Του Ονασαγόρα
Ο χαμός με τα δημοσιεύματα και τα βίντεο του Al Jazeera για τα «Cyprus papers» συνεχίζεται. Και μέσα στην τραγικότητα του θέματος προκύπτουν ενίοτε και κωμικές στιγμές που σε κάνουν να μην ξέρεις πότε θα κλάψεις και πότε θα γελάσεις.
Το αμαρτωλό, στο παρελθόν τουλάχιστον, πρόγραμμα πολιτογραφήσεων μας κληροδότησε δισεκατομμύρια αλλά και γκράντε σκάνδαλα τα οποία μας οδήγησαν ξανά, για τους λάθος λόγους, στα διεθνή πρωτοσέλιδα. Όχι τώρα με το «εχθρικό» Al Jazeera αλλά και παλαιότερα με πιο «φιλικά» και αξιόπιστα διεθνή ΜΜΕ. Θα μου πείτε παλαιότερα το πρόγραμμα ήταν άλλο και σήμερα είναι άλλο. Σύμφωνοι. Τα σκάνδαλα όμως παραμένουν. Είτε έγιναν πριν δύο χρόνια, είτε προχθές, είτε σήμερα. Και κάποιοι τα διέπραξαν στο όνομα του κέρδους και των προσωπικών τους συμφερόντων και εις βάρος της φήμης της πατρίδας τους. Χώρις να πληρώσουν. Μόνο εισέπραξαν... Και δυστυχώς τα σκάνδαλα παραμένουν σκάνδαλα είτε τα αποκαλύπτουν οι εχθροί, είτε οι φίλοι μας. Ασχέτως εάν η αντιπολίτευση το εκμεταλλεύεται και το καπηλεύεται. Εκείνο που μετράει είναι οι πολιτικές αποφάσεις και οι λύσεις που δίνονται από αυτούς που βρίσκονται στην εξουσία.
Όλα τα λεφτά ήταν χθες ο Νουρής υπό το βλέμμα του Ιησού να επικρίνει το εχθρικό, αμαρτωλό Κατάρ.
Αυτό είναι το τραγικό μέρος της ιστορίας. Υπάρχει και το κωμικό μέρος. Από τον τρόπο που αψήφιστα υιοθετούνται όλες οι αποκαλύψεις του Al Jazeera μέχρι τις κυβερνητικές δηλώσεις που γίνονται γενικόλογα, χωρίς αναφορά σε στοιχεία και τεκμηρίωση. Για να μην αναφερθώ και στη σημειολογία της χθεσινής συνέντευξης τύπου του Νουρή υπό το βλέμμα του Ιησού ενώ μιλούσε για το καταραμένο και φιλότουρκο Κατάρ.
Όπως διακήρυξε ο υπουργός, «την ώρα που η χώρα μας απειλείται με στοχευμένη και οργανωμένη δημογραφική αλλοίωση με κατευθυνόμενες μεταναστευτικές ροές, το κρατικό ειδησεογραφικό δίκτυο Al Jazeera, που εδρεύει σε μια χώρα η οποία είναι γνωστή για τις φιλοτουρκικές της θέσεις και η οποία μόλις πρόσφατα στήριξε με 15 δισεκατομμύρια την οικονομία της Τουρκίας, επιχειρεί να πλήξει με διαστρεβλωμένες και παραπλανητικές πληροφορίες την Κυπριακή Δημοκρατία».
Προσωπικά δεν μπορώ να απορρίψω τη θέση, ούτε και βεβαίως να τη δεχτώ, αψήφιστα. Πώς όμως πήγαμε ως κράτος και δώσαμε στο εχθρικό Κατάρ, μέσα σε γιορτινή και χαρωπή διάθεση, το οικόπεδο 10 της ΑΟΖ για συνεκμετάλλευση; Έγινε άραγε πιο έχθρικο το Κατάρ μετά που το δώσαμε χέρι στους υδρογονάνθρακές μας; Παράδοξο δεν ακούγεται;
Και ενώ τα δημοσιεύματα του Al Jazeera ήταν η αφορμή για να ξεσπάσει κανονικός πόλεμος μεταξύ ΑΚΕΛ - κυβέρνησης και ΑΚΕΛ - ΔΗΣΥ, είναι παράξενο που τα άλλα κόμματα συμπεριφέρονται ως να βρίσκονται σε άλλο κράτος. Εκτός κι αν όντως συμβαίνει αυτό, να μην έχουν δηλαδή ολοκληρώσει ακόμα τις διακοπές τους και να... απαξιούν να μπουν κι αυτά στην προεκλογική μάχη. Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Σημείωσα όμως άλλο ένα παράδοξο: Ο πρίγκηπας Νικόλαος έγραψε στο Twitter «Ανεξαρτήτως του αν το ρεπορτάζ του Al Jazeera είναι κακόβουλο ή όχι, είναι πλέον ξεκάθαρο πως η Κυβέρνηση του @DHSY1976 έχει αποτύχει να προστατεύσει το κύρος της χώρας μας και το πρόγραμμα των πολιτογραφήσεων.Η ζημιά που έχει γίνει αλλά και οι ευθύνες, είναι τεράστιες...». Το διάβασα και σκέφτηκα, όπως πολλοί άλλοι: «ok, η συνεργασία ΑΚΕΛ-ΔΗΚΟ προχωρεί κανονικά».
Λίγες ώρες μετά όμως ήρθε το tweet του Άθου Αντωνιάδη τo οποίο προκάλεσε εύλογα ερωτήματα και εντός του ΔΗΚΟ και εκτός του ΔΗΚΟ, και εντός του ΑΚΕΛ και εκτός του ΑΚΕΛ αλλά και στον Λόφο και στην Πινδάρου. Έγραψε ο Άθως: «Η υπερπροσπάθεια του Al Jazeera καταδεικνύει ότι στόχος είναι να πληγεί η Κύπρος. Είναι προσβλητικό&παράνομο να κατέχει (εχθρικό) ΜΜΕ, επίσημα έγγραφα. Να διερευνηθεί. Αν η κατηγορία για κάθε περίπτωση ευσταθεί πρέπει να κριθεί αυστηρά με βάση τα στοιχεία και να αποδοθούν ευθύνες».
Δεν ξέρω εάν τελικά το εγκεφαλικό θα το πάθουμε από όσα διαβάζουμε στα διεθνή (εχθρικά ή μη) ΜΜΕ, από τα tweets των πολιτικών ή απο τις δηλώσεις των υπουργών.
--------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
