Kathimerini.gr
Αρκετές ταινίες κοινωνικού προβληματισμού αλλά και ψυχογραφικής ανάλυσης των ηρώων περιλαμβάνει η νέα κινηματογραφική εβδομάδα. Από τις πιο αξιόλογες ανάμεσά τους «Το άγνωστο κορίτσι» (***) των αδελφών Νταρντέν, οι οποίοι επιστρέφουν με ένα αστυνομικής χροιάς δράμα, που έχει ωστόσο στο κέντρο του έναν και μόνο χαρακτήρα.
Η νεαρή γιατρός Ζενί Νταβίν θα ακούσει το κουδούνι του ιατρείου της να χτυπάει αργά, μετά τη λήξη του ωραρίου. Το αγνοεί, μόνο και μόνο για να μάθει την επομένη πως η κοπέλα που την αναζήτησε βρέθηκε λίγο αργότερα νεκρή. Πνιγμένη στις τύψεις, η Ζενί αποδύεται σε έναν διαρκή αγώνα προκειμένου να ανακαλύψει το όνομα του κοριτσιού (έχει μόνο μία φωτογραφία της) και να διευκρινίσει τις συνθήκες του θανάτου του.
Οι Γάλλοι auter φτιάχνουν ευφυώς ένα δίπολο γύρω από το οποίο στηρίζουν ολόκληρη την αφήγησή τους. Από τη μία η λευκή γιατρός –πολύ καλή η Αντέλ Ενέλ στον ρόλο–, σεβαστή και αγαπητή από συναδέλφους και ασθενείς· από την άλλη, η Αφρικανή πόρνη, ένα απελπισμένο βλέμμα αγνώστου ταυτότητας, για την οποία κανείς δεν θέλει να μιλήσει. Οι δύο αυτοί διαφορετικοί κόσμοι, οι οποίοι συνυπάρχουν στη σημερινή Γαλλία –και στην Ευρώπη γενικότερα– θα διασταυρωθούν χάρη στη συμπόνια και στο θάρρος της Ζενί. Η εμμονή της να θέλει να τους «περιθάλψει» όλους, από τους ασθενείς μέχρι τον αναποφάσιστο εκπαιδευόμενό της, είναι εδώ παραδόξως υγιής: σηματοδοτεί αυτό το «λίγο παραπάνω», την υπέρβαση που, όταν συντελείται από κάποιον, δίνει στον κόσμο μια (μικρή έστω) ώθηση προς τα εμπρός.
Τρόμος και σάτιρα
Με το θέμα της φυλής και του ρατσισμού, αν και με εντελώς διαφορετική προσέγγιση, ασχολείται και η δεύτερη ταινία της εβδομάδας. Το «Τρέξε!» (***½) είναι βασικά ένα φιλμ τρόμου, το οποίο ωστόσο συγκαλύπτει τα χνάρια της (μαύρης) κωμωδίας. Ενας Αφροαμερικανός, ο Κρις, ξεκινά μαζί με τη λευκή κοπέλα του για ένα Σαββατοκύριακο στο πολυτελές σπίτι των γονιών της, στην εξοχή. Φιλικοί και ανοιχτοί στη διαφορετικότητα, εκείνοι θα τον υποδεχτούν θερμά, γεγονός που θα αποδειχτεί σκέτη πλάνη, μιας και σύντομα περίεργα (και τρομακτικά) πράγματα αρχίζουν να συμβαίνουν στην απομονωμένη κατοικία.
Ο κωμικός ηθοποιός Τζόρνταν Πιλ κάνει εδώ σκηνοθετικό ντεμπούτο, συνδυάζοντας σχεδόν ιδανικά το ούτως ή άλλως δύσκολο είδος του τρόμου με τη σάτιρα. Και αν στο πρώτο κομμάτι η απεικόνισή του μοιάζει συμβατικά άρτια, είναι το δεύτερο που κάνει το «Τρέξε!» πραγματικά ξεχωριστό. Απευθυνόμενο περισσότερο στην κοινωνική συναίσθηση του κοινού και λιγότερο στο ίδιο το κωμικό αισθητήριο, το φιλμ σατιρίζει τα φυλετικά κλισέ, χρησιμοποιώντας τους κώδικες της εφιαλτικής ιστορίας τρόμου. Στο θέση δε του «τέρατος» δεν μπαίνουν οι χιλιοτραγουδισμένοι ψηφοφόροι του Τραμπ, αλλά οι σοφιστικέ φιλελεύθεροι λευκοί που «θα ψήφιζαν σίγουρα για τρίτη θητεία τον Ομπάμα».
Κυκλοφορεί ακόμα η «Παράδοξη ευτυχία» (**½), γερμανικό φιλμ με στοιχεία θρίλερ, το οποίο όμως έχει ως θέμα του τη θεραπευτική δύναμη της αγάπης. Η αγάπη ωστόσο εδώ, όπως και η ευτυχία, κερδίζεται δύσκολα: Η Ελένα είναι μια μεσήλικη γυναίκα, εγκλωβισμένη σε ένα γάμο που της προσφέρει μόνο ανία και κακομεταχείριση.
Αναζητώντας παρηγοριά θα απευθυνθεί στον Εντουαρντ, διάσημο ψυχολόγο, ο οποίος ωστόσο έχει τη δική του εσωτερική μάχη να δώσει. Οι δυο τους, αν και διστάζουν στην αρχή, σύντομα ανακαλύπτουν πόσο πολύ αλληλοσυμπληρώνονται και ακόμα το κουράγιο που μπορεί να αντλήσει ο ένας από τον άλλο. Η ταινία βασίζεται στη νουβέλα της Σκωτσέζας Α.Λ. Κένεντι, που κυκλοφορεί στα ελληνικά από τις εκδόσεις Οδυσσέας υπό τον τίτλο «Αρχέγονη ευτυχία».
«Η Πεντάμορφη και το Τέρας» (**) βγάζει το κλασικό παραμύθι της Ντίσνεϊ από τις δύο διαστάσεις του κινουμένου σχεδίου. Η Εμα Γουότσον («Χάρι Πότερ») πρωταγωνιστεί ως Μπελ, ενώ στο πλευρό της έχει (κυρίως) μια πλειάδα εντυπωσιακών ειδικών εφέ. Φωνή στα ζωντανά μπιχλιμπίδια του κάστρου του Τέρατος δίνουν οι Ιαν Μακέλεν, Εμα Τόμσον, Γιούαν Μακ Γκρέγκορ, Στάνλεϊ Τούτσι κ.ά.
CINEMA ALERT
Από όλους τους μικρούς πρωταγωνιστές που έγιναν γνωστοί χάρη στη σειρά ταινιών «Χάρι Πότερ», η Εμα Γουότσον αποτελεί ίσως την πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση. Η έφηβη Ερμιόνη από τις ιστορίες του μαθητευόμενου μάγου είναι πια μια όμορφη γυναίκα ηθοποιός, έτοιμη για σαφώς πιο τολμηρούς ρόλους. Και μπορεί αυτή την εβδομάδα να τη βλέπουμε ως παραμυθένια Μπελ στην «Πεντάμορφη και το Τέρας», όμως η Γουότσον έχει αποδείξει και αλλού την αξία της: τόσο στο ανεξάρτητο διαμαντάκι «Τα πλεονεκτήματα του να είσαι στο περιθώριο» όσο και στο παρεξηγημένο –αλλά πολύ αξιοπρόσεκτο– «Οι ύποπτοι φορούσαν γόβες» της Σοφία Κόπολα.
