Του Ονασαγόρα
Η Βουλή έκλεισε την περασμένη βδομάδα ένα πονεμένο κεφάλαιο με έναν εξίσου πονεμένο, μα και συνάμα λίγο πονηρό, τρόπο. Τέλος λοιπόν στις πολλαπλές συντάξεις αλλά προσέξτε: αυτό ισχύει μόνο για τους αξιωματούχους του μέλλοντος και όσους δεν έχουν γεννηθεί ακόμη. Οι υφιστάμενοι βουλευτές ψήφισαν υπέρ των εαυτών τους για τη διατήρηση των εξωφρενικών ωφελημάτων τους. What a surprise! Να διευκρινιστεί πως ο Νίκος Χριστοδουλίδης, όπως και οι πολυχρονεμένοι μας υπουργοί –που ο Θεός να μας κόβει χρόνια και συντάξεις και να τα δίνει σ’ αυτούς– θα συνεχίσουν να λαμβάνουν σύνταξη κι ας δυσκολεύτηκα λίγο να… συντάξω αυτή την πρόταση.
Η κα Ολγκίν ήλθε, είδε, απήλθε. Στις βαλίτσες της τίποτα εκτός από μερικά κομψά συνολάκια που φόρεσε στο Προεδρικό και στο ψευδοπροεδρικό. Από διπλωματική αβρότητα δεν ομολόγησε την απαισιοδοξία της για το προδιαγραφόμενο ναυάγιο της Νέας Υόρκης. Τα νεκροταφεία μάλλον θα κρατήσουν ζωντανή τη διαδικασία. Και αφού όλοι λίγο πολύ γνωρίζουμε πως «άνθρακας ο θησαυρός», να προτείνω κάτι: βρείτε τρόπο οι συνομιλίες να γίνονται στην Κύπρο, ώστε τουλάχιστον να γλιτώνουμε τα έξοδα. Τι λες κι εσύ, Κεραυνέ μου; Με όσα γλιτώσουμε να συνεχίσουμε να καλύπτουμε και τις πολλαπλές συντάξεις. Όλα εγώ να τα σκέφτομαι;
Μετά τη σύγκρουση ΔΗΣΥ-ΑΚΕΛ στον τρόπο ανάγνωσης του θέματος με τον βοηθό γενικό εισαγγελέα και τις αψιμαχίες για τους βανδαλισμούς στα γραφεία του ΔΗΣΥ Λεμεσού, είχαμε την Παρασκευή σφοδρή αντιπαράθεση ανάμεσα σε Λουκαΐδη και Δίπλαρο για το θέμα της αποκατάστασης ασθενών. Αφέθηκαν υπόνοιες για μεγάλα συμφέροντα στο συγκεκριμένο ζήτημα και καλό θα ήταν να δοθούν στοιχεία για να μη θεωρηθεί και αυτή η καταγγελία σαν άκρατος λαϊκισμός. Και υπενθυμίζω τον ορισμό του λαϊκιστή: αυτός που αρέσκεται στα λάικς.
Το ΕΛΑΜ πάντως τηρεί σιγήν ιχθύος στα πλείστα ζητήματα της επικαιρότητας, κατόπιν εντολών του προέδρου όπως μου είπε φίλος σε καφενειακή συζήτηση. Δεν μου διευκρίνισε όμως και έμεινα με την απορία: εντολές του προέδρου του ΕΛΑΜ ή εντολές του Προέδρου της Δημοκρατίας; Τελικά στα καφενεία ακούγονται οι πιο ψαγμένες ατάκες. Όχι πονηρά χαμόγελα παρακαλώ. Thank you.
Σάλος στη Βρετανία γιατί ο Μακρόν έσπασε το βασιλικό πρωτόκολλο και περπάτησε μπροστά από τον βασιλιά Κάρολο. I have a dream: να επισκεφθεί το Λονδίνο ο Κουλίας ως Προεδρεύων της Δημοκρατίας, να σπρώξει την Καμίλα στην άκρη, να αγκαλιάσει τον Κάρολο σαν να είναι γνωστοί από τον στρατό και να του ψιθυρίσει στο αυτί «μα ίνναμπου της ήβρες τούτης σιόρ». Please God, make my dream come true.
Δεν αποτελεί βέβαια κυπριακό φαινόμενο, σε πολλές χώρες οι οργανώσεις ANTIFA συμπεριφέρονται με πιο φασιστικό τρόπο από τους φασίστες που υποτίθεται κατηγορούν και αντιπαλεύονται, αλλά στην Κύπρο έχουμε περάσει σε άλλο επίπεδο. Ειδικά στο σημείο με την κουκούλα νομίζω πως κάθε δημοκρατικός άνθρωπος, οποιασδήποτε ιδεολογικής ταυτότητας, θα συμφωνήσει πως η απαγόρευσή τους επιβάλλεται. Αν, κύριε, πραγματικά πιστεύεις στο δίκαιο της διαμαρτυρίας σου, τότε να μη φοβάσαι και να μην κρύβεσαι. Δεν χρειάζεσαι καμιά κουκούλα, εκτός κι αν θέλεις απλώς να είσαι μπαχαλάκιας.
15 Ιουλίου. Σημειώστε την ημερομηνία. Δεν είναι απλώς η επέτειος του πραξικοπήματος μα συνάμα η μέρα που επέλεξαν οι Συντεχνίες να ανακοινώσουν μέτρα στην ξενοδοχειακή βιομηχανία, χωρίς να αποκλείονται ακόμη και απεργίες. Μέσα Ιουλίου. Σε μια χώρα που εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον τουρισμό και σε μια χρονιά που οι αφίξεις είναι σε πολύ καλά επίπεδα. Η αυτοκαταστροφικότητα είναι στο DNA μας. I love Cyprus.
