ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Nα χαμηλώναμε τον αμανέ;

Του Χρίστου Ζαβού

Του Χρίστου Ζαβού

Είναι κανείς που αμφισβητεί την ακρότητα των συναισθημάτων που χαρακτηρίζουν τούτο το λαό; Την ανεξέλεγκτη χαρά ή την τεράστια θλίψη που νιώθουμε σε περιπτώσεις που αφορούν την ζωή μας ως άτομα και ως κοινωνία γενικότερα; Θα μπορούσε το ποδόσφαιρο, ως κοινωνικός φορέας να αποτελούσε εξαίρεση από την επικρατούσα αντίληψη που υπάρχει στον τόπο; Βεβαίως και όχι. Ίσα, ίσα που το ποδόσφαιρο είναι ένα πεδίο που ο καθένας μπορεί να εκφράσει, δωρεάν και χωρίς καμιά συνέπεια, την άποψη, τη σκέψη γενικότερα τον συναισθηματικό του κόσμο. Με κριτήρια παντελώς αφηρημένα, χωρίς ιδιαίτερα επιχειρήματα μπορεί ο καθένας να πιστεύει ότι η ομάδα του ή γενικότερα το κυπριακό ποδόσφαιρο συμπεριλαμβάνονται στις δυνάμεις του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Λίγο να παρατηρούσες την κατάσταση και το τι λεγόταν γενικότερα πριν από τα ματς των ομάδων μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις την εβδομάδα που μας πέρασε… και μια που θα νόμιζες ότι είναι απλά διαδικαστικής σημασίας για να περάσουν στην επόμενη φάση. Οι του Απόλλωνα νοιαζόντουσαν κυρίως για το ποια εκ των Παρτιζάν ή Σαρλερουά είναι κατάλληλη ν’ αντιμετωπίσουν στην επόμενη φάση, οι του ΑΠΟΕΛ «κολλημένοι» στο όχι και τόσο απόμακρο ένδοξο παρελθόν δεν έμπαιναν καν στον κόπο να μάθουν τ’ όνομα της ομάδας από τη Βοσνί, ενώ οι της Ανόρθωσης και αυτοί παρασυρόμενοι από τον ενθουσιασμό της επιστροφής στα ευρωπαϊκά σαλόνια, πόνταραν στα τάχατες δήθεν εσωτερικά προβλήματα που είχαν οι Ελβετοί.

Μια η πεντάρα των Πολωνών της Λεχ Πόζναν μες στο ΓΣΠ κατά των Λεμεσιανών, άλλη μια που οι του ΑΠΟΕΛ χρειάστηκαν τα πέναλτι για να αποκλείσουν την Ζρίνσκι και μια τριάρα στην Ανόρθωση από τα πρώτα τριάντα λεπτά του ματς με την Ελβετία… αναρωτιέμαι μήπως είναι ικανά, να μας συνετίσουν και επιτέλους να βάλουμε το κυπριακό ποδόσφαιρο στο πραγματικό πλαίσιο των δυνατοτήτων του.

Ναι μεν έχουν καταγραφεί σωρεία μεγάλων επιτυχιών απ’ όλες τις ομάδες μας τα τελευταία χρόνια, έχουμε όμως φτάσει στο σημείο να υποτιμούμε την όποια ομάδα στον ευρωπαϊκό χώρο; Ακριβώς η καταξίωση στα ευρωπαϊκά πεπραγμένα είναι ένας συνεχής αγώνας, που σε καμία περίπτωση δεν σου δίνει την δυνατότητα να χαλαρώσεις ή να προσεγγίσεις την κατάσταση με ελαφρότητα. Σε διαφορετική περίπτωση το πληρώνεις μέχρι το τελευταίο δράμι. Και ή που θα το κατανοήσουμε ή που θα κινούμαστε εν μέσων πουπουλένιων σύννεφων, ζώντας στο όνειρο που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα. Είναι όντως ασφαλές και βολικό το αίσθημα της ανωτερότητας, είναι όμως και μεγαλύτερο το χτύπημα όταν συνειδητοποιείς την αλήθεια. Και άμα δεν χαμηλώσουμε τον αμανέ… ο κατήφορος θα είναι ανώμαλος και χωρίς σταματημό.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Χρίστου Ζαβού

Χρίστος Ζαβός: Τελευταία Ενημέρωση

X