Kathimerini.gr
ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ
Παγιδευμένοι (Shorta) ***
ΘΡΙΛΕΡ (2020)
Σκηνοθεσία: Φρέντερικ Λούις Χβιντ, Αντερς Ολχολμ
Ερμηνείες: Γιάκομπ Λόμαν,
Σίμον Σίαρς, Τάρεκ Ζαγιάτ
Η δανική ταινία που κέρδισε τη διάκριση σκηνοθεσίας – Βραβείο Διεθνούς Ενωσης Κριτικών Κινηματογράφου Fipresci στο περασμένο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης έρχεται στις αίθουσες, για να ανεβάσει την αδρεναλίνη και ταυτόχρονα να κοιτάξει κατάματα ένα πολύ σύγχρονο θέμα. Ενας νεαρός μετανάστης πέφτει θύμα αστυνομικής βίας και καταλήγει σοβαρά τραυματισμένος στο νοσοκομείο. Καθώς στην πόλη ξεσπούν διαδηλώσεις και ταραχές, ένα αταίριαστο ζευγάρι αστυνομικών ξεκινά την περιπολία του. Ο ένας, βετεράνος, αρκετά βίαιος και απροκάλυπτα ρατσιστής. Ο άλλος, νεότερος και πιο ψύχραιμος επαγγελματίας. Οι δυο τους θα καταλήξουν παγιδευμένοι σε ένα γκέτο μεταναστών, την ώρα ακριβώς που η βία κορυφώνεται και οι ίδιοι μετατρέπονται σε κινούμενα θηράματα. Μαζί τους θα βρεθεί και ένας ντόπιος νεαρός, που πιθανώς αποτελεί το «κλειδί» για τη σωτηρία τους.
Το φιλμ, που συνιστά ταυτόχρονα και το ντεμπούτο των δύο Δανών σκηνοθετών, κρατάει την ένταση και τον ρυθμό στα ύψη, θυμίζοντας αρκετές σημαντικές ταινίες που έχουμε δει στο παρελθόν, από το «Μίσος» του Ματιέ Κασοβίτς μέχρι την «Ημέρα εκπαίδευσης» με τον Ντένζελ Ουάσιγκτον. Φυσικά το θέμα εδώ είναι εξαιρετικά επίκαιρο, με πολλές αναφορές που ανακαλούν τα γεγονότα γύρω από τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ και την έξαρση της αστυνομικής-ρατσιστικής βίας στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στην περίπτωση των «Παγιδευμένων», πάντως, αφενός οι κεντρικοί ήρωες της ιστορίας είναι οι αστυνομικοί, αφετέρου, ενώ οι τελευταίοι μοιάζουν αρχικά μονοδιάστατοι ως χαρακτήρες, η εξέλιξη του φιλμ, που τους φέρνει και αντιμέτωπους, αποδεικνύει μάλλον το αντίθετο.
Γενικώς οι ανατροπές και οι εκπλήξεις είναι εδώ αρκετές, με κορυφαία ανάμεσά τους αυτή που συντελείται κοντά στο φινάλε, αλλάζοντας τις ηθικές ισορροπίες του συνόλου και θέτοντας μερικά κρίσιμα διλήμματα. Από την άλλη, το φιλμ δεν διεκδικεί ιδιαίτερες δάφνες για το αφηγηματικό του βάθος. Για παράδειγμα, η παρουσία και η (όποια) ενσωμάτωση των Αφρικανών/Ασιατών μεταναστών στις δυτικές κοινωνίες αποτελεί ένα από τα σπουδαιότερα ζητήματα της σημερινής εποχής, ωστόσο εδώ εξετάζεται στην πραγματικότητα ελάχιστα και επιφανειακά, προς χάριν της καθαρής δράσης που καταλαμβάνει το μεγαλύτερο κομμάτι της διάρκειας.
Η τελευταία, ωστόσο, είναι όπως είπαμε αρτιότατα κινηματογραφημένη, με χειρισμό της κάμερας και των σκηνικών που δεν έχει σε τίποτα να ζηλέψει τα μεγάλα χολιγουντιανά μπλοκμπάστερ. Ξεχωριστή μνεία αξίζουν, τέλος, οι δύο πρωταγωνιστές, οι οποίοι εκτός από εξαιρετικά πειστικοί στους ρόλους τους τα καταφέρνουν πολύ καλά σε μια σειρά από δύσκολα σταντ.
