Του Ονασαγόρα
Αναλύσεις επί αναλύσεων θα ακολουθήσουν το πόρισμα της Ερευνητικής Επιτροπής για τη κατάρρευση του Συνεργατισμού. Και ως συνήθως ο καθείς θα δαχτυλοδείχνει τον δικό του... αγαπημένο ένοχο.
Αν και ο πρώτος, κύριος τίτλος έχει δοθεί: "Μεγάλος ένοχος ο Χάρης".
Το μεγάλο ερώτημα είναι ποια πρακτική αξία θα έχει τελικά το πόρισμα. Θα βοηθήσει να αλλάξει κάτι στον τρόπο άσκησης της εξουσίας και της ανάληψης των ευθυνών από τους πολιτικούς προϊστάμενους, τους αξιωματούχους και τους ασκούντες πολιτική, τον Πρόεδρο και τους κομματάρχες περιλαμβανομένων; Αυτούς τέλος πάντων που κατονομάζονται για καταστροφικές αποφάσεις ή παραλείψεις;
Ή μήπως θα αποτελέσει άλλη μία ευκαιρία για εκτόνωση πολιτικών και πολιτών; Για φωνασκίες και υποδείξεις για "παραδειγματική τιμωρία των ενόχων". Και ύστερα από τρία τέρμινα; Θα το δούμε και αυτό το πόρισμα να καταλήγει σε κάποιο ράφι ή συρτάρι όπως όλα όσα προηγήθηκαν; Από το πόρισμα Πολυβίου για το Μαρί και το πόρισμα Αρέστη για την οικονομία; Ποιος θυμάται σήμερα αυτά τα πορίσματα και ποιος θα θυμάται το πόρισμα Αρέστη ύστερα από έξι μήνες;
Θα έχει άραγε άλλη χρήση εκτός από αντιπολιτευτικό εργαλείο κάθε φορά που θα πλησιάζουν εκλογές; Όπως δηλαδή χρησιμεύουν μέχρι σήμερα και τα πορίσματα Πολυβίου και Αρέστη;
Το σίγουρο είναι πως ο Χάρης θα το θυμάται. Ίσως και για το υπόλοιπο της ζωής του. Κάποιοι σίγουρα θα φροντίσουν γι' αυτό. Αν και αλλιώς φανταζόταν τη θητεία του στη δεύτερη κυβέρνηση Αναστασιάδη, αλλιώς ήρθαν τα πράγματα γι' αυτόν. Και έχει τώρα απέναντί του όλα τα κόμματα, εκτός του ΔΗΣΥ να ζητούν την παύση ή παραίτησή του; Και τις δηλώσεις που ο ίδιος έκανε δεικτικά στο παρελθόν κατά όσων δεν σέβονταν ανάλογα πορίσματα, και ανάληψη των πολιτικών τους ευθυνών να τον βαραίνουν...
Θα αποδειχθεί ο Χάρης Γεωργιάδης η Ιφιγένεια του Νίκου Αναστασιάδη; Η θυσία που θα φέρει την εξιλέωση; Το επίλεκτο μαύρο πρόβατο σε μια διακυβέρνηση που φιλοδοξούσε να είναι η απάντηση στην κρίση αλλά προκάλεσε πολλαπλές μικρές και μεγάλες κρίσεις; Θα καταφέρει η κυβέρνηση Αναστασιάδη και ο ίδιος ο Πρόεδρος να διαχειριστούν το πόρισμα καλύτερα απ' όσο διαχειρίστηκε το πόρισμα Πολυβίου ο Χριστόφιας; Σε μια εποχή που οι συγκρίσεις Αναστασιάδη-Χριστόφια αυξάνονται;
Ένα χρόνο πριν ο Χάρης Γεωργιάδης είχε κληθεί από την Καθημερινή να απαντήσει στις διαρροές ότι φοβάται να παραμείνει στο υπουργείο Οικονομικών γιατί θα καεί πολιτικά εξαιτίας των ΜΕΔ και του Συνεργατισμού. Είχε απαντήσει πως παρέμεινε τελικά στο υπουργείο Οικονομικών για να δώσει απάντηση σε αυτές τις διαρροές. Και πρόσθεσε: «Αυτό με θύμωσε και με πείσμωσε. Ειδικά, όταν αυτά λέγονται από άτομα-κύκλους που ποτέ δεν έχουν τσαλακωθεί και δεν έχουν χειριστεί τις δύσκολες καταστάσεις που εδώ και πέντε χρόνια διαχειρίζομαι».
Σήμερα ο υπουργός Οικονομικών νιώθει να τσουρουφλίζεται από τις φωτιές που προσπάθησε να σβήσει.
Θα καταφέρει ο Χάρης να επιβιώσει πολιτικά και να βγει σώος μέσα από τη νέα κρίση, έστω και τσαλακωμένος και δαχτυλοδειχτούμενος;
Είναι μια προοπτική που κάποιοι την βλέπουν ως εφιάλτη γιατί γνωρίζουν πως αν το πετύχει αυτό θα μπορεί πια να τα πετύχει όλα...
Από πηγή μου στη Νομική Υπηρεσία μαθαίνω πως όντως ο Κωστάκης έχει ζητήσει από τους συνεργάτες του "άμεση και γρήγορη" μελέτη του πορίσματος για νομικές ευθύνες. Και ότι η δική του εμπλοκή είναι συγκεκριμένη και όχι αόριστη. Έχουν μάλιστα τεθεί και χρονοδιαγράμματα και ορισθεί συσκέψεις για τη διαχείριση της υπόθεσης. Εξάλλου η πίεση από τα κόμματα και από τους πολίτες δεν αφήνει και πολλά περιθώρια αδράνειας, τουλάχιστον για αυτή τη περίοδο.
----------------------------------
*Στο νοητό σταυροδρόμι της εξουσίας της Κύπρου ο Πρόεδρος ξεκινά την ανάβασή του από τον πάτο του πηγαδιού των τειχών στην οδό Ομήρου που διαπερνά τον πολιτικό μας βουλευτικό πολιτισμό εντός του παρηκμασμένου πολυπολιτισμικού κήπου, για να ανέβει με κακουχίες ιερομάρτυρα τον Λόφο της Σεβέρη, ξαποσταίνοντας για λίγο από τα πολεμικά παίγνια υπό το θλιμμένο βλέμμα του υπό απόκρυψη τις νύχτες Κυριάκου Μάτση. Όταν όμως ο λόφος καταληφθεί, είτε συγκυριακά είτε από τακτική μαεστρία, τα λάφυρα είναι μεθυστικά. Τον κατήφορο της επιστροφής στην οδό Ομήρου δεν τον επέλεξε ποτέ κανείς.
