ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η ευθύνη της Κεντροδεξιάς

Της ΞΕΝΙΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Η άμεση διαγραφή του πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κωνσταντίνου Μπογδάνου κατόπιν εντολής του Έλληνα πρωθυπουργού δεν άφηνε πολλά περιθώρια ανάλυσης, καθώς ήταν μία σαφής καιξεκάθαρη πολιτική πράξη με πολλούς αποδέκτες. Δεν ήταν απλώς το αποτέλεσμα μιας επεισοδιακής συνεδρίας στο ελληνικό κοινοβούλιο, κατά την οποία ο κ. Μπογδάνος για άλλη μια φορά έδωσε ρεσιτάλ, λέγοντας, αυτά που «…οι ψηφοφόροι του λένε στα τραπέζια και στα καφενεία!» όπως εξομολογήθηκε ο ίδιος στη συνέχεια στον Νίκο Χατζηνικολάου κατά τη διάρκεια ζωντανής τηλεοπτικής εκπομπής.

Είναι όμως όλο αυτό ένα περιστατικό που επαναφέρει εκ νέου τη συζήτηση αναφορικά με τον ρόλο και την αποστολή της σύγχρονης κεντροδεξιάς και στον τόπο μας.Υπάρχει Κεντροδεξιά; Υπάρχει σύγχρονη Κεντροδεξιά ή μήπως είναι μια γενική έννοια για να κολλάει παντού και πάντοτε; Η Κεντροδεξιά αποτελεί για πολλούς μία μάλλον αφηρημένη πολιτική έννοια, η οποία συγκεντρώνει φανατικούς εχθρούς τόσο από την άκρα Δεξιά όσο και από την Αριστερά με το «φιλελέδες» να κυριαρχεί στη λαϊκή της περιγραφή, προσπαθώντας να αποδώσει μία απαξιωτική ελαφρότητα.

Παρ’ όλα αυτά, η Κεντροδεξιά αποτελεί την κυρίαρχη ιδεολογία στην Ευρώπη, η οποία έχει στο επίκεντρό της την ελεύθερη οικονομία και την επιχειρηματικότητα, αλλά και που συνδυάζει κοινωνικές πολιτικές και μέτρα για να στηρίξει τους πλέον ευάλωτους και να δημιουργήσει ίσες ευκαιρίες για όλους. Έχει στοιχεία από συντηρητικές αλλά και από πιο φιλελεύθερες προσεγγίσεις, πράγμα εξαιρετικά δύσκολο, καθώς συχνά υπεισέρχονται σε αυτή φωνές ακραίες ή και ξένες προς αυτή. Πέτυχε όμως να είναι επίκαιρη επειδή έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνεται και κυρίως να συμβαδίζει με τις μεγάλες παγκόσμιες εξελίξεις και προκλήσεις. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης το έθεσε με μεγάλη δόση ειλικρίνειας και αλήθειας στο φόρουμ των Δελφών τον περασμένο Μάιο, όταν είπε ότι «[η Κεντροδεξιά] πέτυχε, διότι έγινε λιγότερο ιδεολογική, πιο πρακτική, πιο προοδευτική και ικανή να κάνει το είδος της μεγάλης σύνθεσης και των αλλαγών που απαιτούνται σε ένα άρδην μεταβαλλόμενο τοπίο».

Πέρα όμως από την υπεροχή της στα μεγάλα ζητήματα της σύγχρονης εποχής, συχνά οι παρατάξεις που πρόσκεινται στην Κεντροδεξιά όπως αυτές του Δημοκρατικού Συναγερμού στην Κύπρο και της Νέας Δημοκρατίας στην Ελλάδα, δυσκολεύονται να ισορροπήσουν ανάμεσα σε φωνές ανέκαθεν πιο δεξιές και του μετριοπαθούς ορθού λόγου που αποτελεί χαρακτηριστικό γνώρισμα της φιλοσοφίας τους.

Επιπλέον, τα κεντροδεξιά κόμματα δέχονται πάντοτε περισσότερη πίεση από τα δεξιά, καθώς εκεί υπάρχουν ήδη στημένες άλλες παρατάξεις, ενώ δεν υπάρχει οτιδήποτε ουσιαστικό ή πιο συγκροτημένο κοντά στο φιλελεύθερο Κέντρο ή τουλάχιστον όχι κάτι διακριτό. Επειδή, όπως θα επιχειρηματολογήσω στη συνέχεια, στο Κέντρο είναι που βρίσκεται η μεγάλη ανένταχτη μάζα των πολιτών. Τα άκρα έχουν πάντοτε τα ακροατήριά τους και είναι φανατισμένα και θορυβώδη. Στο «ζύγι» όμως κάθε εκλογικής αναμέτρησης, το κάθε άκρο βγήκε κατά βάση λειψό μπροστά στη μεγάλη πλατιά πλειοψηφία των πιο μετριοπαθών πολιτών, οι οποίοι ενδεχομένως με περισσότερη απόσταση και λιγότερες συναισθηματικές συνδέσεις με πολιτικά κόμματα, έχουν την ευχέρεια να διακρίνουν ποιοι παράγουν πολιτική, ποιοι παρακολουθούν τις εξελίξεις, ποιοι προσφέρουν ασφάλεια και οικονομική σταθερότητα. Είναι γι’ αυτόν τον λόγο που η Κεντροδεξιά δεν έχει –κατά την άποψή μου–ανάγκη να παίζει μπάλα στο γήπεδο της Ακροδεξιάς. Επειδή το μόνο που πετυχαίνει είναι να χάνει από τη μεγάλη μάζα των παραγωγικών ομάδων, να προσφέρει εύφορο έδαφος στην Ακροδεξιά και να την καλεί έτσι άθελά της να συμμετέχει περισσότερο στον δημόσιο διάλογο με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Είναι γι’ αυτούς τους λόγους που η Κεντροδεξιά σήμερα οφείλει κατά την άποψή μου να έχει δύο βασικές επιδιώξεις και αποστολές. Η βασική της αποστολή είναι να παραμείνει στοχοπροσηλωμένη στο να προσφέρει λύσεις, στο να συζητάει νηφάλια, στο να είναι εκσυγχρονιστική και να εμμένει στον ορθό λόγο ως βασικό εργαλείο για την αντιμετώπιση κάθε είδους πρόκλησης. Την ίδια ώρα όμως, η Κεντροδεξιά έχει επίσης την τεράστια ευθύνη να ελέγξει και να αποκαθηλώσει τον άκρατο λαϊκισμό της ακροδεξιάς.

Γιατί παρόλο που πάντοτε θα υπάρχουν φωνές και χώρος υποστήριξης από φανατικούς παραδοσιακούς ψηφοφόρους πιο συντηρητικών θέσεων, εντούτοις, η συντριπτική σιωπηρή πλειοψηφία των παραγωγικών τάξεων βρίσκεται πιο κοντά στο Κέντρο και η δυσφορία των σοβαρών μετριοπαθών πολιτών έχει πάντοτε μεγαλύτερο κόστος. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την αποχή και τη συνειδητοποιημένη απομάκρυνση από τις κάλπες μιας σημαντικής μερίδας του πληθυσμού, το οποίο αδιαφορεί για τις σκληρές κομματικές αντιπαραθέσεις, απεχθάνεται τις γενικολογίες και επιθυμεί να δει μόνο λύσεις, έργα και ουσιαστικά αποτελέσματα.

Η κα Ξένια Κωνσταντίνου είναι τέως βουλευτής Λευκωσίας και γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού ΔΗΣΥ.

ΣΧΟΛΙΑΣΤΕ

Προσωπικότητες στην ''Κ'': Τελευταία Ενημέρωση