ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Νέες ταινίες: Οι Ατρείδες, ο Ρίντλεϊ Σκοτ και τα αντισηπτικά

Το πολυαναμενόμενο «Dune» του Ντενί Βιλνέβ, ένα δράμα εποχής και ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ για τη διαφθορά

Kathimerini.gr

ΤΟΥ ΑΙΜΙΛΙΟΥ ΧΑΡΜΠΗ

Το πολυαναμενόμενο «Dune» του Ντενί Βιλνέβ, ένα δράμα εποχής και ένα από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ για τη διαφθορά.

Dune ★★★½
ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ (2021)
Σκηνοθεσία: Ντενί Βιλνέβ
Ερμηνείες: Τιμοτέ Σαλαμέ, Ρεμπέκα Φέργκιουσον, Ζεντάγια

Το επικών διαστάσεων λογοτεχνικό έργο του Φρανκ Χέρμπερτ μεταφέρεται στη μεγάλη οθόνη, με όλα τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα διά χειρός Ντενί Βιλνέβ («lade Runner 2046», και το αποτέλεσμα είναι όντως εντυπωσιακό. Πρωταγωνιστής είναι ο Τιμοτέ Σαλαμέ, στον ρόλο του Πολ Ατρείδη, νεαρού κληρονόμου ενός οίκου ευγενών, ο οποίος αναλαμβάνει τον έλεγχο του επικίνδυνου όσο και προσοδοφόρου πλανήτη Αρράκις. Υπεύθυνοι πια για την εξόρυξη του πολύτιμου «μπαχαρικού των μπαχαρικών» οι Ατρείδες θα βρεθούν στο επίκεντρο μια ανελέητης σύγκρουσης που απειλεί να τους αφανίσει.

Παρόλο που έχει στη διάθεσή του μια πελώρια παραγωγή και ένα πλουσιότατο καστ χολιγουντιανών αστέρων, ο Βιλνέβ καταφέρνει να μην παρασυρθεί στην παράθεση φαντασμαγορικών σκηνών δράσης, όπως έχουμε δει να συμβαίνει σε ανάλογες περιπτώσεις στο παρελθόν. Αντιθέτως, παίρνει τον χρόνο του –το φιλμ άλλωστε ξεπερνά σε διάρκεια τις δύο ώρες–προκειμένου να παρουσιάσει κατά το δυνατόν πληρέστερα τον φανταστικό κόσμο του «une» αλλά και τους πολλούς χαρακτήρες της ιστορίας. Σκοπός του μοιάζει πάνω από όλα να είναι το «ταξίδι» η εμπειρία του θεατή, ενισχυμένη και από την (σχεδόν υπερβολική) ηχητική υπόκρουση, που κατακλύζεται από οπτικοακουστικά ερεθίσματα.

Το τελικό αποτέλεσμα είναι ένα πραγματικά πλήρες φιλμ, στα πρότυπα των παλιών καλών μπλοκμπάστερ, αλλά και με σύγχρονες ανησυχίες όπως –χαρακτηριστικότερη από όλες–η βαθιά οικολογική διάσταση της ταινίας. Ο δε Σαλαμέ από την πλευρά του αποδεικνύει πως, εκτός από χαρισματικός δραματικός πρωταγωνιστής, μπορεί να σηκώσει τον ρόλο και του action hero, ενώ την έτερη μιλένιαλ συνοδοιπόρο του, Ζεντάγια, περιμένουμε να τη δούμε περισσότερο στο επόμενο επεισόδιο, διότι ξεκάθαρα θα υπάρξει τέτοιο, της σειράς ταινιών.

Η τελευταία μονομαχία ★★★
ΕΠΟΧΗΣ (2021)
Σκηνοθεσία: Ρίντλεϊ Σκοτ
Ερμηνείες: Ανταμ Ντράιβερ, Τζόντι Κόμερ, Ματ Ντέιμον

Αλογα, σπαθιά, ιππότες και μπόλικη λάσπη: ο Ρίντλεϊ Σκοτ βρίσκεται ξεκάθαρα στο στοιχείο του, παρόλο που το συγκεκριμένο φιλμ, υπογεγραμμένο σεναριακά από τους Μπεν Αφλεκ, Ματ Ντέιμον και Νικόλ Χολοφσένερ («Θα μπορέσεις ποτέ να με συγχωρήσεις;», απέχει αρκετά από τον «Μονομάχο»και το «Βασίλειο των ουρανών» Χρονικά πάντως βρισκόμαστε στον 14ο αιώνα και στη Γαλλία, όπου η παντρεμένη Μαργκερίτ καταγγέλλει τον, παλιό φίλο του συζύγου της, Ζακ Λε Γκρις (Ανταμ Ντράιβερ) για βιασμό. Ο Ζαν (Ματ Ντέιμον) από την πλευρά του αποφασίζει να διευθετήσει το θέμα με τον παραδοσιακό τρόπο, προκαλώντας τον παραβάτη σε μονομαχία μέχρι θανάτου. Σε περίπτωση ωστόσο που ηττηθεί, σύμφωνα με τον γαλλικό νόμο, η Μαργκερίτ πρέπει να καεί στην πυρά για τη «συκοφαντία»της. Αυτά και άλλα παράλογα της εποχής έρχονται στο προσκήνιο σε αυτό των επικών διαστάσεων δράμα, το οποίο όμως έχει σαν κεντρικό θέμα του την (διαχρονική) ανδρική ματαιοδοξία. Εχοντας υποφέρει τα πάνδεινα, η Μαργκερίτ αποφασίζει να διεκδικήσει δικαιοσύνη, μέσα σε ένα κοινωνικό πλαίσιο ωστόσο όπου η έννοια ελάχιστα σημαίνει για μια γυναίκα. Ο Σκοτ αφηγείται την ιστορία της, όπως και αυτές των συμπρωταγωνιστών της, μέσα από διαφορετικές οπτικές και με την τεχνική της αναδρομικής αφήγησης. Σε επίπεδο ατμόσφαιρας η ταινία του είναι φυσικά άψογη, με αποκορύφωμα τις σκληρότατες σκηνές μάχης, στις οποίες άλλωστε ειδικεύεται· από την άλλη, ο θεματικός πυρήνας του φιλμ μοιάζει ανά στιγμές κάπως βεβιασμένος, προκειμένου προφανώς να εξυπηρετήσει τα στάνταρ της σημερινής εποχής. Ειδική αναφορά, τέλος, αξίζει να γίνει στην ερμηνεία της Τζόντι Κόμερ του τηλεοπτικού «illing Eve» η οποία τα καταφέρνει εξαιρετικά στον ρόλο της Μαργκερίτ, δίνοντας υπόσταση και βάθος στον χαρακτήρα.

Κολέκτιβ ★★★★
ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ (2020)
Σκηνοθεσία: Αλεξάντερ Ναναού
Εμφανίζονται: Καταλίν Τολοντάν,Καμέλια Ροϊγίου, Βλαντ Βοϊτσουλέσκου

Από τα καλύτερα ντοκιμαντέρ που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια, είναι ενδεικτικό τόσο για τον εξοργιστικό βαθμό διαφθοράς που μπορούν να φτάσουν οι κρατικοί λειτουργοί –σε συνεργασία συνήθως με ιδιώτες–όσο και για τον καθοριστικό ρόλο που μπορεί να παίξει ο ερευνητής-δημοσιογράφος στην αποκάλυψη της αλήθειας.

Η αφήγηση ξεκινά το 2015, όταν η ρουμανική κοινωνία συγκλονίζεται από την τραγωδία μετά τη φωτιά στο κλαμπ«olectiv» η οποία αφήνει πίσω της δεκάδες νεκρούς. Μέσα στους επόμενους μήνες 37 ακόμη από τους επιζώντες χάνουν τη ζωή τους στο νοσοκομείο, πολλοί από τους οποίους χτυπημένοι από ενδονοσοκομειακές μολύνσεις.

Ο δημοσιογράφος και εκδότης αθλητικής εφημερίδας Καταλίν Τολοντάν παρακολουθεί από κοντά την υπόθεση και με τρόμο διαπιστώνει το σκάνδαλο: τα νοσοκομεία ολόκληρης της χώρας προμηθεύονται αντισηπτικά και μέσα καθαρισμού από συγκεκριμένο προμηθευτή, ο οποίος παραδίδει συστηματικά «αραιωμένα»προϊόντα, με αποτέλεσμα αμέτρητες μολύνσεις από μικρόβια ετησίως.

Η αποκάλυψη συγκλονίζει την κοινή γνώμη, ο υπουργός Υγείας εξαναγκάζεται σε παραίτηση, ενώ τα σκάνδαλα στον χώρο της δημόσιας περίθαλψης συνεχίζουν να έρχονται στην επιφάνεια.

Δίχως να κάνει ούτε μία προσωπική περιγραφή ή να στήσει εμφανώς κάποια συνέντευξη, ο Ναναού προτιμά να παραμείνει απλός παρατηρητής. Η κάμερά του ακολουθεί συνεχώς τους ερευνητές δημοσιογράφους της εφημερίδας, οι οποίοι φέρνουν στο φως τα στοιχεία, δέχονται απειλές και γίνονται τελικά σύνθημα στα χείλη του κόσμου, που τους επευφημεί για τη δουλειά τους. Το ακόμη πιο αξιοσημείωτο είναι πως από ένα σημείο και έπειτα, ο κινηματογραφιστής έχει πρόσβαση και στο ίδιο το υπουργείο Υγείας –ο νέος, ανοιχτόμυαλος υπουργός την εξασφαλίζει–καταφέρνοντας έτσι να δει το τέρας του συστήματος διαφθοράς και από μέσα.

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Σινεμά: Τελευταία Ενημέρωση

Η προβολή και παρουσίαση της ταινίας μικρού μήκους του Ανδρέα Σεϊτάνη θα γίνει το Σάββατο 2 Δεκεμβρίου
Kathimerini.com.cy
 |  ΣΙΝΕΜΑ