ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το στήσιμο… μοιάζει με αμπελοπούλια

Του Χρίστου Ζαβού

Του Χρίστου Ζαβού

Ξέρεις, πλέον έχει γίνει θεσμός το στήσιμο των αγώνων. Δεν χρειάζεται να είσαι στα «πράγματα» για να γνωρίζεις τι πρόκειται να γίνει, τι έγινε ή τι θα γίνει. Άλλωστε, και οι ίδιοι οι «σκηνοθέτες» της κατάστασης δεν έχουν καμία διάθεση να το κρύψουν. Το φωνάζουν πια στα αποδυτήρια, στους διαδρόμους, στα καφέ και όπου τύχει να βρεθούν. Δεν έχουν περάσει, άλλωστε, πολλοί μήνες από το περασμένο καλοκαίρι, όταν κάποιοι κουβαλούσαν ακόμη και τα laptop προκειμένου να παρακολουθούν διά ζώσης το live στοίχημα.

Το παράξενο σ’ όλα αυτά δεν είναι φυσικά το στήσιμο των αγώνων ούτε και η ενασχόληση κάποιων με το παράνομο στοίχημα. Λίγο-πολύ όλα αυτά συμβαίνουν σ’ όλον τον πλανήτη και πια σ’ όλα τα αθλήματα. Μόλις πριν από λίγες μέρες μέσω του BBC, ολόκληρη η υφήλιος μάθαινε ότι τα στησίματα αγώνων έφτασαν μέχρι και το ευγενές άθλημα του τένις, σε ανώτερο, μάλιστα, επίπεδο.

Το παράξενο ή μάλλον αξιολύπητο είναι ότι στην Κύπρο δεν είναι κανείς διατεθειμένος να σταματήσει την εν λόγω δραστηριότητα. Σου δίνεται, μάλιστα, η εντύπωση ότι όλοι αυτοί οι «σκηνοθέτες» είναι τόσο ακτύπητοι που μάλλον απολαμβάνουν την προστασία, ίσως και του κράτους. Όχι, φυσικά, σε θεσμικό πλαίσιο, αλλά μοιάζει να έχουν τη φροντίδα ανθρώπων που βρίσκονται σε καίριες θέσεις.

Δεν εξηγείται, διαφορετικά, αφού πλέον σχεδόν όλοι γνωρίζουν τι και πώς, εκτός από τις διωκτικές αρχές. Μιλώντας για την Αστυνομία, συνήθως η θέση που επικαλείται για την αδράνεια που υπάρχει εκ μέρους της είναι η έλλειψη στοιχείων. Είναι, όμως, για να απορεί κανείς πώς μπορούν να συλλέξουν πληροφορίες εάν οι ίδιοι δεν το επιδιώξουν.

Πάντως, αυτή την αδράνεια φαίνεται να γνωρίζουν και να εκμεταλλεύονται όσοι εμπλέκονται στον χώρο, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Δεν είναι τυχαίο, όπως αναφέρεται πιο πάνω στο κείμενο, ότι πλέον τις ενέργειές τους τις διαλαλούν ακόμη και σε δημόσιους χώρους.

Η ασυδοσία εκ μέρους τους είναι τέτοια που σου δίνεται η εντύπωση ότι η εν λόγω δραστηριότητα είναι απ’ αυτές τις «γλυκές» παρανομίες που όλοι κάνουμε, χωρίς όμως να νιώθουμε ιδιαίτερη ντροπή ή το αίσθημα του ενόχου. Όπως τα αμπελοπούλια, ένα πράγμα, που οι πλείστοι τα τρώμε όταν έχουμε την ευκαιρία, γνωρίζοντας, όμως, ότι ο νόμος δεν μας καλύπτει.

Έτσι έχουν καταντήσει και αυτοί το στήσιμο αγώνων. Όπως οι μεζεκλήδες τα αμπελοπούλια…

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Χρίστου Ζαβού

Χρίστος Ζαβός: Τελευταία Ενημέρωση

X