Η εικαστικός Θέκλα Παπαδοπούλου έχει προκαλέσει ένα κύμα (ripple effect) από συναισθήματα και προσωπικές αναζητήσεις, που μεταφέρονται μέσα από τα έργα της έκθεσης. Η δημιουργός των έργων Θέκλα Παπαδοπούλου μίλησε στην «Κ» για την έκθεση «Ripple Effect» που παρουσιάζει στη The Ο Gallery στη Λάρνακα, εξηγώντας τι είναι για την ίδια η θάλασσα, πώς επηρεάστηκε από την καραντίνα, για την επιλογή της να δείξει την δουλειά της σε διαφορετικές επιφάνειες αλλά και για ποιο λόγο η αφηρημένη ζωγραφική είναι ο δικός της τρόπος έκφρασης.
Η καλλιτέχνιδα εμπνεύστηκε από τη θάλασσα για τη συγκεκριμένη θεματική της έκθεσης, «μέσα από αυτά τα έργα σκοπό είχα να παρουσιάσω τις δικές μου σκέψεις και αντιδράσεις, οι οποίες δημιουργήθηκαν από μια εκτεταμένη απουσία της θάλασσας, ως ένα μέσο απόδρασης, που προήρθε με την επιβολή της καραντίνας στην Κύπρο ως επίπτωση της πανδημίας. Για εμένα η θάλασσα δεν είναι μόνο ένα οπτικό τοπίο, αλλά μια εμπειρία ή αίσθηση, που προκαλεί συναισθήματα και προσωπικές αναζητήσεις, που ήθελα να μεταφράσω μέσα από τα έργα μου, παρουσιάζοντάς τα ως μια οπτική αφήγηση. Η καλλιτεχνική μου πρακτική βασίζεται σε γενικές γραμμές στην αποτύπωση της αίσθησης των φυσικών τοπίων και φαινομένων μέσα από την αφηρημένη ζωγραφική, και παίρνει διαστάσεις από μια εμπειρική και διαισθητική προσέγγιση απέναντι στα υλικά, στις επιφάνειες και την αισθητική».
Η παρουσίαση των έργων της Θέκλας έγινε σε ποικίλες επιφάνειες κάτι που είναι ενδιαφέρον και προσθέτει διαφορετικές αισθήσεις στο κοινό, «Η επιλογή των υφασμάτων έγινε μετά από πειραματισμούς, στην προσπάθειά μου να μεταφέρω στο κοινό μέσα από αυτά τα έργα την αίσθηση και την εμπειρία που μου προσφέρει η θάλασσα. Η χρήση υφασμάτων ως επιφάνεια αλλά και ως εργαλείο ζωγραφικής προσθέτει μια ομοιογενή αιθέρια αίσθηση στα έργα, φέρνοντας στον χώρο της έκθεσης μια εντύπωση ρευστότητας και κίνησης, η οποία περιγράφει και μεταφέρει την εμπειρία των συνευρέσεών μου με τα θαλάσσια τοπία. Η υλική υπόσταση αυτών των επιφανειών επηρεάζει επίσης τον τρόπο εγκατάστασης των έργων στον χώρο, διαμορφώνοντας έτσι την εμπειρία του κοινού στον χώρο της έκθεσης και τον τρόπο με τον οποία αλληλοεπιδρά με τα έργα. Οι διαφορετικές επιφάνειες έχουν ως στόχο να φέρουν μια νέα διάσταση ή αίσθηση στα έργα που παρουσιάζονται και να επεκτείνουν έτσι τα όρια της αφηρημένης ζωγραφικής, δημιουργώντας ένα περιβάλλον εμβύθισης που λαμβάνει υπόψη την ανθρώπινη αλληλεπίδραση γύρω τους».
Το φυσικό περιβάλλον
Η πανδημία όπως είναι πλέον γνωστό δεν άφησε κανέναν ανεπηρέαστο, ο εγκλεισμός και η αλλαγή του τρόπου ζωής ήταν ένα μέσο έμπνευσης για τη Θέκλα, «Η πρακτική ενός καλλιτέχνη είναι βαθιά συνδεδεμένη με την προσωπική του ζωή και δεν είναι εύκολα διαχωρίσιμες, επηρεάζοντας έτσι σε μεγάλο βαθμό τη θεματολογία και τις έννοιες που παρουσιάζονται στα έργα που δημιουργούνται. Έτσι και ο εγκλεισμός, ως μια κατάσταση η οποία οδήγησε σε φυσικό περιορισμό για αρκετούς μήνες, με είχε επηρεάσει σε προσωπικό επίπεδο και συνεπώς κατεύθυνε με έναν τρόπο τη θεματολογία των έργων που παρουσιάζονται στην έκθεση, χρησιμοποιώντας αυτή την αλλαγή ως μέσο έμπνευσης. Η καλλιτεχνική μου πρακτική βασίζεται γενικότερα σε μια πιο προσωπική προσέγγιση ή εμπειρία σε σχέση με το φυσικό περιβάλλον, καθιστώντας αυτές τις αλλαγές στα τοπία γύρω μου ως μια βασική πηγή έμπνευσης και επιρροής».
Παρόλο, όπως λέει και η ίδια, που η θάλασσα είναι η «αίσθηση της ελευθερίας, της γαλήνης και της αναζωογόνησης» μπορεί κάποιος επίσης να διακρίνει μέσα από τα έργα της έκθεσης ίσως και μια ανησυχία ή «τρικυμία». Η καλλιτέχνιδα μού λέει, «για μένα η θάλασσα λειτουργεί ως πηγή συναισθήματος ελευθερίας, απόδρασης και ηρεμίας, αλλά την ίδια ώρα φέρνει στο φως και τις φοβίες που με καταβάλλουν σε σχέση με το νερό, δημιουργώντας μια περιπλοκή σύνδεση μεταξύ μας. Αυτά τα αντικρουόμενα συναισθήματα που μου προκαλεί η θάλασσα είναι και αυτά που την καθιστούν ως ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον τοπίο, το οποίο συχνά βρίσκεται στο κέντρο της θεματολογίας των έργων μου. Αυτή η “τρικυμία” που εσείς εντοπίζετε στα έργα αυτά, ίσως να καθρεφτίζει αυτή τη σύγκρουση αισθήσεων και σκέψεων, που υποσυνείδητα επηρεάζει τον τρόπο που απεικονίζω αυτά τα τοπία και τις αναμνήσεις που μου δημιουργούν».
Τα νοητά σημεία που παρουσιάζονται μέσα από την έκθεση προέρχονται από το υποσυνείδητο της εικαστικού, «θα μπορούσαν να προσδιοριστούν ως θολές αναμνήσεις ή στιγμιότυπα ασυνείδητης μνήμης από τις συνευρέσεις μου με τη θάλασσα. Χρησιμοποιώντας την αφηρημένη τέχνη ως μέσο αποτύπωσης αυτών των αναμνήσεων, στοχεύω στο να δημιουργώ έργα που προσφέρουν στο κοινό μια αισθητική και αισθητήρια εμπειρία, που δεν βασίζεται μόνο στην οπτική ανάλυση των έργων αλλά στη δημιουργία μιας βαθύτερης, πιο προσωπικής ερμηνείας». Η αφηρημένη ζωγραφική ως μέσο έκφρασης μπορεί να δώσει στον καλλιτέχνη την απόλυτη ελευθερία πειραματισμού αλλά και επίσης είναι ένα μέσο που μπορεί να δυσκολέψει τον θεατή στο να το κατανοήσει, «η αφηρημένη ζωγραφική είναι για εμένα ένα μέσο ανεξάντλητου πειραματισμού που δεν παύει να εξελίσσεται ή και να μεταλλάσσεται με βάση τις έννοιες και τη θεματολογία που επιλέγω να μεταφέρω μέσα από τα έργα μου. Ένα σημαντικό μέρος της καλλιτεχνικής μου πρακτικής βασίζεται στην ενστικτώδη ή αυθόρμητη προσέγγιση απέναντι στα υλικά, στις επιφάνειες και στις εικόνες που χρησιμοποιώ. Έτσι, η αφηρημένη ζωγραφική προσφέρει για εμένα έναν ουδέτερο χώρο με απεριόριστες πιθανότητες και ελευθερία πειραματισμού, για να εκφράσω μέσα από μια διαισθητική προσέγγιση απέναντι στα υλικά, τη δική μου αντίληψη γύρω από τη αίσθηση των φυσικών τοπίων και φαινομένων».
Πληροφορίες
«Ripple Effect», The O Gallery , διάρκεια έκθεσης από 02 Απριλίου μέχρι 30 Απριλίου, 2021
