Του Παναγιώτη Ρουγκάλα
Με ικανοποίηση ακούσαμε πως, συνεχίζεται και εντός του 2026 η εφαρμογή των στεγαστικών σχεδίων που περιλαμβάνονται στην στεγαστική πολιτική της Κυβέρνησης.
Πιο συγκεκριμένα, αφορούν τα Σχέδια Πολεοδομικών Κινήτρων και «Build to Rent», μέσω των οποίων παραχωρείται επιπρόσθετος συντελεστής δόμησης 25-45%, με σκοπό την αύξηση του οικιστικού αποθέματος και δη της προσιτής κατοικίας, τα Στεγαστικά Σχέδια αναζωογόνησης ορεινών, μειονεκτικών και ακριτικών περιοχών και της υπαίθρου, τα οποία θα αναθεωρηθούν και θα επαναπροκηρυχθούν εντός του 2026, αλλά και το Σχέδιο Χορηγιών για φοιτητικές εστίες και δωμάτια στην εντός των τειχών πόλη της Λευκωσίας.
Εκείνο το Σχέδιο που δεν ανακοινώθηκε ακόμα ότι συνεχίζει και το 2026, ή τελοσπάντων ότι καταργείται, είναι το Στεγαστικό Σχέδιο χορηγιών για νεαρά ζευγάρια ή και νέους μέχρι 41 ετών. Είναι ένα Σχέδιο το οποίο στα τέλη Νοεμβρίου 2025 λήγει και έως τουλάχιστον μέχρι τα μέσα Οκτώβρη είχαν θετικά αξιολογηθεί 261 αιτήσεις. Άλλες 262 ήταν υπό αξιολόγηση, ενώ οι συνολικές αιτήσεις που υποβλήθηκαν επιτυχώς στην πλατφόρμα ήταν 703. Βάσει των οικονομικών στοιχείων από το Υπουργείο Εσωτερικών το συνολικό ποσό οικονομικής ενίσχυσης που αντιστοιχεί στις θετικά αξιολογημένες αιτήσεις αντιστοιχεί σε 9,6 εκατ. ευρώ.
Από ότι φαίνεται η Κυβέρνηση αντιλαμβάνεται ότι το στεγαστικό πρόβλημα είναι υπαρκτό, προχωρά σε καλές κινήσεις, αλλά αυτές οι καλές κινήσεις δεν περιλαμβάνουν στοχευμένα οικονομική ενίσχυση στους νέους έως 41 ετών. Η Κυβέρνηση θεωρεί ότι είναι «πλούσιοι» μάλλον οι νέοι έως 41 ετών και δεν χρειάζονται οικονομική ενίσχυση για να καλύψουν έστω και λίγο τη διαφορά των «φουσκωμένων» τιμών των ακινήτων. Ιδίως στη Λεμεσό, είναι λες και έχει σηκώσει ήδη η Κυβέρνηση τα «χέρια ψηλά» και να έχει παραδεχθεί ότι για να αγοράσει κάποιος σπίτι – διαμέρισμα στη Λεμεσό, είτε πρέπει να του έχει χαρίσει ο πατέρας του, ή η μητέρα του ένα οικόπεδο, είτε να δουλεύει σε εταιρείες τεχνολογίας ICT με τους μέσους μισθούς που είναι άνω των 5.000 ευρώ.
Το ότι ήταν εκτός ρεαλιστικών ορίων το Σχέδιο, φάνηκε από τη γέννησή του. Το φορολογικό όριο των 25.000 ευρώ κατ’ άτομο ήταν εκτός πραγματικότητας, λες και ένας εργαζόμενος που βγάζει 25.000 το χρόνο μικτά θα καταφέρει να μαζέψει τα χρήματα της προκαταβολής και επίσης να καταφέρνει να δίνει δόση στο σπίτι του. Ευτυχώς άλλαξε στα 30.000 ευρώ το φορολογικό όριο και ήρθε πιο κοντά στην κυπριακή πραγματικότητα. Βασικά, εάν κάποιος το καλοσκεφτεί, το Σχέδιο ήταν εξ’ αρχής δομημένο για οικογένειες που ήδη δίνουν ένα ακίνητο στα παιδιά τους και η Κυβέρνηση τους δίνει ένα «boost» για να το ανακαινίσουν. Δεν είναι σχεδιασμένο ρεαλιστικά για την αγορά ενός ακινήτου – διαμερίσματος από ένα νέο κάτω των 41 ετών, ή ζευγάρια με τέκνα ή χωρίς, που προσπαθεί να ορθοποδήσει.
Για να μην τα βλέπουμε όμως όλα «μαύρα» από το Σχέδιο των Ορεινών Περιοχών μπορούν να επωφεληθούν οι νέοι έως 41 ετών. Και με μεγαλύτερες επιχορηγήσεις σε σύγκριση με το Σχέδιο που ήταν για τους νέους έως 41 ετών. Η Κυβέρνηση είναι σαν να λέει ότι ο μόνος τρόπος για να βρεις σπίτι που να μπορείς να αγοράσεις και να σε βοηθήσω για να το αγοράσεις, είναι στα «βουνά». Η πόλεις δυστυχώς είναι μόνο για τους πλούσιους νέους έως 41 ετών, ή γι’ αυτούς που οι γονείς τους χαρίζουν οικόπεδα και διαμερίσματα για να χτίσουν και να ανακαινίσουν.
Όπως και να έχει, ίσως να πρέπει να δοθεί χρόνος στο Υπουργείο Εσωτερικών να σχεδιάσει ένα νέο Σχέδιο που ρεαλιστικά να βοηθάει νέους και ζευγάρια έως 41 ετών και να μην προχωρήσει απλά σε ανανέωση του προηγούμενου.
