ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Κέρδη και ζημιές των κομμάτων το 2018

Ντόμινο εξελίξεων σε όλα τα κόμματα έφερε ο χρόνος που πέρασε

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Της Μαρίνας Οικονομίδου

economidoum@kathimerini.com.cy

Για κάποιους ήταν χρονιά σταθμός, για άλλους τρενάκι του τρόμου το 2018 καθώς πολιτικοί αρχηγοί και κόμματα δοκιμάστηκαν έντονα κατά τη διάρκεια του χρόνου. Οι προεδρικές εκλογές είχαν αναμφίβολα νικητές, είχαν ωστόσο και αρκετούς ηττημένους που προσπαθούσαν κατά τη διάρκεια του χρόνου να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Ο ΔΗΣΥ και ο Αβέρωφ Νεοφύτου κατάφεραν να επανεκλέξουν τον Νίκο Αναστασιάδη, χωρίς τη βοήθεια κανενός κόμματος και αυτό θεωρήθηκε ως μεγάλη νίκη. Τα πάντα ρει, όμως και ουδέν μένει όπως γνωρίζουν καλά στην Πινδάρου.

Γι΄ αυτό άλλωστε οι προεδρικές κινήσεις τόσο στο Κυπριακό όσο και στην εσωτερική διακυβέρνηση οι οποίες ακολούθησαν, έφεραν σε δύσκολη θέση το κυβερνών κόμμα που ανησυχεί για το αν θα υποστεί φθορά από τη διακυβέρνηση. Το ΑΚΕΛ είχε μπει στην εκλογική κούρσα με εμφανή τον κίνδυνο να μείνει εκτός β’ γύρου, ωστόσο το εισιτήριο για τη δεύτερη Κυριακή φέρεται να έσωσε την παρτίδα για το κόμμα, συντηρώντας το ως την αξιωματική αντιπολίτευση. Ανοικτό είναι αν με την ανοικτή σύγκρουση που έχει με τον Νίκο Αναστασιάδη θα έχει ζημιά τελικώς ή αν θα καταφέρει να συσπειρώσει πλήρως το ακροατήριό του. Το 2018, σίγουρα δεν ήταν ευνοϊκό έτος για το ΔΗΚΟ και τον αρχηγό του κόμματος Νικόλα Παπαδόπουλο. Όχι μόνο εξαιτίας της εκλογικής ήττας, αλλά και των εσωκομματικών χειρισμών που ακολούθησαν με τις μαζικές διαγραφές στελεχών.

Οι ευρωεκλογές θα καταδείξουν αν ο Νικόλας Παπαδόπουλος έχει καταφέρει να κλείσει τις πληγές ή αν το κόμμα διασπάται ενόψει και της ίδρυσης της Δημοκρατικής Παράταξης. Ο Ενδιάμεσος από την άλλη φαίνεται να έχει τους περισσότερους κραδασμούς. Οι έρευνες δείχνουν τα κόμματα του χώρου να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση από τις προεδρικές και μετά, με άγνωστο το αν θα καταφέρουν να επιβιώσουν και των πληγών και των φθορών που επέφεραν η χρόνια απομάκρυνση από την εξουσία αλλά και οι εσωκομματικές τριβές.

Δεν ήταν περίπατος για τον ΔΗΣΥ


Ο Αβέρωφ Νεοφύτου έχει να διαχειριστεί τη φθορά που προκαλεί η δεύτερη πενταετία στην εξουσία.

Όταν το βράδυ της επανεκλογής του, ο Νίκος Αναστασιάδης ευχαριστούσε και τον κόσμο αλλά κυρίως τον «φίλο» και επικεφαλής της προεκλογικής του εκστρατείας Αβέρωφ Νεοφύτου για την μεγάλη νίκη χωρίς μάλιστα την επίσημη στήριξη άλλου κόμματος, πολλοί ήταν εκείνοι που πίστευαν πως η δεξιά παράταξη δεν ενισχυόταν απλώς, αλλά έμπαινε σε μία πορεία επικράτησης για πολύ ακόμα στην εξουσία. Ή μήπως ήταν η απαρχή της πτώσης;

Ο χρόνος θα δείξει τι ισχύει, το σίγουρο είναι πως χρειάστηκαν μόλις λίγοι μήνες διακυβέρνησης για να διαφανεί πως τα πράγματα δεν θα είναι καθόλου ρόδινα σε αυτή τη δεύτερη θητεία. Ούτε για την κυβέρνηση, ούτε για τον ΔΗΣΥ και σίγουρα ούτε για τη σχέση των δύο μερών. Η κατάρρευση του Συνεργατισμού που ακολούθησε λίγο μετά την επανεκλογή Αναστασιάδη έφερε σε αμηχανία Προεδρικό και Πινδάρου καθώς αποδομούσε το χρόνιο αφήγημα περί success story, αλλά και τις προεκλογικές διαβεβαιώσεις ότι αυτοί διέσωσαν τον Συνεργατισμό. Αυτό ήταν αρκετό για να πλήξει και το μέχρι τότε ισχυρό χαρτί για την Δεξιά Χάρη Γεωργιάδη, με στελέχη του κόμματος να τηρούν ασφαλείς αποστάσεις επί του ζητήματος σε μία προσπάθεια να μην υποστούν ζημιά. Αυτή ακριβώς η απόσταση ασφαλείας, δεν πέρασε απαρατήρητη από το Προεδρικό που έστειλε το μήνυμά του στην Πινδάρου. Ο Συνεργατισμός, συνεπώς, αποτέλεσε την πρώτη μεγάλη ήττα για την Δεξιά, οι αναβαθμίσεις όμως που ακολούθησαν φέρεται πως έδωσαν ανάσα τόσο σε ΔΗΣΥ όσο και σε κυβέρνηση, για να το αξιοποιήσουν πλήρως και να επισκιάσουν τα όσα προηγήθηκαν στην οικονομία. Το αν θα καταφέρει η Δεξιά να βγει αλώβητη από την ιστορία του Συνεργατισμού ή αν θα πληγεί περαιτέρω θα διαφανεί και μετά το πόρισμα της ερευνητικής επιτροπής.

Με τον Συνεργατισμό βέβαια άνοιξαν κι άλλα μέτωπα που βρήκαν κυβέρνηση και ΔΗΣΥ απροετοίμαστους. Η μετωπική σύγκρουση με τους εκπαιδευτικούς, στην προσπάθεια υλοποίησης της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, είχε ως αποτέλεσμα την μαζική πορεία έξω από το Προεδρικό και τελικώς την πλήρη αναδίπλωση της κυβέρνησης. Κάτι που είχε αναπόφευκτα προκαλέσει ζημιά και επικοινωνιακά και επί της ουσίας σε Πινδάρου και Προεδρικό. Ο ΔΗΣΥ επέλεξε να βρεθεί απέναντι από τους εκπαιδευτικούς και να συστρατευθεί πλήρως με την κυβέρνηση. Κίνηση που προκάλεσε φθορά στο κόμμα καθώς ανέκαθεν οι εκπαιδευτικοί κύκλοι είχαν έντονο συναγερμικό χρώμα. Η αναδίπλωση βεβαίως της κυβέρνησης που ανάγκασε τον Αβέρωφ Νεοφύτου να παραδεχτεί πως η κυβέρνηση δεν χαρακτηρίζεται από συνέπεια, έδωσε την αφορμή στους μεταρρυθμιστικούς κύκλους να κατηγορήσουν πρώτα την κυβέρνηση και κατ΄ επέκταση το κυβερνών κόμμα ότι σκότωσαν το όποιο εγχείρημα αλλαγής καθώς η τελική παράδοση στα αιτήματα των εκπαιδευτικών έδινε την ερμηνεία πως η όποια μεταρρύθμιση ακολουθήσει θα προσκρούει πάντα στις αντιδράσεις των εμπλεκόμενων φορέων.

Κι όσο κι αν οι μεταρρυθμίσεις αποτελούν ένα μεγάλο διακύβευμα στην εσωτερική διακυβέρνηση, στοίχημα για την πολιτική επιβίωση Προεδρικού-Πινδάρου αποτελούν και οι χειρισμοί στο Κυπριακό. Η φημολογία περί συζήτησης δύο κρατών και συνομοσπονδίας, θεωρείται πως έπληξαν τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Έπληξαν όμως και τον ΔΗΣΥ; Η όλη ιστορία, έφερε στο προσκήνιο την διαφοροποίηση Αναστασιάδη- Αβέρωφ, με τη φημολογία να θέλει τις σχέσεις των δύο να βρίσκονται στα άκρα και τα στελέχη κυβέρνησης και ΔΗΣΥ να βρίσκονται σε πλήρη αμηχανία για το με ποιο στρατόπεδο θα συστρατευθούν. Αξέχαστες οι προειδοποιήσεις του Αβέρωφ Νεοφύτου περί εθνικού τσουνάμι και η προσήλωση του ΔΗΣΥ στις κληριδικές αρχές, αλλά και οι απαντήσεις του Προέδρου, ότι δεν ασχολείται με καιρικά φαινόμενα και πως δε μπορεί να βλέπει εκείνους που παρέμεναν στα πίσω δωμάτια να εμφανίζονται τάχα ότι εκείνοι εκπροσωπούν την τάδε σχολή. Κλίμα αναμφίβολα εκρηκτικό, που έκλεισε πρόσφατα όταν ο Αβέρωφ Νεοφύτου δήλωσε πως στηρίζει πλήρως τον Πρόεδρο. Το αν η σύγκρουση των δύο προκάλεσε ζημιά θα διαφανεί στις επικείμενες εκλογές.

ΑΚΕΛ στην αντιπολίτευση


Ο Άντρος Κυπριανού δεν έχει επί του παρόντος κερδίσει την εμπιστοσύνη των πολιτών σε θέματα οικονομίας.

Όταν το ΑΚΕΛ έμπαινε στη μάχη των εκλογών τα προγνωστικά και οι δημοσκοπήσεις όχι μόνο δεν ήταν υπέρ του αλλά το ήθελαν να μένει εκτός β’ γύρου. Το εισιτήριο για την δεύτερη Κυριακή αποτέλεσε ανάσα ζωής για το κόμμα της Αριστεράς, κάτι που θα του επέτρεπε να βρει τον βηματισμό του, όχι μόνο ως κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και για να μπορέσει να θέσει τις βάσεις για ανάληψη της εξουσίας.
Πόσο εύκολη όμως είναι η επούλωση των πληγών των προηγούμενων ετών και πόσο εύκολο είναι ένα κόμμα εξουσίας να μένει για δεύτερη πενταετία εκτός; Οι κυβερνητικοί χειρισμοί στον Συνεργατισμό, αποτέλεσαν τη μεγάλη ευκαιρία του ΑΚΕΛ να ανακάμψει, να αποδομήσει το αφήγημα της κυβέρνησης ότι μόνο η Δεξιά ξέρει οικονομία και να παρουσιάσει ένα εναλλακτικό πρόγραμμα στην οικονομία.

Το κατά πόσο το αξιοποίησε είναι ένα ζήτημα που συζητείται. Επικοινωνιακά σίγουρα επέφερε πλήγμα στην κυβέρνηση, αλλά επί της ουσίας δεν κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει τον Συνεργατισμό προς όφελός του. Σε αυτό έπαιξε ρόλο το γεγονός ότι το κόμμα της Αριστεράς, δεν έχει κερδίσει ακόμα την εμπιστοσύνη των πολιτών στην οικονομία παρουσιάζοντας ένα εναλλακτικό πρόγραμμα διακυβέρνησης στην οικονομία, όπως άλλωστε κάνουν άλλα αριστερά κόμματα στην Ευρώπη.

Όσο κι αν η οικονομία αποτελεί επί του παρόντος μία πληγή ανοικτή, το κόμμα της Αριστεράς φαίνεται να αξιοποίησε πλήρως την κρίση στην Παιδεία. Τόσο επικοινωνιακά όσο και επί της ουσίας το ΑΚΕΛ βγήκε μπροστά καταγγέλλοντας καθημερινά την κυβέρνηση και για τους χειρισμούς αλλά και για το ύφος. Καθόλου τυχαίο ότι ο ίδιος ο Πρόεδρος κατήγγειλε το ΑΚΕΛ ότι βρίσκεται πίσω από τις μαζικές κινητοποιήσεις. Το ερώτημα είναι κατά πόσο το ΑΚΕΛ κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει ή να κρατήσει ανοικτές γέφυρες με εκείνους τους εκπαιδευτικούς κύκλους που βρέθηκαν απέναντι από την κυβέρνηση.

Όπως όμως για τον ΔΗΣΥ έτσι και για το ΑΚΕΛ, στοίχημα επιβίωσης αποτελεί το Κυπριακό. Από το Κραν Μοντανά και εντεύθεν, το ΑΚΕΛ διαχώρισε πλήρως τη θέση του από εκείνη του Προέδρου μπαίνοντας σε ευθεία αντιπαράθεση. Η σφοδρή αντιπαράθεση ΑΚΕΛ-Προεδρικού θεωρείται από πολλούς ότι ενίσχυσε σημαντικά το κόμμα. Και αυτό γιατί μία μερίδα του ΑΚΕΛικού ακροατηρίου έβλεπε είτε με αμηχανία είτε με δυσφορία την σύμπλευση των δύο. Είναι γνωστό άλλωστε πως η αντιπαράθεση Δεξιάς-Αριστεράς συσπειρώνει και τα δύο ακροατήρια.

Αν το ΑΚΕΛ βγαίνει ενισχυμένο από το Κυπριακό είναι ένα ζήτημα που συζητείται. Υπάρχουν κύκλοι που θεωρούν πως το κόμμα ευθύνεται για την εμπιστοσύνη που έδειξε στον Νίκο Αναστασιάδη, υπάρχουν και εκείνοι που του πιστώνουν πως έβαλε το εθνικό συμφέρον υπέρ του κομματικού, δεδομένου ότι το κόμμα είχε υποστεί φθορά από την συμπόρευση με την κυβέρνηση στο Κυπριακό. Τα όσα πάντως φημολογούνται περί λύσης δύο κρατών και συνομοσπονδίας από πλευράς του Προέδρου, θεωρούνται από κύκλους και ως η δικαίωση της δριμείας επίθεσης Άντρου Κυπριανού προς τον Πρόεδρο Αναστασιάδη. Το ζήτημα είναι κατά πόσο το ΑΚΕΛ θα καταφέρει το επόμενο διάστημα να αποτάξει τις καταγγελίες που δέχεται από την κυβέρνηση ότι επιθυμεί την όποια λύση και ότι στο Κραν Μοντανά πίεζε τον Πρόεδρο για σοβαρές υποχωρήσεις.

Από τη διάσπαση στη διζωνική ο Νικόλας


Ο Νικόλας Παπαδόπουλος, πέραν της εκλογικής ήττας, έχει να διαχειριστεί και την Δημοκρατική Παράταξη που δημιουργήθηκε από τη διάσπαση του κόμματος.

«Μπορεί να χάσαμε απόψε, αλλά από αύριο αρχίζει μια νέα μέρα και ένας νέος αγώνας», δήλωνε ο Νικόλας Παπαδόπουλος το βράδυ των εκλογών παραδεχόμενος εν πολλοίς την ήττα των προεδρικών εκλογών. Η αλήθεια όμως είναι πως μία νέα ρόδινη μέρα αργούσε και για το ΔΗΚΟ αλλά και για τον ίδιο, καθώς η ήττα των προεδρικών εκλογών προκάλεσαν ένα ντόμινο εξελίξεων. Πρώτα και κύρια, διαπιστώθηκε πως η στρατηγική και συνεπώς η φιλοδοξία για τη δημιουργία του τρίτου πόλου, είχε αποτύχει για ακόμη μία φορά καθώς η πρώτη προσπάθεια είχε επιχειρηθεί επί Τάσσου Παπαδόπουλου το 2008, με τα ίδια αποτελέσματα. Παράλληλα το κόμμα του Κέντρου που είχε μάθει να βρίσκεται με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο στην εξουσία, βρισκόταν για δεύτερη πενταετία εκτός, κατόπιν επιλογών της ηγεσίας. Φάνηκε παράλληλα πως η ηγεσία είχε υποτιμήσει τη δύναμη αλλά και την επιρροή που είχε εντός ΔΗΚΟ, ο Μάριος Καρογιάν και η ευρύτερη εσωκομματική του αντιπολίτευση η οποία δούλεψε διακριτικά και μεθοδικά εναντίον της υποψηφιότητάς του.

Σε αυτό ακριβώς το πλαίσιο ο Νικόλας Παπαδόπουλος επέλεξε να προχωρήσει αμέσως στη διαγραφή πρωτοκλασάτων στελεχών και των κύριων πολιτικών του αντιπάλων. Μία κίνηση που στόχο είχε να προλάβει την όποια αμφισβήτησή του κατά τις επικείμενες εσωκομματικές εκλογές. Το γεγονός ότι μία σειρά πρωτοκλασάτων και δραστήριων στελεχών έμειναν εκτός πολιτικής στέγης, οδήγησε στην ίδρυση της Δημοκρατικής Παράταξης. Το αν αυτή η κίνηση του Νικόλα Παπαδόπουλου θα λειτουργήσει υπέρ του θα φανεί από το πώς θα κινηθεί εκλογικά η νεοσυσταθείσα ΔΗΠΑ. Το σίγουρο είναι πως οι εκκαθαρίσεις, έπληξαν σίγουρα το προοδευτικό προφίλ που ήθελε να περάσει. Το γεγονός βέβαια ότι στη Δημοκρατική Παράταξη δεν εντάχθηκαν επί του παρόντος μέλη της κοινοβουλευτικής ομάδας, βοήθησε σημαντικά τον ίδιο και το ΔΗΚΟ, ούτως ώστε να διατηρήσει τον ρυθμιστικό του ρόλο εντός βουλής, το αν θα υπάρξουν στη συνέχεια απώλειες είναι ένα ζήτημα ανοικτό και θα διαφανεί με το νέο έτος.

Το κεφάλαιο του Συνεργατισμού υπήρξε το χαρτί επιβεβαίωσης για τις προεκλογικές προειδοποιήσεις του Νικόλα Παπαδόπουλου, τόσο για την εύθραυστη κατάσταση στην οικονομία, όσο και στον ίδιο τον Συνεργατισμό. Οι σχετικά χαμηλοί αντιπολιτευτικοί τόνοι που τήρησε αλλά και η ψήφιση της εξαγοράς του Συνεργατισμού από την Ελληνική Τράπεζα θεωρήθηκαν από διάφορους ως η επιστροφή του Νικόλα Παπαδόπουλου στην μετριοπάθεια, για άλλους βέβαια η αναβίωση του διδύμου Νικόλα-Αβέρωφ. Το σίγουρο είναι πως εντός του 2018 και μετά την εκλογική ήττα, ο Νικόλας Παπαδόπουλος αλλάζει στρατηγική και προφίλ. Το πιο ενδεικτικό είναι ότι μπροστά στη φημολογία περί λύσης δύο κρατών ο ίδιος ξεκίνησε αγώνα υπεράσπισης της διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας. Ένα πλαίσιο λύσης το οποίο απέφευγε να στηρίξει δημοσίως καθ’ όλη την προεκλογική εκστρατεία. Κίνηση που έχει διπλή ανάγνωση. Η πρώτη ανάγνωση τον θέλει να έχει ωριμάσει πολιτικά και με αυτό τον τρόπο θεωρείται πως επιχειρεί να κρατήσει κοντά του τις όποιες πιθανές διαρροές προς τη ΔΗΠΑ και η δεύτερη ότι αλλάζει πλήρως στρατηγική αναγνωρίζοντας την αποτυχία της μέχρι τώρα πολιτικής του. Το αν θα βγει τελικώς κερδισμένος από τη διαφοροποίηση θα διαφανεί στις επικείμενες εκλογές.

Ενδιάμεσος σε ελεύθερη πτώση

Οι προεδρικές εκλογές κατέδειξαν την αδυναμία των κομμάτων του ενδιάμεσου χώρου να συσπειρωθούν αλλά και να αντέξουν στον χρόνο. Τη μεγαλύτερη ίσως ήττα δέχτηκε ο Πρόεδρος της Συμμαχίας Πολιτών Γιώργος Λιλλήκας ο οποίος ενώ το 2013 συγκέντρωνε το 25%, είδε μέσα σε ένα μικρό διάστημα να χάνει το μισό του κόμμα, να τον εγκαταλείπουν οι δύο βουλευτές του και να λαμβάνει στις προεδρικές μόλις 2%. Τόσο η ΕΔΕΚ όσο και η Αλληλεγγύη, φαίνεται να αντιμετωπίζουν εσωκομματικά προβλήματα, με το κόμμα των Σοσιαλιστών να κινδυνεύει να χάσει την έδρα στην Ευρωβουλή και την Ελένη Θεοχάρους να σκέφτεται το ενδεχόμενο σύμπραξης με το ΔΗΚΟ.

Ο επόμενος χρόνος θεωρείται ιδιαίτερα κρίσιμος και θα καταδείξει αν θα εξέλθουν της κρίσης ή αν θα οδηγηθούν σε συρρίκνωση. Κερδισμένο βγαίνει αναπόφευκτα το ΕΛΑΜ το οποίο παρά την ήττα που υπέστη με την κίνηση των 12 μπουφάν, βάσει δημοσκοπήσεων φαίνεται να ενισχύεται σημαντικά κατακτώντας ίσως και την έδρα στην Ευρωβουλή.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Της Μαρίνας Οικονομίδου

Πολιτική: Τελευταία Ενημέρωση

X