ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Ο «Βαφτιστικός» είναι ένα παιχνίδι με πολλούς παίκτες

Ο Στέλιος Καλλιστράτης μίλησε στην «Κ» για τον ρόλο του και για την παράσταση του ΘΟΚ

Kathimerini.com.cy

info@kathimerini.com.cy

«Ο βαφτιστικός» του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, σε σκηνοθεσία Παναγιώτη Λάρκου είναι μια οπερέτα που πρωτοπαίχτηκε το 1918 σε μια Ελλάδα, η οποία έβγαινε νικήτρια από τους Βαλκανικούς Πολέμους και έναν χρόνο πριν είχε μπει στον Ά Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η χώρα ζούσε στιγμές εθνικής έξαρσης και πραγμάτωσης, ωστόσο, η ζωή συνεχιζόταν και εκτός μετώπου, η αγάπη, αλλά και η απιστία και η πονηριά δεν έλειπαν, μιας και η καθημερινότητα για πολλούς δεν άλλαζε… Αυτή την καθημερινότητα, ή καλύτερα και αυτή την οπτική της θέλησε να δείξει και ο συγγραφέας, γράφοντας ένα έργο μακριά από το μέτωπο και τα όπλα. Για αυτό το έργο συζήτησα με τον Στέλιο Καλλιστράτη, ο οποίος είναι ένας από την ομάδα των ηθοποιών που συμμετέχει στην καλοκαιρινή αυτή παραγωγή του ΘΟΚ και είπαμε πολλά για την παράσταση.

Ο Στέλιος στο έργο υποδύεται τον Μαρτή, έναν αρχιτέκτονα, ο οποίος, όπως μου λέει ο ηθοποιός, εμπλέκεται στην πλοκή του έργου, διά της πλαγίας και βρίσκεται τη λάθος στιγμή στο λάθος σημείο… «Είναι ένας καθοριστικός ρόλος», αν και σχετικά μικρός, μου επισημαίνει. «Ο Μαρτής είναι ένας τύπος κυκλοθυμικός, και αυτό ως ρόλος με ιντρίγκαρε, έχω κι εγώ αρκετή τρέλα στη ζωή μου, όχι όση του Μαρτή, αλλά σε αυτή την καλώς νοούμενη τρέλα φρόντισα να επενδύσω για να φτάσω στη γραμμή του Μαρτή. Είναι ένας γκροτέσκ χαρακτήρας.»

Οι απαιτήσεις του θεατρικού αυτού είδους δεν στάθηκαν εμπόδιο στον Στέλιο, και όπως μου λέει, «μου αρέσει αυτό το είδος, τραγουδώ κιόλας, φυσικά δεν είμαι λυρικός τραγουδιστής, αλλά δεν μου είναι ξένο, αλλά και λόγω των σπουδών μου στη Δραματική Σχολή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδας νιώθω ότι μπορώ να αντεπεξέλθω στο κομμάτι αυτό».

Είναι σημαντικό να πούμε ότι επί σκηνής οι ηθοποιοί καλούνται να τα κάνουν όλα, να χορέψουν, να τραγουδήσουν και φυσικά να παίξουν, και ο Στέλιος μού λέει, όταν το ρώτησα αν κάτι τον δυσκόλεψε σε όλο αυτό: «Δεν θα το έλεγα ότι με δυσκόλεψε κάτι από όλα αυτά. Σαφώς υπάρχουν οι τεχνικές δυσκολίες να συγχρονίσεις την κίνηση με το τραγούδι, τον χορό, την πρόζα, αλλά όλα αυτά είναι επί της πρόβας».

Μιλώντας με τον Στέλιο καταλαβαίνω τον ενθουσιασμό του, όχι μόνο για την παράσταση, αλλά και για τις πρόβες, ακόμα και όταν επιμένω για τις δυσκολίες να στηθεί μία λυρική παράσταση με άλλους όρους, «Ο Παναγιώτης [σ.σ. Λάρκου] δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να υπάρχει κάποιου είδους σοβαροφάνεια της Λυρικής, αλλά να είναι μία παιχνιδιάρικη παράσταση, φυσικά με τρόπο σοβαρό».
«Η βαρύτητα», λέει ο Στέλιος, «που έχει δοθεί από τον σκηνοθέτη είναι στην πρόζα και αυτό είναι πολύ σημαντικό, και είναι ένα στοίχημα».

Ο Στέλιος μού τονίζει πόσο σημαντικό είναι ότι πέρασαν δυο και κάτι μήνες με πρόβες και ο καιρός πέρασε χωρίς να το καταλάβουν, «ένα από τα πράγματα που μου κάνουν εντύπωση στην περίπτωση αυτή είναι ότι όλη η ομάδα περνάμε πάρα πολύ καλά, και είναι μια ευτυχής συγκυρία. Παίζουμε σαν μία παρέα, χωρίς γκρίνιες, παρά την κόπωση και αυτό μας βάζει και στο πνεύμα που ήθελε ο σκηνοθέτης, της ζωντάνιας, του παιχνιδιού».

Η παρουσία της υψιφώνου της Λυρικής Σκηνής Τζίνας Πούλου, η οποία έχει υποδυθεί τη Βιβίκα για 35 φορές, δεν αγχώνει καθόλου τον Στέλιο, «ξέρεις, έχουμε ανέβει όλοι εμείς οι ηθοποιοί μερικά σκαλιά, όντας δίπλα της και εκείνη έχει καταφέρει να μας συναντήσει, κατεβαίνοντας, ίσως κάποια σκαλιά, όχι κάνοντας εκπτώσεις, αλλά για να συναντηθούμε».

Τι έχει να δώσει σήμερα ένα έργο, όπως ο «Βαφτιστικός» σήμερα, ρωτώ τον Στέλιο, «Δίνει πολλά πράγματα, και είναι αυτό το μαγικό κάθε φορά που θα πρέπει να βρίσκουμε στα κείμενα, τις αναγωγές του παρελθόντος στο σήμερα. Η οπερέτα βασίζεται στους Βαλκανικούς Πολέμους και κατά κάποιο τρόπο καυτηριάζει αυτό που γίνεται και σήμερα, δίπλα μας, πολύ κοντά μας σκοτώνεται κόσμος καθημερινά, υπάρχει πόλεμος σε πολλά μέρη του πλανήτη, αλλά με έναν τρόπο κάποιοι περνάνε καλά. Νομίζω ότι έτσι έρχεται στο σήμερα. Ένας στόχος νομίζω και της παράστασης είναι να προβληματιστεί ο κόσμος από όλο αυτό το εορταστικό που φτιάξαμε. Παρακολουθώντας το λες μα δεν ταιριάζει, αυτοί κάνουν πάρτι και άλλοι είναι στον πόλεμο…».

Η κουβέντα μου με τον Στέλιο όλο γυρόφερνε το πώς μια παράσταση μπορεί να γίνει αφορμή για παιχνίδι θεατρικό και πώς το κεντρικό της νόημα δεν μπορεί να είναι άλλο από την ίδια τη ζωή που παίζει τα δικά της παιχνίδια. Ο Στέλιος Καλλιστράτης, πάντως, έχει δώσει όλη την απαιτούμενη ενέργεια και ο ενθουσιασμός του γι’ αυτή την παράσταση είναι διάχυτος καθ’ όλη τη διάρκεια της κουβέντας μας. Η συνέχεια στο θέατρο για τα καμώματα του βαφτιστικού και της ομήγυρής του!

Πληροφορίες:

Παραστάσεις: Λευκωσία, Αμφιθέατρο Μακαρίου Γ΄ (Σχολή Τυφλών), Παρασκευή 21 Ιουνίου & Σάββατο 22 Ιουνίου. Πέμπτη 18 Ιουλίου και Παρασκευή 19 Ιουλίου, ώρα 9:00 μ.μ.
Λεμεσός, Αρχαίο Θέατρο Κουρίου, Πέμπτη 27 Ιουνίου και Παρασκευή 28 Ιουνίου, ώρα 9:00 μ.μ.
Λάρνακα, Παττίχειο Δημοτικό Αμφιθέατρο, Τετάρτη 3 Ιουλίου, ώρα 9:00 μ.μ.
Πάφος, Αρχαίο Ωδείο, Σάββατο 6 Ιουλίου, ώρα 9:00 μ.μ.
Ελ. Αμμόχωστος, Δημοτικό Αμφιθέατρο Δερύνειας, Τετάρτη 10 Ιουλίου, ώρα 9:00 μ.μ.

Οι παραστάσεις στις 22 Ιουνίου στη Λευκωσία και στις 27 Ιουνίου στη Λεμεσό θα είναι με αγγλικούς και τουρκικούς υπέρτιτλους
Επικοινωνία/ Εισιτήρια: Ταμείο Θεάτρου ΘΟΚ, 77772717 και ηλεκτρονικά στη σελίδα www.thoc.org.cy

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS
ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Θέατρο-Χορός: Τελευταία Ενημέρωση

X