Kathimerini.gr
ΤΗΣ ΤΑΣΟΥΛΑΣ ΕΠΤΑΚΟΙΛΗ
Είναι χειμώνας του 1971. Ενας 23χρονος τραγουδιστής εμφανίζεται στο «Κύτταρο», μαζί με τους Socrates και τον Εξαδάκτυλο, το γκρουπ του Δημήτρη Πουλικάκου. Ερμηνεύει λίγα τραγούδια, παίζοντας κιθάρα. Ενα βράδυ, ανάμεσα στο κοινό βρίσκεται ο σκηνοθέτης Δημήτρης Βερνίκος, φίλος του Μάνου Χατζιδάκι, ο οποίος μόλις έχει επιστρέψει από τις ΗΠΑ. Ενθουσιάζεται με τη φωνή του, τον ενημερώνει ότι ο συνθέτης αναζητεί ερμηνευτή για το καινούργιο άλμπουμ του και τον παροτρύνει να δοκιμάσει την τύχη του. Στην ακρόαση, που γίνεται λίγες ημέρες μετά, εκείνος επιλέγει να πει το «Αχ χελιδόνι μου», του Μάνου Λοΐζου. Δεν προλαβαίνει καν να το ολοκληρώσει. Ο Χατζιδάκις τον διακόπτει. «Ο δίσκος που θα ηχογραφήσω λέγεται “Μεγάλος Ερωτικός” κι εσύ θα είσαι ο ερμηνευτής του, μαζί με τη Φλέρυ Νταντωνάκη», του λέει.
Το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, ο Δημήτρης Ψαριανός, ο νεαρός της ιστορίας, ζει πρωτόγνωρες εμπειρίες. «Από πρώτη πρόβα των τραγουδιών μπήκα σε ένα μουσικό τοπίο ομιχλώδες, ήμουν σε έκσταση, σαν να πετάω. Εβλεπα τη Φλέρυ δίπλα μου και όλα ήταν όμορφα και ήσυχα. Στα “Λιανοτράγουδα”, όταν άρχισαν να μπλέκονται οι φωνές μας, ήμουν πια σαν μέσα σε όνειρο».
Ετσι ξεκίνησαν όλα για τον Δημήτρη Ψαριανό· με τον «Μεγάλο Ερωτικό», που κυκλοφόρησε το 1972. Ή μήπως έτσι τελείωσαν; Γιατί για τον ίδιο ως ερμηνευτή –«απέριττο, νεανικό και γνήσια λαϊκό», όπως έγραφε ο Μάνος Χατζιδάκις στο σημείωμά του στον ιστορικό δίσκο–, ο συγκεκριμένος κύκλος τραγουδιών ήταν ευχή και κατάρα. «Με ανέβασε στο Εβερεστ και μετά δεν είχα άλλη κορυφή να κατακτήσω. Εκανα σημαντικές δουλειές στη δισκογραφία, τα χρόνια που ακολούθησαν, κι όλοι έλεγαν ότι σαν τον “Μεγάλο Ερωτικό” δεν ήταν. Αυτό με ισοπέδωνε».
Χθες έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 72 ετών. Ανθρωπος χαμηλών τόνων, σπουδαίος καλλιτέχνης, δικαιούται την ευγνωμοσύνη μας. Ερμηνεύοντας τα τραγούδια του «Μεγάλου Ερωτικού» συνέβαλε στην επίτευξη του στόχου που ο Χατζιδάκις είχε θέσει γι’ αυτό το έργο: «Να ξαναβρούμε την αξιο-πρέπειά μας και την ποιητική καταγωγή μας»…
