Του Ονασαγόρα
Και δεικτικός και επίμονος και ενοχλητικός ήταν χθες ο Νίκαρος ενώπιον των Ευρωπαίων αρχηγών κρατών. Παρομοίως και ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Και πολύ, πολύ καλά έκαναν που τους τα έψαλλαν ξανά. Το ερώτημα είναι κατά πόσον πέτυχαν κάτι ή τελικά μας έμεινε η... εκτόνωση;
Πηγή μου που γνωρίζει, μου έλεγε χθες πως όντως ο Νίκαρος δεν μάσησε τα λόγια του στην έκτακτη τηλεδιάσκεψη των αρχηγών της ΕΕ για τις κυρώσεις στη Λευκορωσία. Και τις συγκρίσεις με την Τουρκία έκανε αναφερόμενος στον περιορισμό των ελευθεριών εντός της χώρας, για τα στρατεύματα κατοχής στην Κύπρο και για τις προκλήσεις στις θαλάσσιες ζώνες Κύπρου και Ελλάδας. Τους είπε επίσης ξεκάθαρα ότι ακολουθούν δύο μέτρα και δύο σταθμά όταν πρόκειται για την Τουρκία και ότι λίγο, πολύ, δεν ιδρώνει τ' αυτί τους όταν ακούνε για την Τουρκία.
Πέτυχαν κάτι Νίκαρος και Μιτσοτάκης στην ΕΕ ή μας έμεινε η... εκτόνωση;
Ο Κυριάκος μίλησε μετά από τον Νίκαρο και ως αναμενόταν συμφώνησε σε όλα μαζί του και πρόσθεσε... Μίλησε κι αυτός για δύο μέτρα και δύο σταθμά από την Ευρώπη και δεν αρνήθηκε τον διάλογο αλλά έβαλε σαφέστατες προϋποθέσεις: Να μην αρχίσει όσο υπάρχει η ένταση που προκαλεί ο Ερντογάν στη θάλασσα, την ξηρά και τον αέρα και ο διάλογος να αφορά μόνο τη μία διαφορά των δύο χωρών που είναι η οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών.
Και φτάνουμε στο κρίσιμο ερώτημα: Πέτυχαν κάτι οι έντονες επικρίσεις και υποδείξεις Νίκαρου και Κυριάκου στο Συμβούλιο της ΕΕ; Μήπως θα έπρεπε να προχωρήσουν ένα βήμα πιο πέρα και να ξεκαθαρίσουν πως αν δεν εγκριθούν ισχυρές και αποτρεπτικές κυρώσεις για την Τουρκία θα ασκήσουν βέτο στις κυρώσεις για την Λευκορωσία;
Η πρώτη ανάγνωση των δηλώσεων που ακολούθησαν το Συμβούλιο κρίνονται ως θετικές για την Κύπρο και την Ελλάδα, χωρίς όμως να υπάρχει κάτι χειροπιαστό. Ούτε και βεβαίως αναμενόταν κάτι τέτοιο από ένα έκτακτο Συμβούλιο για την κατάσταση στη Λευκορωσία. Φαίνεται όμως πως έχουν ενεργοποιηθεί κάποια αντανακλαστικά που βρίσκονταν σε (ηθελημένη) νάρκη, όπως αυτά της Καγκελαρίου Άνγκελας η οποία αποφάσισε με καθυστέρηση να εκφράσει χθες την αλληλεγγύη της στα δικαιώματα της Ελλάδας και της Κύπρου και να παραπέμψει, εν είδη υπόσχεσης, στη Σύνοδο Κορυφής του Σεπτεμβρίου όπου θα συζητηθούν εις βάθος οι σχέσεις της ΕΕ με την Τουρκία.
Η Άνγκελα η οποία προεδρεύει στην ΕΕ εξήγγειλε (ξανά) τη δραστηριοποίηση της Γερμανίας για την έναρξη διαλόγου μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και σύντομα θα διαφανεί αν τα όσα ανέφερε τα είπε για να δώσει ένα πολιτικό κοκαλάκι στους Νίκαρο και Κυριάκο ή επειδή όντως πιστεύει πως δεν μπορεί πια να πάει άλλο η κατάσταση με τον Ερντογάν. Σήμερα, στη συνάντηση με τον καλό μας φίλο Μακρόν θα διαφανούν οι προθέσεις της Άνγκελας και κατά πόσον θα πειστεί ή πιεστεί αποτελεσματικά να να συγκατανεύσει σε κυρώσεις.
Ο καλός μας ο Μακρόν δήλωσε χθες, στέλνοντας πολλαπλά μηνύματα ακόμα και στη φίλη του Άνγκελα, ότι ο Ερντογάν ασκεί επεκτατική πολιτική και αναμιγνύει τον εθνικισμό με τον ισλαμισμό και αποτελεί παράγοντα αποσταθεροποίησης της Ευρώπης. Χρησιμοποίησε δηλαδή λέξεις και φράσεις που ακόμα και στην Κύπρο έχουν ξεχαστεί από κάποιους... Και προχώρησε ακόμα πιο κάτω μιλώντας κι αυτός ξεκάθαρα για την ανάγκη τονιστεί η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη σημειώνοντας με νόημα πως δεν πιστεύει σε μια «ανίσχυρη διπλωματία».
Ως αποτέλεσμα των παρεμβάσεων Νίκαρου και Κυριάκου στη χθεσινή τηλεδιάσκεψη κρίνεται και η χθεσινή αναφορά του Σαρλ Μισέλ για την Τουρκία. Όπως είπε «εκφράσαμε την πλήρη αλληλεγγύη μας στην Ελλάδα και την Κύπρο και επιβεβαιώσαμε εκ νέου τα προηγούμενα συμπεράσματά μας για τις παράνομες δραστηριότητες και όσον αφορά τις γεωτρήσεις. Συμφωνήσαμε να επανέλθουμε τον Σεπτέμβριο. Όλες οι επιλογές είναι στο τραπέζι». Αυτό το τελευταίο κι αν είναι υπόσχεση...
Η έκτακτη Σύνοδος των ηγετών της ΕΕ για την κατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο έχει προγραμματιστεί για τις 24 και 25 Σεπτεμβρίου. Ένα περίπου μήνα μετά την ολοκλήρωση του νέου γύρου προκλήσεων του νεοσουλτάνου στις θαλάσσιες ζώνες Κύπρου και Ελλάδας. Έχει κι αυτό την ιδιαίτερη σημασία του.
Θα προηγηθεί όμως το Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων στο Βερολίνο στις 28 Αυγούστου. Εκεί θα ξεκαθαρίσουν και οι θέσεις και οι προθέσεις των Ευρωπαίων και κυρίως της Γερμανίας. Και θα φανεί αν έχουν πιάσει τόπο οι μαχητικές παρεμβάσεις του Νίκαρου και του Κυριάκου. Ή αν θα χρειαστεί να τις επαναλάβουν στην πράξη πια, επαναφέροντας τις προηγούμενες, πολύτιμες διπλωματικά, προειδοποιήσεις τους.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
