Της Μαρίνας Οικονομίδου
Μετά από ένα έντονο διπλωματικό παρασκήνιο τις τελευταίες μέρες, επιτεύχθηκε τελικώς η επανέναρξη του διαλόγου την 11η Απριλίου. Μία ημερομηνία που δημοσιοποιήθηκε μετά από πρωτοβουλίες του Προέδρου του ΔΗΣΥ και του γ.γ του ΑΚΕΛ τόσο με παρασκηνιακές διπλωματικές επαφές, όπως και με πολιτικές κινήσεις υπέρβασης.
Την 11η Απριλίου συνεπώς οι δύο ηγέτες κάθονται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και καλούνται να συνεχίσουν από εκεί που έμειναν. Από τότε μέχρι σήμερα ωστόσο, προέκυψε μία εγκύκλιος για το ενωτικό δημοψήφισμα μία επεισοδιακή αποχώρηση του Τ/κ ηγέτη από το τραπέζι των συνομιλιών και το άνευ προηγουμένου blame game που ακολούθησε μεταξύ των δύο μερών, που έπληξε ανεπανόρθωτα το όλο κλίμα.
Μπορούν λοιπόν να διαγραφούν τα όσα προηγήθηκαν και οι δύο ηγέτες να συνεχίσουν απ όπου έμειναν; Μπορεί να προκύψει πρόοδος τη στιγμή που εκκρεμούν τα σημαντικότερα κεφάλαια της επίλυσης του κυπριακού; Αναμφίβολα οι τελευταίοι μήνες υπήρξαν ένα σκληρό τεστ τόσο για τη διαδικασία επίλυσης του κυπριακού αλλά και για τις προθέσεις των δύο ηγετών. Δυστυχώς, ο Μουσταφά Ακκιντζί φάνηκε μικρότερος των περιστάσεων και δεν επαλήθευσε όλες εκείνες τις προσδοκίες Ε/κ και Τ/κ που οραματίζονταν ότι είναι πλήρως επικεντρωμένος στο κυπριακό. Και ο Νίκος Αναστασιάδης βέβαια, φαίνεται πως σε πολλές περιπτώσεις παρασυρόμενος από τα πάθη ενός μεγάλου μέρους του συναγερμικού ακροατηρίου, αλλά και τις φιλοδοξίες του για επανεκλογή, έκανε πολιτικά ατοπήματα και παλινδρομήσεις στην όλη διαδικασία, αφήνοντας εκτεθειμένους όλους όσοι πόνταραν στην ειλικρίνειά του.
Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα συνεπώς μπορεί να υπάρξει πρόοδος των συνομιλιών; Μπορούν οι δύο ηγέτες να καλύψουν τις αποστάσεις που υπάρχουν αλλά και να επανασυγκολλήσουν το ραγισμένο γυαλί;
Λέγεται, πως στην πολιτική τα πάντα ρει και ουδέν μένει. Συνεπώς ενδέχεται όντως να υπάρξει πρόοδος στο τραπέζι των συνομιλιών. Το ερώτημα ωστόσο που μένει ανοικτό και προβληματίζει, είναι κατά πόσο μπορεί να ανατραπεί το ήδη κακό κλίμα που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην κοινωνία και η δυσπιστία που εντείνεται για δίκαιη λύση του κυπριακού.
Θέλουμε να πιστεύουμε, πως αυτή τη φορά, όλοι θα κινηθούμε πιο προσεκτικά. Τόσο εμείς ως ΜΜΕ όσο και ως κοινωνία, θα πρέπει με την επανέναρξη των συνομιλιών να αποφύγουμε τον υπερβάλλον συναισθηματισμό. Να ελπίζουμε και να επιδιώκουμε σε μία σωστή λύση, χωρίς να υποβαθμίζουμε τις δυσκολίες να ωραιοποιούμε καταστάσεις και προπαντός, να χάνουμε τη σοβαρότητά μας.
