ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Περί του άλατος

Του Κώστα Ιορδανίδη

Του Κώστα Ιορδανίδη

cior@otenet.gr

Οι εκσυγχρονιστές είναι το «άλας της πολιτικής». Αν και αριθμητικώς εκπροσωπούν ένα μικρό ποσοστό, που διαχέεται σε όλα τα κόμματα –εκτός βεβαίως της Χρυσής Αυγής και του ΚΚΕ–, ασκούν ιδιαίτερη γοητεία στους ηγέτες, κυρίως των πολυσυλλεκτικών κομμάτων – της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς αντιστοίχως. Κορυφαία στιγμή των εκσυγχρονιστών ήταν η εκλογή του κ. Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ και η ανάληψη της πρωθυπουργίας επί ικανότατο διάστημα. Αλλά ο θρίαμβος δεν είχε μεγάλη διάρκεια. Από το 2012, μεσούσης της κρίσεως, άρχισε η συρρίκνωση του θηριώδους άλλοτε Κινήματος του Ανδρέα Παπανδρέου, με μείζονες συνέπειες ανατροπής τού εν Ελλάδι συστήματος.

Στη Νέα Δημοκρατία, η έφοδος του εκσυγχρονισμού επιχειρήθηκε με την άνοδο του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ο οποίος προσδιόρισε τη Ν.Δ. –ένα κατ’ εξοχήν συντηρητικό κόμμα με διακριτές προσθήκες εκσυγχρονιστών– ως τη «μεγάλη φιλελεύθερη παράταξη». Σε πρακτικό επίπεδο ελάχιστα επέτυχε. Ο κ. Αλέξης Τσίπρας έκρινε σκόπιμο και αυτός να κάνει χρήση τού «άλατος της πολιτικής», και επειδή τα άλλα κόμματα αριστερού προσανατολισμού δεν ανταποκρίθηκαν, όπως εξάλλου ήταν φυσικό και αναμενόμενο, εξέλαβε την εμφάνιση της «Γέφυρας» ως ένα πρώτο βήμα γα τη δημιουργία «μετώπου» εναντίον της ανερχόμενης «άκρας Δεξιάς» σε όλη την Ευρώπη.

Μεταξύ των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, υπάρχουν κάποιοι δυσανασχετούντες, που προβάλλουν ως αναγκαιότητα την ενίσχυση ενός σαφέστερου ιδεολογικού πλαισίου, το οποίο θα προσδίδει στίγμα διακριτό της φυσιογνωμίας μιας «ριζοσπαστικής Αριστεράς», μετά την αναγκαστική προσαρμογή του κ. Τσίπρα στα ευρωπαϊκώς ισχύοντα. Κάποιοι άλλοι θεωρούν ενδεχομένως ότι η «Γέφυρα» είναι μια ρωγμή στην προσπάθεια πλήρους απομονώσεως του ΣΥΡΙΖΑ, που επιχείρησε η συστημική αντιπολίτευση, αντιμετωπίζοντας τον κ. Τσίπρα και το κόμμα του ως συρφετό μπολσεβίκων, ακόμη και μετά την πλήρη προσχώρησή του στην ευρωπαϊκή τάξη πραγμάτων. Κάτι ανάλογο, με άλλα λόγια, με το μέτωπο που συγκρότησε ο πατήρ Μητσοτάκης στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 και οδήγησε ατυχώς στην πολιτική νεκρανάσταση του Ανδρέα Παπανδρέου. Το κωμικό στην όλη υπόθεση είναι ότι αυτήν την εκσυγχρονιστική Αριστερά φιλοδοξούσε να προσελκύσει και η σημερινή ηγεσία της Ν.Δ. Παρεμπιπτόντως, ο μακράν σημαντικότερος από τους συμμετέχοντες στη «Γέφυρα», ο κ. Γιάννης Μπουτάρης, εξελέγη δήμαρχος Θεσσαλονίκης την πρώτη φορά με τη στήριξη της κ. Ντόρας Μπακογιάννη –εκτός της Ν.Δ. την εποχή εκείνη– με διαφορά περίπου 250 ψήφων, έναντι του κ. Κώστα Γκιουλέκα. Αλλά η πολιτική της Ν.Δ. στο Μακεδονικό τής στέρησε τη γευστική προσθήκη του άλατος της εκσυγχρονιστικής Αριστεράς. Σε πρακτικό επίπεδο, το όλο εγχείρημα μόνο περιθωριακά θα αποδώσει –και εάν–, διότι η φθορά που υφίσταται ο κ. Τσίπρας δεν προέρχεται από τη μετωπική επίθεση της αντιπολιτεύσεως. Από μιαν άποψη ενδεχομένως να τον στηρίζει. Οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο κ. Τσίπρας πλέον αυτοαναλώνεται ή, κατά το ιδίωμα των αυτοκινητιστών, «καίει τα λάδια του». Ισως και να έχει ανάγκη αγραναπαύσεως και ο ίδιος έπειτα από τόσα χρόνια ανέλπιστης παραμονής στην εξουσία.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Άλλα άρθρα συγγραφέα

Του Κώστα Ιορδανίδη

Κώστας Ιορδανίδης: Τελευταία Ενημέρωση