ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Το φλάουτο και η ανύψωση προς το φως

Η Εύα Σταύρου και ο Δημήτρης Γιασεμίδης συμμετέχουν στο Μουσικό Χωριό Φέγγαρος, τον Ιούλιο, στον Κάτω Δρυ και μιλάνε στην «Κ»

Του Απόστολου Κουρουπάκη

Του Απόστολου Κουρουπάκη

kouroupakisa@kathimerini.com.cy

Στο πλαίσιο του μεγάλου μουσικού φεστιβάλ Φέγγαρος διοργανώνονται και τα εργαστήρια του ομώνυμου Μουσικού Χωριού. Για το 2020, δυστυχώς, το φεστιβάλ αναβλήθηκε, εξαιτίας της πανδημίας και των συνεπακόλουθων δυσκολιών. Ωστόσο, το Μουσικό Χωριό θα διεξαχθεί κανονικά από τις 23 έως τις 28 Ιουλίου, με τους διοργανωτές του να έχουν φροντίσει ώστε όλα να γίνουν όπως ορίζουν τα υγειονομικά πρωτόκολλα ασφαλείας. Ο Δημήτρης Γιασεμίδης και η Εύα Σταύρου είναι δύο νέοι μουσικοί, οι οποίοι θα λάβουν μέρος στα εργαστήρια που γίνονται στο Μουσικό Χωριό, στον Κάτω Δρυ κάθε χρόνο. Το δικό τους εργαστήριο θα έχει τον τίτλο: «The Art of the Winds. Καινοτόμες και καλλιτεχνικές τεχνικές για τα πνευστά όργανα». Τόσο ο Δημήτρης όσο και η Εύα έχουν αποκτήσει μεγάλη εμπειρία, ωστόσο, η σχέση τους με το φλάουτο και τη μουσική έχει περάσει σε επίπεδο πέραν του επαγγελματικού, είναι μια ανάγκη ζωής για να μπορούν να αναπνέουν ελεύθερα.


Δημήτρης Γιασεμίδης

–Δημήτρη, μίλησέ μου για το εργαστήρι σας με την Εύα, πώς έχετε σκεφτεί να το οργανώσετε;

–Αρχικά να πούμε ότι αυτό το εργαστήρι απευθύνεται σε μαθητές και φοιτητές μουσικής καθώς και σε επαγγελματίες ή ερασιτέχνες μουσικούς όλων των επιπέδων. Μόνη προϋπόθεση για τους σπουδαστές είναι να έχουν κάποιες βασικές γνώσεις σε οποιοδήποτε πνευστό μουσικό όργανο. Κατά τη διάρκεια του εργαστηρίου θα μελετηθούν η βελτίωση της ποιότητας του ήχου, η παραγωγή ήχου, η άρθρωση, η αναπνοή, καθώς και η ενθάρρυνση της δημιουργικότητας σε κάθε όργανο. Θα ασχοληθούμε επίσης με μεθόδους που κάνουν καλύτερη την αξιοποίηση του χρόνου που έχει ο μουσικός με σκοπό την αποτελεσματική μελέτη, καθώς επίσης θα συζητηθούν ζητήματα που αφορούν τη συναυλιακή παρουσία, όπως τρόποι διαχείρισης του άγχους, σωστή προετοιμασία πριν τη συναυλία κ.ά. Επίσης, θα έχουμε την ευκαιρία να μοιραστούμε μουσικές ιδέες και εμπειρίες και να παίξουμε μουσική σε διάφορα σύνολα πνευστών.

–Τι σε τράβηξε στα πνευστά και ειδικότερα στο φλάουτο;

–Από μικρή ηλικία είχα ιδιαίτερη αγάπη για τις συμφωνικές ορχήστρες και θυμάμαι μικρός να κάθομαι μπροστά από την τηλεόραση και να θαυμάζω όλους τους μουσικούς και ιδιαίτερα αυτούς που έπαιζαν πνευστά. Κάπως έτσι αποφάσισα να ξεκινήσω τα μαθήματα φλάουτου και αργότερα να αναπτύξω ενδιαφέρον και για άλλα πνευστά. Η εμπειρία μου στη Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κύπρου μού έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσω και άλλα παιδιά με παρόμοιο τρόπο σκέψης καθώς και να έρθω σε επαφή με άλλα πνευστά. Υπάρχουν πολλά ηχοχρώματα που μπορούν να παραχθούν μέσω των πνευστών αλλά θα έλεγα ότι συγκεκριμένα το φλάουτο χωρίς να χρησιμοποιεί κάποιου είδους καλαμιού (όπως το σαξόφωνο η το κλαρίνο) ή επιστομίου, έχει την ιδιότητα να λειτουργεί σαν μια πολύχρωμη προέκταση της φωνής μας.

–Η συμμετοχή σου στους Monsieur Doumani πόσο έχει επηρεάσει τη μουσική σου διαδρομή; Έχεις σκεφτεί να δώσεις προσωπικό δίσκο;

–Η συμμετοχή μου στους Monsieur Doumani είχε καθοριστική σημασία στην πορεία μου ως μουσικού. Η φιλία μου με τον Αντώνη Αντωνίου στα φοιτητικά μας χρόνια οδήγησε στη δημιουργία του γκρουπ που ενώ στην αρχή ξεκίνησε με αρκετή χαλαρότητα και μια δόση αφέλειας, στη συνέχεια μας οδήγησε στα πιο σημαντικά φεστιβάλ και μουσικές σκηνές της Ευρώπης. Οι ατέλειωτες ώρες προβών και γενικά η συναναστροφή μου με τα παιδιά στο γκρουπ έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τόσο τον τρόπο που παίζω όσο και τη γενικότερη αισθητική μου στη μουσική. Ο στόχος τώρα είναι ο τέταρτος δίσκος με Monsieur Doumani και κάποια άλλα πρότζεκτ. Οι προσωπικές φιλοδοξίες είναι πολλές αλλά προς το παρόν μπορούν να περιμένουν. Να είμαστε καλά και όλα θα γίνουν.

–Ποιες είναι οι επιρροές σου; Έχει ταυτότητα ο ήχος σου;

–Η μουσική μου παιδεία είναι κλασική και οι μεγάλοι φλαουτίστες όπως οι Jean Pierre Rampal και Emmanuel Pahud ήταν πάντα οι «ήρωές» μου. Στην πορεία φυσικά ανακάλυψα τον Ian Anderson των Jethro Tull, ton Roland Kirk αλλά και πάρα πολλούς μουσικούς από διάφορες μουσικές κουλτούρες. Άκουσα το ινδικό bansuri, το shakukachi, το νέυ και άρχισα να αναθεωρώ αρκετά πράγματα όσον αφορά τον ήχο μου αλλά και τη γενικότερή μου αισθητική ως μουσικού. Επίσης, στην πορεία συνειδητοποίησα τη σημασία του να είσαι ανοικτός και δεκτικός σε διαφορετικά είδη μουσικής και να μπορείς να αναπροσαρμόζεις τον ήχο σου και γενικότερα το παίξιμο σου ανάλογα με τους μουσικούς που έχεις απέναντι σου. Π.χ. ο ήχος και η άρθρωση που θα χρησιμοποιήσω στο φλάουτο ή στο τρομπόνι σε ένα ensemble κλασικής μουσικής είναι εντελώς διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιώ με τους Monsieur Doumani.

–Τι λείπει πιστεύεις από τη μουσική σήμερα στην Κύπρο, αλλά και διεθνώς; Ιδέες, όραμα, ή στήριξη;

–Σίγουρα τα τελευταία δέκα χρόνια έχουν γίνει τεράστια άλματα προόδου στη μουσική σκηνή της Κύπρου. Θυμάμαι στην εφηβεία μου να γυρεύουμε «διψασμένοι» να ακούσουμε ζωντανή μουσική και οι επιλογές να είναι ελάχιστες και ποιοτικά μέτριες. Σήμερα στην Κύπρο ζουν και εργάζονται πάρα πολλοί αξιόλογοι μουσικοί. Υπάρχουν εξαιρετικές μπάντες σε πολλά και διάφορα ήδη μουσικής και επίσης κυπριακές δισκογραφικές εταιρείες όπως η Λουβάνα Δίσκοι που παράγουν εξαιρετικό έργο. Επίσης, υπάρχουν αξιόλογα τοπικά φεστιβάλ μουσικής που λειτουργούν σαν πλατφόρμες για τις κυπριακές μπάντες. Αυτό που ίσως λείπει και θα ήθελα να δω θα ήταν περισσότερες μπάντες να παράγουν αυθεντική μουσική παρά να αναλώνονται στην άρτια εκτέλεση προϋπάρχουσας μουσικής. Δηλαδή να ρισκάρουν, να πειραματιστούν και να αφιερώσουν χρόνο με σκοπό να δημιουργήσουν μια μουσική ταυτότητα με δικά τους αυθεντικά κομμάτια. Επίσης, θα ήθελα να δω το κράτος να αναλαμβάνει περισσότερες πρωτοβουλίες για προώθηση του Πολιτισμού στην Κύπρο αλλά και στο εξωτερικό και να υπάρχει πιο ενεργή στήριξη στους Κύπριους μουσικούς. Τέλος, είναι πραγματικά κρίμα να κυκλοφορούν τόσες κυπριακές παραγωγές με τόσες θυσίες και οι τοπικοί ραδιοσταθμοί (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) να σφυρίζουν αδιάφορα και να προβάλουν οτιδήποτε άλλο.

–Είσαι από τους τυχερούς που βιοπορίζεσαι από την τέχνη σου;

–Ναι, ανήκω σε αυτή την ομάδα ανθρώπων!

–Θα μπορούσες να είσαι μόνο καθηγητής μουσικής ή μόνο μουσικός;

–Αυτό είναι κάτι που με προβλημάτιζε ιδιαίτερα στο παρελθόν. Τα τελευταία χρόνια νιώθω πως βρήκα μια ισορροπία μεταξύ των δύο. Η αλήθεια είναι ότι απολαμβάνω τη διδασκαλία και πάντα προσπαθώ να αναπτύσσω σχέσεις αμοιβαίας εκτίμησης και αγάπης με όλους τους μαθητές μου. Ο ενθουσιασμός και η πρόοδος που παρατηρώ σε μαθητές μου προσφέρουν τεράστια ικανοποίηση. Παρ’ όλα αυτά η ανάγκη να παίζω μουσική είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν θα μπορούσα ποτέ να με φανταστώ να λειτουργώ μόνο ως καθηγητής.

Εύα Σταύρου 


–Τι θα ήθελες ιδανικά να συμβεί στο εργαστήριο που έχετε αναλάβει μαζί με τον Δημήτρη;

–Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε ένα πλούσιο σε μουσικά ερεθίσματα περιβάλλον, όπου ο/η κάθε συμμετέχοντας/ουσα θα μπορέσει να αναθεωρήσει τον τρόπο που προσεγγίζει το πνευστό μουσικό όργανο και να αναπτύξει νέες δεξιότητες. Απώτερος στόχος μας είναι να δοθεί η ευκαιρία σε όλους/ες να συμμετέχουν σε διάφορα σχήματα μουσικής δωματίου, να εκτελέσουν ποικίλα είδη μουσικής (κλασική, τζαζ, σύγχρονη κτλ.), να πειραματιστούν, να δημιουργήσουν ως ομάδα και να παρουσιάσουν ένα ολοκληρωμένο έργο στην τελική συναυλία του Μουσικού Χωριού, ένα έργο που ευελπιστούμε ότι θα τους χαρίσει τη χαρά της καλλιτεχνικής δημιουργίας.

–Τι σε έλκυσε στο φλάουτο τελικά; Μάλιστα, έκανες και μεταπτυχιακό στο φλάουτο…

–Το φλάουτο είναι για μένα, αυτό που τόσο εύστοχα διατύπωσε η συνθέτρια Doina Rotaru, ένα όργανο που συνδέεται με το Φως (ως φυσικό φαινόμενο αλλά και ως πνευματική ανύψωση). Το μαγικό του άσμα πηγάζει από την οξύτητα, την καθαρότητα κα την ομορφιά του ήχου του. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι το φλάουτο θεωρήθηκε, σε αρκετές παραδόσεις, ως ο διαμεσολαβητής μεταξύ ανθρώπων και θεών. Παράλληλα, το φλάουτο μου έδωσε την ευκαιρία να συμμετέχω σε ορχήστρες, μπάντες και άλλα μουσικά σχήματα από νεαρή ηλικία. Αυτή η συνύπαρξη του δικού μου ήχου με τον ήχο των άλλων προσέδιδε και εξακολουθεί να προσδίδει για μένα νόημα στη Μουσική, αφού δημιουργεί γέφυρες επικοινωνίας με τον Άλλο.

–Απ’ όσο ξέρω, σε ενδιαφέρει η αλληλεπίδραση με άλλες τέχνες, πώς σε βοηθάει αυτό στη μουσική;

–Πιστεύω πως δεν υπάρχουν στεγανά μεταξύ των Τεχνών. Η κάθε Τέχνη δέχεται και ασκεί επιδράσεις και συνυπάρχει αρμονικά με τις άλλες. Αρκετές φορές, προσωπικά βρήκα απαντήσεις και νέους δρόμους έκφρασης μέσα από άλλες μορφές Τέχνης και, θα μπορούσα να πω, αυτό είναι που με ολοκληρώνει ως μουσικό. Συχνά το συναπάντημα μεταξύ των Τεχνών καθιστά το έργο μας πιο προσιτό και κατανοητό στο ευρύτερο κοινό.

–Η μουσική ως τέχνη σήμερα μπορεί να είναι βιοποριστικό επάγγελμα;

–Η ενασχόληση με τη Μουσική και τις Τέχνες γενικότερα δύσκολα διασφαλίζει τα απαραίτητα προς το ζην στους ανθρώπους των Τεχνών στην Κύπρο. Ως πολιτεία θα πρέπει να επενδύσουμε περισσότερο στις Τέχνες, έτσι ώστε οι καλλιτέχνες να μπορούν να ζουν μία αξιοπρεπή ζωή και να προστατεύουν την ποιότητα της δουλειάς τους. Η ανάπτυξη των Τεχνών αποτελεί την πεμπτουσία του πολιτισμού ενός τόπου και η πολιτεία οφείλει να τις προστατεύει. Σε χώρες όπως η Γαλλία και το Βέλγιο υπάρχουν εδώ και καιρό νομοθεσίες που προστατεύουν την καλλιτεχνική δημιουργία, επιτρέποντας στους καλλιτέχνες να έχουν το «statut d’artiste» - δηλαδή αφού συμπληρώσουν συγκεκριμένες ώρες συναυλιών και παραστάσεων, μπορούν να αποκτήσουν την ιδιότητα του καλλιτέχνη και το κράτος επιχορηγεί το έργο τους.

–Τι σημαίνει για εσένα σύγχρονος ήχος;

–Ο σύγχρονος ήχος είναι αλληλένδετος με την εξέλιξη της τεχνολογίας, η οποία εμπλούτισε τις τεχνικές εκτέλεσης ενός μουσικού κομματιού. Οι νέες αυτές τεχνικές διεύρυναν τις δυνατότητες του εκτελεστή να ερμηνεύσει μία μουσική σύνθεση. Παράλληλα, παρατηρούμε ότι πολλά σύγχρονα κομμάτια είναι εμπνευσμένα από το θρόισμα των φύλλων, τον αέρα, το πέταγμα ή το κελάηδισμα των πουλιών αλλά και από τον ήχο παραδοσιακών οργάνων, όπως το νέυ ή το shakuhachi. Θεωρώ ιδιαίτερα πρωτότυπο αυτό το πάντρεμα των ήχων της φύσης με τα παραδοσιακά ακούσματα.

–Ποιοι είναι οι μουσικοί σου στόχοι;

–Στόχος μου είναι, ως φλαουτίστρια/περφόρμερ και ως καθηγήτρια φλάουτου, να δώσω σε όσους περισσότερους ανθρώπους μπορώ τη δυνατότητα να καταλάβουν και να βιώσουν την εμπειρία της Μουσικής. Πιστεύω πως όλοι μπορούν να αγαπήσουν τις Τέχνες, αν τους δοθεί η ευκαιρία να τις γνωρίσουν.

Πληροφορίες

Μουσικό Χωριό Φέγγαρος, 23-28 Ιουλίου, Κάτω Δρυς Λάρνακας, www.fengaros.com/MusicVillage

https://www.facebook.com/FengarosMusicVillage/

ΣΧΕΤΙΚΑ TAGS

Μουσική: Τελευταία Ενημέρωση

X