Harvard Health Publishing
Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αντιμετωπίσετε μια διάγνωση καρκίνου του προστάτη. Μπορείτε να επιλέξετε την αναμονή και την προσεκτική παρακολούθηση αν ο κίνδυνος δεν είναι σημαντικός – στην περίπτωση αυτή παρακολουθείτε την εξέλιξη της νόσου και την αντιμετωπίζετε θεραπευτικά μόνο εάν ο καρκίνος γίνει πιο επιθετικός. Όσον αφορά τη θεραπεία, οι επιλογές περιλαμβάνουν την ακτινοθεραπεία, η οποία επιτίθεται στα καρκινικά κύτταρα, ή τη θεραπεία στέρησης ανδρογόνων, η οποία στοχεύει στην επιβράδυνση της ανάπτυξης του καρκινικού όγκου με τη διακοπή της παραγωγής τεστοστερόνης.
Η άλλη επιλογή είναι η ριζική προστατεκτομή, η επέμβαση που έχει στόχο την ολική αφαίρεση του προστατικού αδένα. Παρότι πρόκειται για την πιο επεμβατική προσέγγιση, αποτελεί την ενδεδειγμένη επιλογή για ορισμένους άνδρες.
Οι άνδρες που έχουν μόλις διαγνωστεί με καρκίνο του προστάτη πρέπει να κατανοήσουν τα οφέλη και τους κινδύνους που συνδέονται με καθεμία από τις αρχικές θεραπευτικές προσεγγίσεις. «Η εγχείρηση αφαίρεσης του προστάτη είναι συχνά η καλύτερη επιλογή εάν ο καρκίνος είναι επιθετικός, αλλά δεν έχει επεκταθεί πέρα από τον προστατικό αδένα», λέει ο δρ Adam Kibel, επικεφαλής του τμήματος Ουρολογίας στο συνεργαζόμενο με το Χάρβαρντ Brigham and Women’s Hospital. Ωστόσο, ο δρ Kibel επισημαίνει ότι, μεταξύ των υπόλοιπων ανδρών, οι περισσότεροι πρέπει να εξετάσουν όλες τις επιλογές πριν αποφασίσουν την προστατεκτομή. «Δεν υπάρχει μία θεραπεία που να είναι κατάλληλη για όλους», διευκρινίζει ο δρ Kibel. «Εγχείρηση, ακτινοθεραπεία ή προσεκτική παρακολούθηση αποτελούν όλες σωστές επιλογές, αρκεί να επιλέγονται για τον κατάλληλο ασθενή».
Τι να λάβετε υπόψη
Η ηλικία, η ύπαρξη και άλλων παθήσεων και το προσδόκιμο ζωής είναι οι κύριοι παράγοντες που επηρεάζουν την απόφαση για προστατεκτομή. Για παράδειγμα, πιθανότατα δεν χρειάζεστε εγχείρηση εάν έχετε κάποια άλλη πάθηση με προσδόκιμο ζωής κάτω από 10 έτη. Κι αυτό γιατί ο καρκίνος του προστάτη θα χρειαστεί πιθανότατα περισσότερα χρόνια για να εξελιχθεί σε απειλή για τη ζωή σας, λέει ο δρ Kibel. Αντιθέτως, μια προστατεκτομή μπορεί να είναι ιδανική λύση για άνδρες με καρκίνο του προστάτη που έχουν σημαντικό οικογενειακό ιστορικό της νόσου ή θα ανησυχούν συνεχώς εάν δεν κάνουν την αφαίρεση. Υπάρχουν τρεις τύποι προστατεκτομής: ανοιχτή, λαπαροσκοπική και ρομποτική. Ας δούμε την καθεμία ξεχωριστά.
Ανοιχτή. Σε μια ανοιχτή προστατεκτομή, ο χειρουργός κάνει μια τομή χαμηλά στην κοιλιακή χώρα, από τον ομφαλό έως το ηβικό οστό, και αφαιρεί τον προστάτη και τους γύρω ιστούς.
Λαπαροσκοπική. Εδώ, ο χειρουργός κάνει μικρότερες τομές στην κοιλιακή χώρα, δημιουργεί έναν χώρο με τη βοήθεια του αερίου του διοξειδίου του άνθρακα και στη συνέχεια αφαιρεί τον προστάτη χρησιμοποιώντας ειδικά εργαλεία.
Ρομποτική. Είναι παρόμοια με τη λαπαροσκοπική, αλλά ο χειρουργός ελέγχει ρομποτικούς βραχίονες οι οποίοι χειρίζονται τα εργαλεία.
Η λαπαροσκοπική προσέγγιση έχει κάποια πλεονεκτήματα έναντι της ανοιχτής επέμβασης, όπως λιγότερη απώλεια αίματος και ταχύτερη ανάρρωση. Ωστόσο, και οι δύο επιλογές έχουν τις ίδιες δυνητικές επιπλοκές, συγκεκριμένα τη στυτική δυσλειτουργία (ΣΔ) –που μπορεί να επέλθει εάν τραυματιστούν ορισμένα νεύρα που είναι απαραίτητα για τη στύση– και την ακράτεια ούρων. Οι χειρουργοί προσπαθούν να μειώσουν τον κίνδυνο αυτών των παρενεργειών, ελαχιστοποιώντας τη βλάβη των νεύρων που βρίσκονται κοντά στον προστάτη.
Η ζωή χωρίς προστάτη
Έπειτα από κάθε τύπο εγχείρησης του προστάτη, θα χρειαστεί να τοποθετηθεί ένας καθετήρας μέσω του πέους στην ουρήθρα σας, για την αποβολή των ούρων. Ο καθετήρας παραμένει για μία ή δύο εβδομάδες, όσο αναρρώνετε.
Ύστερα από ρομποτική ή λαπαροσκοπική επέμβαση, πρέπει να ακολουθήσετε χαλαρούς ρυθμούς για δύο έως τέσσερις εβδομάδες και να αποφεύγετε οποιαδήποτε κουραστική δραστηριότητα. «Οι άνδρες συχνά νιώθουν καλά αμέσως μετά την επέμβαση, αλλά χρειάζεστε χρόνο για να αναρρώσετε και να δυναμώσετε», προειδοποιεί ο δρ Kibel. Μετά την ανοιχτή επέμβαση, χρειάζεται συνήθως περισσότερος χρόνος για ανάρρωση, που φθάνει τις έξι εβδομάδες.
Άνδρες που εμφανίζουν στυτική δυσλειτουργία από την επέμβαση συχνά ανακτούν μεγάλο μέρος της λειτουργίας έπειτα από ένα ή δύο χρόνια. Η λήψη φαρμάκων για τη ΣΔ μπορεί επίσης να βοηθήσει. Συζητήστε με τον γιατρό σας για να σας γράψει την αγωγή.
«Εάν τα φάρμακα για τη ΣΔ δεν έχουν αποτέλεσμα, μπορείτε να προχωρήσετε σε άλλα βήματα, όπως ενέσιμη θεραπεία ή πεϊκή πρόθεση», συμβουλεύει ο δρ Kibel.
Η ακράτεια συνήθως υποχωρεί έπειτα από έναν χρόνο, σύμφωνα με τον δρα Kibel. Ωστόσο, ορισμένοι άνδρες εμφανίζουν, περιστασιακά, ακράτεια από προσπάθεια, δηλαδή απώλεια ούρων όταν φταρνίζονται, βήχουν ή γελούν. Οι ασθενείς μπορούν να διαχειριστούν την ακράτεια με ασκήσεις Kegel, οι οποίες ενδυναμώνουν τους μυς του εδάφους της πυέλου (μπορεί να σας καθοδηγήσει ένας φυσικοθεραπευτής). Σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητη η χορήγηση ενός φαρμάκου για να ηρεμήσει μια «νευρική» ουροδόχος κύστη, που μπορεί να κάνει πιο επιτακτική την ανάγκη για ούρηση.
