Kathimerini.gr
ΤΟΥ ΣΑΚΗ ΙΩΑΝΝΙΔΗ
Οταν η υψίφωνος Μυρτώ Παπαθανασίου και η μαέστρος Ζωή Τσόκανου μαζί με τους μουσικούς της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης ολοκλήρωσαν τις άριες των Βέρντι, Χαίντελ, Ντβόρζακ και Πουτσίνι στη συναυλία της περασμένης Παρασκευής και στράφηκαν για να χαιρετήσουν το κοινό, μια φράση γυρόφερνε στο μυαλό όλων: «Τι κρίμα, να μην υπάρχει κοινό».
Υπό κανονικές συνθήκες, η συναυλία με άριες και έργα Ντυκά, Πουτσίνι, Βέρντι, Βάγκνερ και Σκαλκώτα προοριζόταν να σημάνει την έναρξη της καλλιτεχνικής περιόδου για την ΚΟΘ. Οι συντελεστές ήταν έτοιμοι, οι παρτιτούρες με τα έργα είχαν έρθει, οι πρόβες έγιναν, αλλά το μόνο που έλειπε ήταν το θεσμικό πλαίσιο για τις παραστάσεις σε κλειστούς χώρους που δεν ήρθε ποτέ.
«Φανταζόμασταν ότι μέχρι τη συναυλία θα είχε βγει το πλαίσιο για τους κλειστούς χώρους. Το πρόγραμμα είχε κλείσει και η συναυλία δεν μπορούσε να μετακινηθεί. Ηταν όλα έτοιμα και θέλαμε να κρατήσουμε μια κανονικότητα στην ορχήστρα, να έχουμε ξανά μια αίσθηση συνόλου, να νιώσουμε ορχήστρα μετά από καιρό», λέει στην «Κ» η διευθύντρια της ΚΟΘ Ζωή Τσόκανου.
Οπότε αντί αναβολής, η ορχήστρα πήρε την απόφαση να μαγνητοσκοπήσει τη συναυλία και να τη διαθέσει σύντομα μέσα από την ιστοσελίδα και τα κανάλια της για το κοινό. Οι μουσικοί έβαλαν μάσκες και βραδινό ένδυμα, στα πνευστά μπήκε διαχωριστικό και η συναυλία έγινε με κάθε επισημότητα και μάλιστα επαναλήφθηκε την Κυριακή. «Οι μόνοι που ήρθαν να μας δουν ήταν ορισμένοι διοικητικοί υπάλληλοι και μουσικοί που δεν έπαιζαν για να έχουμε μια αίσθηση κοινού. Παίξαμε για 15 άτομα αλλά αυτό μας βοήθησε», σημειώνει η κ. Τσόκανου.
«Το συναίσθημα ήταν περίεργο», σχολιάζει η κ. Παπαθανασίου, «υπήρχε κατάνυξη, μυσταγωγία, συγκίνηση στην ορχήστρα, αυτό το δόσιμο. Ολοι είχαμε την ανάγκη για μουσική αλλά στο τέλος ήταν περίεργο». Αυτό το παράδοξο ενισχύεται, μας λέει η ίδια, από την αντίφαση των γεμάτων με κόσμο μέσων μαζικής μεταφοράς, εστιατορίων και πτήσεων, όπως της πτήσης που πήρε για να επιστρέψει στην Αθήνα από τη Θεσσαλονίκη, με τους άδειους θεατρικούς και συναυλιακούς χώρους. «Μοιάζει να αδικήθηκε ο πολιτισμός στο τι είναι ανοιχτό και κλειστό. Ο κόσμος έχει ανάγκη να πάρει πνευματική, πολιτιστική τροφή και να συνεχιστεί ο πολιτισμός με ιδιαίτερη προσοχή».
Από το ξέσπασμα της επιδημίας την περασμένη άνοιξη ακυρώθηκαν για την κ. Παπαθανασίου έξι συμβόλαια που είχε υπογράψει για εμφανίσεις στο εξωτερικό (Γερμανία, Κίνα, Ελβετία, Ιταλία) και μεταφέρθηκαν για την άνοιξη του 2021. Στην Ελλάδα τραγούδησε το καλοκαίρι στο Ηρώδειο, ενώ τον Νοέμβριο θα ταξιδέψει στις Βρυξέλλες για πρόβες της όπερας «Φάλσταφ» του Βέρντι.
Θα παρουσιαστεί στην παραγωγή, μας λέει, έχοντας στο χέρι το τεστ του κορωνοϊού και όσο θα βρίσκεται εκεί θα πρέπει να δηλώνει καθημερινά τις επαφές της και να κάνει επαναληπτικά τεστ. «Το θέατρο εκεί θα κάνει παραστάσεις αλλά με λιγότερο κόσμο. Η σκηνοθεσία της όπερας θα προσαρμοστεί για να τηρούνται αποστάσεις, να αποφεύγονται τα αγγίγματα αλλά θα έχει κοινό. Ανησυχώ κι εγώ και θα πρέπει να προσέχω, αλλά δεν μπορείς να κλείσεις το θέατρο. Ελπίζω σε μια αναπροσαρμογή των μέτρων στην Ελλάδα με αποτελεσματικό έλεγχο», καταλήγει.
