωρίστηκε ένθεν κι ένθεν της γραμμής τη δεκαετία των κυπριακών εμφυλίων του 1960. Έκτοτε η τάξη αυτή άρχει, συμβιβαζόμενη είτε με τα βαθιά οικονομικά και εθνικιστικά εκκλησιαστικά συμφέροντα είτε με τη στρατιωτική-εθνικιστική επιβολή της Τουρκίας (και εσχάτως των επιχειρηματιών του κύκλου του Ερντογάν).
Ο κ. Τατάρ είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα της τάξης που άρχει και στις δύο πλευρές. Αποτελείται από εκπροσώπους των λίγων οικογενειών που είχαν χρήμα, επιρροή και εκπαίδευση ακόμα και όταν οι πρόγονοι των πλείστων από εμάς ήταν αγρότες. Περιλαμβάνει και αυτούς που εξαργύρωσαν τις πατριωτικές τους υπηρεσίες στον ελληνισμό ή στον τουρκισμό με καλές θέσεις στο νέο κράτος, και μετέπειτα τις διατήρησαν ή έλαβαν νέα αξιώματα, εντός εισαγωγικών μεν, αξιώματα δε. Με τα προνόμια των θέσεων αυτών, έστησαν σταδιακή μια μέση τάξη που έστειλε τα παιδιά της να γίνουν λογιστές και δικηγόροι και κληρονόμησαν και κληρονομούν εξουσία και επιρροή.
Η τάξη που άρχει στην νότια Λευκωσία (ή στην Λευκωσία που βρίσκεται νοτίως της γραμμής αντιπαράταξης) θα νιώσει άνετα με τον κ. Τατάρ. Άλλωστε εδώ και χρόνια το πολιτικό μας προσωπικό αυτό που θέλει είναι να συνομιλήσει απ’ ευθείας με την Τουρκία. Και εκνευριζόταν - ας είμαστε ειλικρινείς - από την αξιοπρεπή, ξερόκκελη και ιδεαλιστική προσέγγιση του Μουσταφά Ακιντζί.
Ήταν επειδή δεν μπορούσε να συνομιλήσει εις βάθος και στην ίδια συχνότητα με έναν δημιουργικό άνθρωπο - αρχιτέκτονα στο επάγγελμα - που ως δήμαρχος οραματίστηκε μια καλύτερη βόρεια Λευκωσία (ή μια Λευκωσία που βρίσκεται βορείως της γραμμής αντιπαράταξης) και την πέτυχε σε συντονισμό με τον τότε ομόλογό του Λέλλο Δημητριάδη.
Ούτε μπορούσε να πιάσει τις αναφορές του στην κλιματική αλλαγή, τις πρωτοβουλίες σε θέματα τεχνών, ή την επιμονή του πως την Κύπρο μπορούν και πρέπει να την κυβερνήσουν οι άνθρωποι της, ανεξάρτητα από τους Ερντογάν που θα έρχονται και θα παρέρχονται στην Άγκυρα.
Η τάξη που άρχει στη νότια Λευκωσία (ή στην Λευκωσία που βρίσκεται νοτίως της γραμμής αντιπαράταξης), μεταξύ τους και ο Πρόεδρος Αναστασιάδης, έχουν απέναντι τους κάποιον που καταλαβαίνουν.
Έναν λογιστή με το σωστό βιογραφικό, με την απαραίτητη... σχετική προσέγγιση σε θέματα πολιτικής ηθικής, και την προθυμία να εξυπηρετήσει συμφέροντα για να είναι μέρος της τάξης που άρχει το πολύ στα καντούνια γύρω από το «προεδρικό» στον προμαχώνα Κουιρίνι. Και το πολύ μέχρι μια παραλία στο Βαρώσι. Το όραμά του σταματά σε ένα κακόγουστο τουρκικό Λας Βέγκας, χτισμένο από τους Τούρκους ντιβέλοπερς που συνωστίζονται στην αυλή του Ακ Σαράι.
Πόσο διαφέρει ο κ. Τατάρ από την ε/κ τάξη που άρχει το πολύ μέχρι τις παραλίες που χτίζει; Το δικό της όραμα άλλωστε σταματά στην νεόπλουτη χλιδή που συσσωρεύεται πουλώντας διαβατήρια που έχουν αξία μόνο χάρη στις θυσίες και την προκοπή άλλων χωρών.
