Του Απόστολου Τομαρά
Η δημόσια διαχείριση των τουρκικών προκλήσεων είναι ένα από τα θέματα που προκαλούσαν και συνεχίζουν να προκαλούν πονοκεφάλους, σε πολιτικό επίπεδο. Οι υψηλοί τόνοι κάθε φορά που η Τουρκία ανεβάζει το θερμόμετρο στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, τείνουν να ακυρώσουν την πολιτική της κυβέρνησης να μην δοθεί στρατιωτική χροιά στα όσα προκλητικά και παράνομα επιδιώκει η Τουρκία. Από το περασμένο Σάββατο που το γεωτρύπανο της Τουρκίας βρίσκεται 36 ναυτικά μίλια ανοικτά της Πάφου, παρατηρείται μια έξαρση άνευ προηγουμένου, η οποία επεκτείνεται στον ελλαδικό χώρο με αρνητικό αντίκτυπο και σε διεθνή Μέσα Ενημέρωσης.
Η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, περί δεύτερης εισβολής όποιο και αν ήταν το σκεπτικό της, δεν εξυπηρετεί το σκοπό να μην δοθούν στρατιωτικοί τόνοι στην παραβατικότητα της Άγκυρας. Όταν στο παρασκήνιο γίνονται προσπάθειες να πέσουν οι «πολεμικές ιαχές», εντός και εκτός Κύπρου, δεν μπορεί ο ίδιος ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να προβαίνει σε δηλώσεις που εκ των πραγμάτων δημιουργούν περίεργους συνειρμούς. Τη στιγμή μάλιστα που υπάρχει προδιάθεση διόγκωσης, κάτι που φάνηκε στη συνέχεια με την αναπαραγωγή που έτυχαν οι δηλώσεις του Νίκου Αναστασιάδη.
Το ίδιο συμβαίνει με ειδικούς και μη, εδώ και μια εβδομάδα. Η παρουσία του τουρκικού γεωτρύπανου είναι από τα σοβαρότερα περιστατικά προκλήσεων που καλείται να αντιμετωπίσει η Λευκωσία, με πολιτικά και διπλωματικά όπλα, όμως. Όταν ο ίδιος Πρόεδρος της Δημοκρατίας κάνει παραλληλισμούς με το 1974, όταν δημόσια πρόσωπα συμπεριφέρονται ανάλογα, πως μπορείς να έχεις απαίτηση για ψύχραιμη διαχείριση του όλου θέματος. Ανοιχτά της Κύπρου δεν διεξάγεται πόλεμος, όπως δεν διεξήχθη το 2014 που το Barbaros πραγματοποιούσε έρευνες σε διεθνή ύδατα εντός της ΑΟΖ, όπως αρχές του 2018 που τα τουρκικά πολεμικά μπήκαν εντός στην ΑΟΖ και ανέκοψαν την πορεία του ιταλικού γεωτρύπανου, προς το τεμάχιο 3.
Αν δεχθούμε το σκεπτικό περί εισβολής των Τούρκων, η αποσχιστική ενέργεια των εγκάθετων της Άγκυρας του 1983 τι ήταν; Υπάρχει μεγαλύτερη πρόκληση από τη σημαία του καθεστώτος στον Πενταδάκτυλο; Η Τουρκία δεν αναχαιτίζεται με πολεμικούς χαρακτηρισμούς, ασχέτως εάν η δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας περί δεύτερης εισβολής απευθυνόταν προς τους εταίροι μας, στην Ε.Ε. και την διεθνή κοινότητα. Όταν στην Κύπρο καταγράφονται φωνές που συντηρούν τους υψηλούς τόνους, πως εκτός Κύπρου π.χ να μην διατυπώνονται δημόσια απόψεις περί επιχείρησης απαγωγής του πληρώματος του Φατίχ από ελληνικό πολεμικό πλοίο; Η Κύπρος δεν μπορεί να αντιμετωπίσει με στρατιωτικούς όρους την Τουρκία στη θάλασσα και όπως λένε αξιωματικοί για να γίνει πόλεμος χρειάζονται δυο.
