ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Η φλεγόμενη δύναμη φωτός μέσα μας

Η εικαστικός Έφη Σπύρου παρουσιάζει το νέο έργο της «Μαύρες Χρυσές Νιφάδες» στην πρόσοψη της Λεβεντείου Πινακοθήκης

Το έργο της εικαστικού Έφης Σπύρου «Μαύρες Χρυσές Νιφάδες» εκτέθηκε την Κυριακή στις 16 Μαΐου σε ειδική εγκατάσταση στην πρόσοψη της Λεβεντείου Πινακοθήκης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Φωτός και τη Διεθνή Ημέρα Μουσείων. Η Έφη Σπύρου μίλησε στην «Κ» για την παρέμβαση αυτή στην πρόσοψη του κτηρίου της Λεβεντείου Πινακοθήκης, εξηγώντας ότι το έργο αυτό έρχεται να μας δώσει μια αίσθηση ελευθέριας και αισιοδοξίας από τα βάρη της καινούργιας πραγματικότητας, που ο κόσμος κουβαλάει τον τελευταίο καιρό, «εμφανίζεται μπροστά μας για να μας μας απαλλάξει από την απορροφητική βαρύτητα της “βελούδινης” σκοτεινής μας νύχτας και να μας δώσει ένα αίσθημα ελευθερίας και ανάτασης μέσα από τη φλεγόμενή του επιφάνεια».

–Πώς προέκυψε η πρόταση να παρουσιάσετε τις «Μαύρες Χρυσές Νιφάδες» στη Λεβέντειο Πινακοθήκη;

–Γνωρίζω ότι η Λεβέντειος Πινακοθήκη μέσα στο πρόγραμμα δράσεών της περιλαμβάνει κατά καιρούς συνεργασίες και παρεμβάσεις από σύγχρονους καλλιτέχνες. Συζητούσαμε λοιπόν εδώ και καιρό να συνεργαστούμε και νομίζω ότι έφτασε η σωστή στιγμή και η καταλληλότερη συγκυρία –δύο διεθνείς γιορτές– η Ημέρα Φωτός και η Ημέρα Μουσείων σε μια περίοδο πολύ δύσκολη.

–Πώς το έργο σας πήρε το συγκεκριμένο όνομα;

–Το έργο γεννήθηκε μέσα σε μια σκοτεινή περίοδο όπου η απώλεια, ο φόβος και η καχυποψία ευδοκίμησαν. Δεν μιλάει όμως για αυτήν, αναπαράγωντάς την, όπως γίνεται συνήθως με τα έργα επικαιρότητας. Τη φέρνει με έναν ποιητικό τρόπο σε διάλογο με τη φλεγόμενη δύναμη φωτός που κρύβουμε μέσα μας έξω από τον χρόνο και τον τόπο. Εξού και η σχέση του έργου με τις δύο γιορτές. Ο τίτλος είναι εν μέρει δανεισμένος από το ποίημα «Μαυρες Νιφάδες» του Γερμανοεβραίου ποιητή Paul Celan, ο οποίος έζησε τη φρίκη και την απώλεια του πολέμου. Ο Celan έγραψε αυτό το ποίημα για τη μητέρα του την οποία έχασε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Ένα ποίημα-γράμμα αγάπης και προσφοράς μέσα από μία γλώσσα θρυμματισμένη, ελλειπτική, γεμάτη αντιθέσεις. Με την ίδια πρόθεση και αντίστοιχα εργαλεία θέλησα να «υφάνω» και εγώ ένα «μαντήλι» για όλους τους αγαπημένους που έχουμε χάσει, ανάμεσα σε αυτούς και τον εαυτό μας. Ωστόσο, το έργο εμφανίζεται μπροστά μας για να μας απαλλάξει από την απορροφητική βαρύτητα της «βελούδινης» σκοτεινής μας νύχτας και να μας δώσει ένα αίσθημα ελευθερίας και ανάτασης μέσα από τη φλεγόμενη του επιφάνεια.

–Για πιο λόγο δημιουργήσατε το έργο αυτό; Και πώς έγινε η επιλογή στο να το παρουσιάσετε με τον συγκεκριμένο τρόπο;

–Δεν ήταν θέμα επιλογής αλλά στόχος ήταν να δημιουργηθεί μια τέτοια παρέμβαση στο χώρο που να προκαλέσει τον θεατή να δια δράσει και να δώσει της δικές του ερμηνείες στο θέμα φως και Μουσείο.

Αίσθηση του όλου

–Πώς μπορεί το «παιχνίδισμα του φωτός» να είναι το αποτέλεσμα ενός ενεργού διαλόγου μεταξύ του έργου τέχνης και του θεατή, του καλλιτέχνη και του αντικειμένου, του καλλιτέχνη και του θεατή, του φέροντα οργανισμού;

–Το έργο υφαίνεται από μαύρο απορροφητικό βελούδο και ανακλαστικές ταινίες, οι οποίες ενεργοποιούνται με το φως στην επιφάνειά τους. Μέσα από τις αντιθέσεις του και την αποσπασματική αφήγησή του δίνει ταυτόχρονα την αίσθηση του όλου. Και αυτό επιτυγχάνεται μόνο με τη συμμετοχικότητα όλων των μερών, καλλιτέχνη, έργου, θεατή και χώρου.

–Τι έχετε εσείς ανακαλύψει για τις έννοιες της κίνησης, της παύσης, του φωτός και του σκότους μέσα από το έργο σας;

–Είναι ένα ταξίδι που κάνει κανείς –ακόμα και εγώ… ο δημιουργός του– επάνω και μέσα στο έργο που δεν έχει καμία συνταγογράφηση. Comments of user και manuals δεν υπάρχουν στο έργο. Απλώς καλείσαι να εξερευνήσεις τα πάντα σαν να ήταν η πρώτη φορά. Τι θα έκανε κανείς εάν βρισκόταν σε έναν νέο τόπο; Θα ήταν σε κίνηση, θα προσπαθούσε μέσω των αισθήσεων να ανακαλύψει τον μαγικό κόσμο που ανοίγεται μπροστά του, θα έκανε παύσεις σε ένα ξάφνιασμα, θα βυθιζόταν σε μια λεπτομέρεια που του φέρνει μνήμες, θα ανακάλυπτε μέσα από την εμπειρία τη σκοτεινή και τη φωτεινή του διάσταση. Αυτό κάνω και εγώ σε κάθε έργο μου. Μέσα από σακκαδικές κινήσεις προσπαθώ να ανακαλύπτω και να αποκαλύπτω αυτές τις διαδρομές.

–Τι είναι αυτό που θα θέλατε ο θεατής να λάβει από το έργο σας;

–Συγκίνηση, ανακούφιση…

–Ποιος είναι ο δικός σας ρόλος στην κοινωνία; Ως καλλιτέχνιδας ιδρύτριας του RUNONART αλλά και ως γυναίκας;

–Θα ήθελα να μπορώ να ταράζω τα λιμνάζοντα νερά, να ξαναγεννάω τα αστέρια που χάσαμε στις μαύρες τρύπες του σύμπαντος μας, να δίνω ελπίδα και έμπνευση είτε μέσα από ατομικά είτε μέσα από συλλογικά έργα. Η ίδρυση της RUNONART έγινε με αυτό τον σκοπό, να αναδείξει αυτές τις κρυμμένες φωνές αισιοδοξίας που εργάζονται σχεδόν μυστικά.

Περισσότερες Πληροφορίες

Πότε/Πού: Λεβέντειος Πινακοθήκη, από 16 Μαΐου μέχρι τέλη Ιουνίου 2021

 

 

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Εικαστικά: Τελευταία Ενημέρωση

Στο Μουσείο Χαρακτικής Χαμπή στα Πλατανίσκια θα παρουσιαστούν χαρακτικές εικονογραφήσεις μιας περιόδου 46 χρόνων, από το ...
Του Απόστολου Κουρουπάκη
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ
Το κοινό προσκαλείται να παρακολουθήσει τη δημιουργική διαδικασία του καλλιτέχνη από τις 28 Φεβρουαρίου, ενώ η μεγάλη τελετή ...
Kathimerini.com.cy
 |  ΕΙΚΑΣΤΙΚΑ