Του Παύλου Ξανθούλη
«Μερικά από τα ισχυρότερα μέλη της Ε.Ε. επιλέγουν να παραμείνουν σιωπηλά βλέποντας αποστεωμένα παιδιά, σε αυτό που αποτελεί μια πραγματικά φρικτή κακοποίηση ανθρώπων, προκληθείσα από άνθρωπο». Αυτές οι λέξεις ανήκουν στον πρόεδρο της Ιρλανδίας Μάικλ Χίγκινς, ο οποίος αναφερόμενος στη Γάζα, δεν δίστασε να επικρίνει χώρες της Ε.Ε., οι οποίες έχουν κλείσει τα μάτια, τηρώντας πρωτοφανή ανοχή στη γενοκτονία που σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση που εκπονήθηκε για λογαριασμό του ΟΗΕ, συντελείται από το καθεστώς Νετανιάχου.
Και είναι αλήθεια ότι μια σειρά κρατών, σε επίπεδο ηγεσιών, όπως η Γερμανία, η Τσεχία, η Ουγγαρία, η Βουλγαρία, η Αυστρία και η Ιταλία, μπλοκάρουν εδώ και μήνες τη λήψη έστω κάποιων συμβολικών ευρωπαϊκών μέτρων κατά της ηγεσίας του Ισραήλ. Ευθύνη όμως για την εικόνα που παρουσιάζει η Ε.Ε., δεν έχουν μόνο οι γνωστές χώρες που φρέναραν τις ευρωπαϊκές αποφάσεις, για λήψη μέτρων κατά του Ισραήλ. Αλλά και οι εξίσου γνωστές χώρες που προέβαλαν προσκόμματα στη διαδικασία για την αξιολόγηση της συμμόρφωσης του Ισραήλ με το άρθρο 2 της Συμφωνίας Σύνδεσης με την Ε.Ε., κάτι που επίσης φρέναρε τη λήψη μέτρων. Στις χώρες αυτές δυστυχώς συγκαταλέγεται και η Κύπρος.
Στις 20 Μαΐου, πριν από τέσσερις μήνες, όταν η χρήση πείνας ως μέσο πολέμου που επιβάλλει το Ισραήλ στη Γάζα, έκανε τον γύρο του κόσμου και καταγραφόταν στις εκθέσεις του ΟΗΕ, μαζί με όλα εκείνα τα στοιχεία που συγκροτούν την έννοια της γενοκτονίας, η κυβέρνηση Χριστοδουλίδη επέλεξε μια πλευρά της ιστορίας, η οποία δεν την τιμά. Όχι μόνο γιατί προέκρινε τα δικά της συμφέροντα, όπως η ίδια τα αντιλαμβάνεται, έναντι του διεθνούς δικαίου. Αλλά και γιατί παρέκαμψε και διέγραψε την ηθική διάσταση του ζητήματος. Αυτήν που απορρέει από την ειλικρινή περιγραφή που έκανε ο πρόεδρος της Ιρλανδίας.
Όλα αυτά όμως γεννούν ερωτήματα:
• Η κυβέρνησή μας είναι σε θέση να αντιληφθεί ότι η ισοπέδωση της Γάζας που στωικά παρακολουθεί εδώ και δύο χρόνια, σε συνδυασμό με την πρόταση Τραμπ για μεταβολή της Λωρίδας σε «Ριβιέρα», προσφυγοποιώντας τους Παλαιστινίους, έχει ως αποτέλεσμα να κλείσει την πόρτα στο παλαιστινιακό κράτος καθιστώντας τον ΟΗΕ κομπάρσο στη διεθνή σκηνή; Η πολιτική αντίληψη της κυβέρνησής μας, της επιτρέπει να κάνει τη διασύνδεση με άλλα διεθνή ζητήματα, όπου επίσης υπάρχουν πρόσφυγες, όπως για παράδειγμα το Κυπριακό, στο οποίο τείνει να βασίζεται στον «κομπάρσο» ΟΗΕ;
• Γίνεται αντιληπτή η λέξη γενοκτονία, η οποία κυριαρχεί στην έκθεση 72 σελίδων που εκπονήθηκε για λογαριασμό του ΟΗΕ και στην οποία παραπέμπει και η πρόσφατη αξιολόγηση της Συμφωνίας Σύνδεσης Ε.Ε.-Ισραήλ, που έκανε η ΕΥΕΔ, παρά τις ενστάσεις των 9 κρατών-μελών, περιλαμβανομένης και της Κύπρου;
Δικαιολογία δεν υπάρχει για κανένα. Η έκθεση του ΟΗΕ αποδίδει την τέλεση της αντικειμενικής υπόστασης (actus reus) της γενοκτονίας, στη Γάζα, στις ισραηλινές αρχές και δυνάμεις, οι οποίες είχαν και έχουν κάθε δικαίωμα αυτοάμυνας συνεπεία της φρικαλέας επίθεσης της τρομοκρατικής Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Αλλά, δεν έχουν κανένα δικαίωμα να επιστρατεύουν την τρομοκρατική αυτή επίθεση, ως επιχείρημα για να ισοπεδώσουν έναν ολόκληρο λαό, σκοτώνοντας δεκάδες χιλιάδες Παλαιστινίους και τελώντας αυτό που καλείται γενοκτονία. Με κάθε σημασία της λέξης. Η έκθεση του ΟΗΕ καταγγέλλει «εξόντωση» των Παλαιστινίων, περιλαμβανομένων «παιδιών, μεταξύ τους και νηπίων, που δέχθηκαν πυροβολισμούς στο κεφάλι από ελεύθερους σκοπευτές» των ισραηλινών δυνάμεων.
Δεν ξέρω αν ο Κωνσταντίνος Κόμπος μπορεί σήμερα να κοιμάται ήσυχος, δεδομένων των θέσεων και της επιχειρηματολογίας που ανέπτυξε στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στις 20 Μαΐου, όταν απέρριπτε την αξιολόγηση του Ισραήλ από την Ε.Ε., τασσόμενος κατά της λήψης μέτρων. Γνωρίζοντας και τη χρήση πείνας ως μέσο πολέμου στη Γάζα, αλλά και τη διεθνή κατακραυγή για γενοκτονία, την οποία μετέφεραν τότε αρκετοί ομόλογοί του.
Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η ύπατη εκπρόσωπος της Ε.Ε., Κάγια Κάλας, υπέδειξε ότι η κατάσταση στη Γάζα θα ήταν λιγότερο άσχημη εάν κάποια κράτη-μέλη δεν είχαν μπλοκάρει τη λήψη μέτρων από την Ε.Ε. Αν και τα καρφιά της επικεφαλής της εξωτερικής πολιτικής της Ε.Ε. στρέφονται κατά κύριο λόγο στη Γερμανία, είναι προφανές ότι αφορούν όλα τα κράτη-μέλη που, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, εμπόδισαν τη δρομολόγηση της διαδικασίας αξιολόγησης της Συμφωνίας Σύνδεσης, για τη λήψη μέτρων κατά του Ισραήλ. Και η Κύπρος βρίσκεται δυστυχώς σε αυτό το κάδρο της ιστορίας.
