Της Μαρίνας Οικονομίδου
Η ιστορία του τόπου μας, αλλά και η τύχη των πολιτών του, θα ήταν πολύ καλύτερη αν όσοι ηγήθηκαν αυτού του τόπου ενδιαφέρονταν για την υστεροφημία τους παρά για την επανεκλογή τους. Η ιστορία του τόπου μας και η τύχη των πολιτών του θα ήταν πολύ καλύτερη δηλαδή, αν οι ηγέτες του σκέφτονταν τις μελλοντικές γενιές αντί το δικό τους προσωπικό όφελος.
Δεν γνωρίζω αν ο Νίκος Αναστασιάδης εξακολουθεί να πιστεύει πως ακολουθεί τα βήματα του Ελευθέριου Βενιζέλου. Αν δηλαδή, όπως είπε σε συνέντευξή του, για να δικαιολογήσει τις νέες ιδέες για τις οποίες βολιδοσκοπούσε, θεωρεί πως όπως και Βενιζέλος κατακρίθηκε ως προδότης, αλλά έμεινε τελικά στην ιστορία ως ένας εκ των μεγαλύτερων ηγετών του ελληνισμού, έτσι και ο ίδιος θα δικαιωθεί για τις επιλογές του από τους ιστορικούς του μέλλοντος.
Το σίγουρο είναι πως είτε το θέλουμε είτε όχι αποτελεί το μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας. Σε αυτόν που έλαχε ο κλήρος να χειριστεί το Κυπριακό. Είτε λύνοντάς το είτε βάζοντας τη σφραγίδα του σε μία συμφωνημένη διχοτόμηση. Το γνώριζε πολύ καλά, όταν διεκδικούσε μία δεύτερη θητεία. Και αν θα έπρεπε να θυμάται κάτι από την περίπτωση του Βενιζέλου είναι ότι έμεινε στην ιστορία για τις μεγάλες εθνικές του αποφάσεις, οι οποίες περιείχαν ενίοτε και μεγάλα ρίσκα.
Θα έπρεπε να αναμένει πως θα βρεθεί ενώπιος ενωπίω με την ιστορία του, από τον καιρό που ξεκίνησαν οι τακτικισμοί στο Μον Πελεράν, από τις ανακολουθίες στο Κραν Μοντάνα και τους θεατρινισμούς που ακολουθήθηκαν. Θα έπρεπε να το περιμένει όταν οι εξαγγελίες του Τούρκου προέδρου στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου υποτιμούνταν από την πλευρά μας, με αποτέλεσμα να παρακολουθούμε παθητικά πλέον τις εξελίξεις.
Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν έπρεπε να εκπλήσσεται με όσα συνέβησαν στην εκδήλωση του δήμου Αμμοχώστου. Από τους προπηλακισμούς, στα γιουχαΐσματα, στους χαρακτηρισμούς περί συμμορίας που διοικεί και στις φωτογραφίες από τη διασκέδασή του στα μπουζούκια. Η ιστορία είναι εδώ και καταγράφεται και η θερμοκρασία στο καμίνι της πολιτικής ανεβαίνει, ακόμη και στη συντηρητική κοινωνία της Κύπρου. Με λίγα λόγια εδώ πληρώνονται και όπως και ο λογαριασμός κάποτε πληρώνεται.
Ο πρόεδρος ωστόσο έχει έναν καθαρό χρόνο για να διορθώσει όσο μπορεί τα κακώς έχοντα. Και για τη δική του εικόνα αλλά κυρίως για τον τόπο. Η εικόνα της Κύπρου αυτή τη στιγμή έχει δεχτεί ανεπανόρθωτη ζημιά εξαιτίας των κακών χειρισμών που στόχο είχαν τον πλουτισμό των λίγων και την παραμονή διαφόρων στην εξουσία για το δικό τους όφελος. Είναι λοιπόν τώρα η ώρα να ανασυνταχθεί και να προχωρήσει σε πραγματική ανασυγκρότηση του κράτους. Αυτό θα έπρεπε να ήταν το δίδαγμά του από τη δεύτερη ευκαιρία που του έδωσαν οι πολίτες στις βουλευτικές εκλογές του Μάη. Αντ’ αυτού ο ίδιος και η κυβέρνησή του φαίνεται να θεωρούν το αποτέλεσμα επικρότηση των έργων του. Αυτό διαφάνηκε από τον τρόπο που η κυβέρνηση επέλεξε να χειριστεί τα νέα δημοσιεύματα που διασύρουν την Κύπρο για τη σχέση του με τον Σαουδάραβα. Κλείνοντας συνοπτικά το θέμα με απάντηση ότι οι πολίτες έδωσαν την απάντησή τους στην κάλπη για όλα όσα δημοσιεύονται.
Αν δεν αντιλαμβάνονται πως αυτό αποτελεί αποθράσυνση, αν δεν αντιλαμβάνονται πως ακριβώς αυτό αποτελεί την τιμωρία όσων έδωσαν ψήφο εμπιστοσύνης άλλη μια φορά στο κυβερνών κόμμα, τότε πολύ φοβόμαστε πως τα βάσανά μας είναι ακόμα πίσω.
Θα έπρεπε να γνωρίζει πως ο ιστορικός του μέλλοντος θα κρίνει όλους εκείνους που χάριν των ωφελημάτων τους δημαγώγησαν ανέξοδα. Όλους εκείνους που δεν κατάφεραν να αφήσουν πίσω τους τίποτα, παρά μόνο θόρυβο. Γιατί όσοι παρασύρθηκαν από τα πρόσκαιρα ζήτω και μπράβο, όσοι επέλεξαν να επιτρέπουν στους λίγους να κάνουν εμπόριο της πατρίδας και να τη διασύρουν διεθνώς, κατατάσσονται σε ασήμαντες υποσημειώσεις. Αυτά ας θυμάται ο πρόεδρος στο λίγο διάστημα που του έχει απομείνει στο πηδάλιο της εξουσίας. Οτιδήποτε άλλο ακούσαμε το τελευταίο διάστημα, φτάνει στα όρια της κοροϊδίας. Και στα όρια του απύθμενου θράσους.
