ΚΛΕΙΣΙΜΟ
Loading...
 

Οι συναυλίες της «χρυσής τομής»

Με μάσκες και αποστάσεις ξεκινούν οι καλοκαιρινές μουσικές εκδηλώσεις – Τραγουδιστές και άνθρωποι του χώρου στην «Κ»

Kathimerini.gr

ΤΗΣ ΓΙΩΤΑΣ ΣΥΚΚΑ

«Ολες οι κρίσεις επηρέασαν τον χώρο της μουσικής, ωστόσο η πανδημία ήταν κάτι διαφορετικό. Δεν μπόρεσε να δουλέψει κανείς», λέει στην «Κ» ο Πασχάλης Μουχταρίδης, με πείρα στη διοργάνωση και την παραγωγή 30 και πλέον ετών. Πράγματι, η επανεκκίνηση του πολιτισμού δεν είναι εύκολη υπόθεση σε μια κοινωνία που έμαθε να ζει 14 μήνες στον φόβο, με την έλλειψη επαφής, τις αποστάσεις, τις απαγορεύσεις, όσο και αν λαχταρά να επιστρέψει σε αυτό που ήταν πριν. Μουσεία και θερινοί κινηματογράφοι άνοιξαν, το θέατρο βρίσκεται στις τελευταίες δοκιμές προτού αρχίσουν τα φεστιβάλ και οι περιοδείες, οι τραγουδιστές και οι μουσικοί ανασυντάσσονται στα προβάδικα για τις συναυλίες τους, αλλά η αβεβαιότητα για το άγνωστο και ο φόβος μιας νέας μεγάλης διασποράς τον Σεπτέμβριο παραμένουν.

Οι συναυλίες ξεκινούν με καθήμενο το κοινό, με μάσκες και αποστάσεις, αλλά οι τραγουδιστές και οι διοργανωτές αγωνιούν. Οι περιορισμοί όπως του 50% στη χωρητικότητα δεν διευκολύνουν, ούτε βέβαια οι αναμνήσεις από το περυσινό σύντομο συναυλιακό καλοκαίρι, όπου, σύμφωνα με τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Διοργανωτών Εκδηλώσεων, δεν τηρήθηκαν οι υποσχέσεις που δόθηκαν. Οπως η δωρεάν χρήση θεάτρων της τοπικής αυτοδιοίκησης. Σε πολλές περιπτώσεις εκτός Αττικής, προκλήθηκε σύγχυση μεταξύ beach party και συναυλιών και σταμάτησαν πολιτιστικές δράσεις. Γι’ αυτό φέτος οι διοργανωτές ζητούν να δοθούν σαφείς οδηγίες στην Περιφέρεια, στους Δήμους και στις τοπικές Αστυνομικές Αρχές, ώστε να μην επαναληφθούν παρερμηνείες των ανακοινώσεων της Πολιτικής Προστασίας. Επιπλέον, ζητούν να αυξηθεί σε 75% η χωρητικότητα, όπως στα θερινά σινεμά, και να ενισχυθεί ο χώρος όπως της εστίασης και του τουρισμού. «Για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε ζητάμε την προστασία του κράτους», ανέφερε η πρόεδρος των διοργανωτών Κατερίνα Σταματάκη σε διαδικτυακή συνέντευξη Τύπου.

Τι κάνει η πολιτεία; Πέντε ημέρες πριν από την επίσημη έναρξη των συναυλιών δεν είχε ανακοινώσει το σχετικό υγειονομικό πρωτόκολλο. Υπάρχουν όμως και άλλα προβλήματα, όπως η αύξηση του ενοικίου μέσα στην υγειονομική κρίση που ζήτησαν κάποιοι δήμοι, όπως αυτός της Πετρούπολης, από 6% σε 8%, ενώ «υπό τις παρούσες συνθήκες το λογικό θα ήταν να μειωθεί στο 4%», σχολιάζουν αρκετοί επαγγελματίες. Ευτυχώς, άλλοι δήμοι προσπαθούν να βοηθήσουν παραγωγούς και καλλιτέχνες των οποίων οι συναυλίες δεν είναι βιώσιμες με τη χωρητικότητα του 50%, προσφέροντας διάφορες παροχές, είτε αγοράζοντας πλήρως τις δράσεις. Ανάμεσά τους οι Δήμοι Αμαρουσίου, Αρτέμιδος, Μαρκοπούλου κ.ά. Στην Τεχνόπολη, όπου επιτρέπονται 900 καθήμενοι στις 1.800 θέσεις, είναι σημαντική η βοήθεια του Δήμου Αθηναίων, η οποία παρέχει δωρεάν: εξέδρα, ηχητικό και φωτιστικό εξοπλισμό, backline, roof stage, τεχνικό προσωπικό, φύλαξη, ταξιθεσία. Παροχές οι οποίες επιτρέπουν σε κάποιες περιπτώσεις να «βγει» ο διοργανωτής ακόμη και με 800 εισιτήρια και μερικές προσκλήσεις. Σημαντική είναι και η βοήθεια του Δήμου Πειραιά στο Βεάκειο.

Παρά τις δυσκολίες, κάποιοι τολμούν. Ανάμεσά τους οι Σωκράτης Μάλαμας, Νατάσα Μποφίλιου, Γιάννης Αγγελάκας, Δήμητρα Γαλάνη (σε λίγους χώρους), Αλκηστις Πρωτοψάλτη μαζί με τον Μιχάλη Χατζηγιάννη, Γιάννης Κότσιρας, Γιώτα Νέγκα, Μίλτος Πασχαλίδης, Μαρίζα Ρίζου, Ελεονώρα Ζουγανέλη, Ματούλα Ζαμάνη, Γιάννης Χαρούλης, Κατερίνα Πολέμη, Ειρήνη Σκυλακάκη κ.ά. Οσο για τις μετακλήσεις ξένων καλλιτεχνών, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Πολλά μεγάλα ονόματα του διεθνούς ρεπερτορίου μετέθεσαν τις περιοδείες για το 2022 και, όπως φαίνεται, στην κανονικότητα που τόσο μας αρέσει να αναφέρουμε, θα επιστρέψουν από το 2023.

Στην ελληνική αγορά υπάρχουν πολλοί από τον κόσμο της μουσικής που αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα ύστερα από 14 μήνες απραξίας. Η επανεκκίνηση της συναυλιακής δραστηριότητας προκαλεί άγχος και μία ελπίδα ότι ίσως, μετά τα μέσα Ιουνίου, αυξηθεί το ποσοστό πληρότητας στους διοργανωτές, από 50% σε 75%. Αρκεί;

Ο Γιάννης Κότσιρας ξεκινάει από τα τέλη Ιουνίου τις συναυλίες του, αρχίζοντας από την Τεχνόπολη, έπειτα από ενάμιση χρόνο αναγκαστικής αδράνειας – με την εξαίρεση των δύο εβδομάδων του περυσινού καλοκαιριού. «Αισθάνομαι ότι πρέπει να ξαναρχίσω να βρίσκω τα βήματά μου πάνω στη σκηνή. Εχω τεράστια επιθυμία να τραγουδήσω και φοβάμαι ότι στην πρώτη συναυλία δεν θα κατέβω από τη σκηνή. Πιστεύω ότι οι κοινωνίες δεν θα επιστρέψουμε ποτέ στην προ COVID εποχή και ότι θα υπάρχει πάντα αγωνία για τον επόμενο ιό. Προσωπικά έχασα κάθε εμπιστοσύνη στο κράτος και στο πώς διαχειρίστηκε τον πολιτισμό στην πανδημία. Η Ελλάδα –αντίθετα από άλλες χώρες– φέρθηκε απαξιωτικά στους ανθρώπους του πολιτισμού. Η προστασία που οφείλει να παρέχει το κράτος σε τέτοιες περιπτώσεις, δεν υπήρξε, λες και μας ξέχασε». Χαρακτηρίζει άσκοπη την καταγραφή των καλλιτεχνών στο μητρώο του υπουργείου Πολιτισμού, γιατί «όλοι οι πολίτες έχουμε ΑΦΜ και δίπλα αναγράφεται η ιδιότητα. Αισθάνομαι ότι αυτό το θέμα δημιουργήθηκε και για να μπει ένα μικρό ανάχωμα σε κάποιους καλλιτέχνες. Επιπλέον, αρκετοί εγγράφηκαν στο μητρώο δηλώνοντας καλλιτέχνες χωρίς να είναι. Οσο για τις ενισχύσεις που δόθηκαν μετ’ εμποδίων, ήταν μικρές και ισοπεδωτικές. Δεν μπορεί σε έναν που εργάστηκε σκληρά και πολύ στη ζωή του για να αμείβεται με 3.000 ευρώ, να δίνεται βοήθημα 534 ευρώ, το ίδιο που λαμβάνει κι ένας που εργαζόταν για 500 ευρώ. Οι άνθρωποι του πολιτισμού πρέπει να αντιληφθούν πλέον ότι ο μόνος τους σύμμαχος είναι ο διπλανός τους άνθρωπος του πολιτισμού και το κοινό τους».

Οι αγωνίες του κλάδου

Η Γιώτα Νέγκα ανοίγει τον κύκλο των συναυλιών της την 1η Ιουλίου από το Βεάκειο με ένα αφιέρωμα στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου, το οποίο επιμελείται η Λίνα Νικολακοπούλου. Μας περιγράφει τα δικά της συναισθήματα αλλά και τις αγωνίες του κλάδου, ως πρόεδρος του νεοσύστατου Πανελλήνιου Σωματείου Ελλήνων Τραγουδιστών. «Ο αριθμός των συναυλιών είναι ικανοποιητικότερος από πέρυσι, ωστόσο το 50% επιτρεπόμενης χωρητικότητας καθιστά μη βιώσιμες τις ελεύθερες συναυλίες. Ειδικά στην περιφέρεια με αυτή την πληρότητα δεν καλύπτονται τα έξοδα μετακίνησης και διαμονής των καλλιτεχνών και φοβάμαι ότι θα έχουμε πολλές ακυρώσεις. Αυτό σημαίνει εκατοντάδες ανέργους, όχι μόνο τραγουδιστές αλλά και μουσικούς, τεχνικούς ήχου, γραφίστες, φωτιστές, φωτογράφους. Επίσης, δεν κατανοώ πώς ορίστηκε το 75% πληρότητας στα θερινά σινεμά, ενώ στους συναυλιακούς χώρους με καθιστούς θεατές το 50%». Για τα επιδόματα, η Γιώτα Νέγκα υπογραμμίζει ότι πολλοί τραγουδιστές και μουσικοί έκλεισαν τα βιβλία μη αντέχοντας το φορολογικό βάρος και το 600άρι και «εργάζονται με το καθεστώς πρόσληψη – απόλυση σε μια μέρα. Πολλοί έμειναν εκτός αποζημιώσεων ειδικού σκοπού διότι δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι είχαν συμφωνήσει για μία δουλειά. Οσοι πληρούσαν τις προϋποθέσεις, αποζημιώθηκαν. Μέχρι να βρούμε την περπατησιά μας με το μητρώο, έμειναν συνάδελφοί μας χωρίς εισόδημα και δεν είχαν να πληρώσουν ούτε τη ΔΕΗ».

Επίσης, διαφωνεί με τους χαρακτηρισμούς «πρώτα ονόματα» και «μεσαία τάξη τραγουδιστών». «Για κάθε πρώτο όνομα που κάνει μια συναυλία, δουλεύουν 30 οικογένειες. Πολλά πρώτα ονόματα στήριξαν τους συνεργάτες τους, γιατί οι 4-5 συναυλίες που κάναμε κάποιοι το περυσινό καλοκαίρι, δεν είναι εργασία. Ξεκινάμε λοιπόν με οικονομικό βάρος και φόβο».

Η τελευταία συναυλία της Μαρίζας Ρίζου πριν από την επανεκκίνηση, ήταν ένα live streaming από τον Σταυρό του Νότου τον περασμένο Μάρτιο και όπως λέει, «ευχαριστήθηκα ακόμη και έτσι τη νέα συνθήκη. Λαχταρούσα να παίξω και να ξανασυναντηθώ με τους συνεργάτες μου. Δεν ήταν διά ζώσης το κοινό στο live όμως, έφερα το streaming στα μέτρα μου, ζητώντας να στέλνουν μηνύματα που έβλεπα στο μόνιτορ. Τους μήνες της καραντίνας τους βίωσα φριχτά επειδή πέρασα και μια δύσκολη περίοδο με τον εαυτό μου. Στα 2,5 χρόνια ψυχοθεραπείας βρισκόμουν σε μια κομβική στιγμή στην προσωπική μου παρατήρηση. Μία δύσκολη φάση ψυχικής ενηλικίωσης, η οποία ξεκίνησε λίγο πριν από το lockdown και τώρα ευγνωμονώ ότι συνέπεσε με το κλείσιμο. Συναυλίες έκλεισα μεταξύ άλλων στην Τεχνόπολη, στην Κύπρο, στη Σαντορίνη και νιώθω ότι θα είναι καλύτερα από πέρυσι. Πέρυσι στην πρώτη μου συναυλία νόμιζα ότι θα πάθω κρίση πανικού αντικρίζοντας την εικόνα των θεατών με μάσκα. Φέτος, είμαι προετοιμασμένη, επιπλέον εμβολιάστηκε αρκετός κόσμος. Και αν η μάσκα έκρυψε το χαμόγελο, βλέπουμε το σημαντικότερο: το βλέμμα των ανθρώπων. Το ρεπερτόριό μου θα είναι το ίδιο με όλες τις πλευρές μου. Εμένα ένα 75%-80% είναι ματζόρε αλλά υπάρχει κι ένα 25% μινόρε, έτσι πορεύομαι. Εχω ανάγκη το ματζόρε, αυτό το “άι σιχτίρι, να βρεθούμε πια!”. Οσο περπατάμε και προχωράμε, όσο κι αν πονάμε, κάπου θα πάμε. Δεν φοβάμαι».

«Στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα»

Oπως σχολιάζει ο Πασχάλης Μουχταρίδης, «τα πράγματα είναι λίγο πιο αισιόδοξα, διότι μεγάλο μέρος του πληθυσμού θα έχει εμβολιαστεί όταν ξεκινήσουν επί της ουσίας οι συναυλίες, αλλά δεν είναι εύκολο ο χώρος να λειτουργεί όπως πριν από την πανδημία. Σίγουρα δεν θα ζήσουμε το καλοκαίρι των πολλών συναυλιών. Ξεκινάμε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Μεγάλο ποσοστό του μουσικού κόσμου είναι συγκρατημένο, όπως και μέρος του κοινού. Το καλοκαίρι θα είναι διερευνητικό. Βιώνουμε έναν καινούργιο παράγοντα που αλλάζει τον εργασιακό χώρο και θα αλλάξει, σε μεγάλο ποσοστό, και τον χώρο της ψυχαγωγίας. Σε αυτή τη δύσκολη κατάσταση όπου το εμπόδιο είναι ένας άγνωστος εχθρός, η μόνη λύση είναι η συνεργασία μεταξύ του κρατικού μηχανισμού και του ιδιωτικού τομέα».

Πολιτισμός: Τελευταία Ενημέρωση

X